Ολοταχώς προς μετάλλαξη

Του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου

Δίνουν και παίρνουν τα σενάρια για το μέλλον του Τσίπρα, του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας, που μάλιστα το θέλουν να είναι και κοινό. Είναι μια άποψη που όσο κι αν φαντάζει ως η πιθανότερη αυτή την ώρα, προσωπικά αρνούμαι να την αποδεχτώ. Σας το έχω ξαναπεί. Είμαι από χαρακτήρα αισιόδοξος. Γι' αυτό και πιστεύω ότι δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε ως λαός και θα συνειδητοποιήσουμε το προφανέστατο: πως εκείνο που τα γεγονότα αποδεικνύουν είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι με διαφορά ο χειρότερος πρωθυπουργός που είχε μεταπολιτευτικά ο τόπος. Και ο ακαταλληλότερος για να μας βγάλει από την κρίση.

Αλλά έως τότε τα σενάρια θα δίνουν και θα παίρνουν και η αγωνία για το μέλλον του Τσίπρα θα κορυφώνεται. Γιατί τώρα που το «μαγαζί» βαράει διάλυση, πώς και με ποιους θα
εξασφαλίσει την άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα του επιτρέψει να οδηγήσει τη χώρα στο άγνωστο, εφαρμόζοντας την πάγια πολιτική πρακτική του του «βλέποντας και κάνοντας»;
Η «λύση» είναι προφανής: η Κεντροαριστερά, η Σοσιαλδημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, η ΔΗΜΑΡ, οι οικολόγοι, πάντες οι υπαρκτοί και ανύπαρκτοι θα αποτελέσουν τη δεξαμενή από την οποία θα αντλήσει ο Τσίπρας τις αναγκαίες δυνάμεις για να βαδίσει στο πεπρωμένο του. Και φυσικά κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να επιχειρηματολογήσει για τα κίνητρα όλων αυτών που δεν ψήφισαν τον Τσίπρα τον περασμένο Ιανουάριο ως την ελπίδα για μνημονιακή απελευθέρωση, αν θα τον υπερψηφίσουν τώρα που από αριστερός ριζοσπάστης θα μεταμφιεστεί σε προοδευτικό κεντροαριστερό.
Βέβαια, με τα μυαλά που κουβαλάμε ως ψηφοφόροι τίποτα δεν αποκλείεται. Κάπου είδα μάλιστα και την «πληροφορία» ότι βολιδοσκοπούνται πασοκογενή στελέχη να συμβάλουν σε αυτή την προσπάθεια. Με το αζημίωτο φυσικά, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Ολο και κάποια θέση στα ψηφοδέλτια ή κάποιος οργανισμός θα βρεθεί για να ανταμειφθούν οι υπηρεσίες τους και να καταδειχθεί προς τους εναπομένοντες αφελείς ότι το «νέο ήθος» που επαγγέλλονται ο Τσίπρας και το κόμμα του δεν είναι τίποτε άλλο παρά το φτηνό άλλοθι για την προσχώρηση στον επικοινωνιακό και προπαγανδιστικό μηχανισμό ενός κόμματος που βγήκε από την αφάνεια με βασικά όπλα τη συκοφαντία, τη διαβολή και την ύβριν.