Ανοιχτοί στην κριτική

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Το να αντέχεις την κριτική είναι δύσκολο, το να επιβάλλεις στον εαυτό σου την αυτοκριτική σχεδόν ακατόρθωτο. Είναι λίγες οι στιγμές που τολμάς να κοιτάξεις πίσω και να αναγνωρίσεις λάθη. Αυτά είναι και τα μόνα που αξίζει να δεις για να βελτιωθείς.
Συνήθως βρισκόμαστε στη θέση αυτού που ασκεί κριτική και μάλιστα ανέξοδα. Αυτού που διαθέτει τις λύσεις, αλλά δεν έχει εξουσία (σύνδρομο αχ και να ‘μουνα πρωθυπουργός). Αυτού που βλέπει το λάθος, αλλά δεν έχει να αντιπροτείνει το σωστό.
Σ’ ένα μεγάλο βαθμό, αυτό οφείλεται στο ότι εκπαιδευτήκαμε μέσα σε ένα σύστημα, στο οποίο η έννοια της ανάδρασης είναι ανύπαρκτη. Και φυσικά δε μιλάμε για την τραυματική –κατά πολλούς- εμπειρία της διόρθωσης της ορθογραφίας του οκτάχρονου με κόκκινο στυλό και της επακόλουθης τιμωρίας του, αλλά για την παροχή της απαραίτητης πληροφορίας, ώστε να αντιληφθεί το σωστό.

Στη λογική του μη διορθώνεις την ορθογραφία, η αξιολόγηση βγήκε απο παντού και ακολουθεί το παιδί μέχρι το τέλος της σχολικής του πορείας και όταν ξαφνικά τη συναντά στις εξετάσεις αυτό γίνεται με τον πιο βίαιο τρόπο.
Υπάρχει πάντα ο ενδεδειγμένος τρόπος για την αξιολόγηση και όσο νωρίτερα μπαίνει στη λογική και στην πρακτική μας, τόσο πιο αποτελεσματικός μπορεί να είναι για την αξιολόγησή μας.

Ιωάννα