του Νίκου Μπίστη
Όσα διαδραματίστηκαν στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και τις αμέσως επόμενες ημέρες , αποτελούν σκηνές απο το μέλλον, σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές. Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στην κραυγαλέα περίπτωση Καρυπίδη, όμως το παζλ είχε και πιο ανησυχητικά κομμάτια. Η επίθεση της Αριστερής Πλατφόρμας και του Λαφαζάνη στον Σταθακη για τον περιορισμό του επαχθούς χρέους στο 5%, αποδεικνύει οτι καθε απόπειρα στροφής προς στοιχειώδη ρεαλισμό δεν θα είναι αναίμακτη. Πόσο μάλλον όταν επι του συγκεκριμένου ο Τσίπρας σιωπά ενω ο Λαφαζάνης δικαιολογημένα επικαλείται τις επίσημες και μη αναθεωρημένες θέσεις με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να πορεύεται. Αυτές οι θέσεις ηταν βολικές και προσοδοφόρες για το αντιμνημονιακό πανηγύρι αλλά εφαρμοζόμενες θα αντέξουν όσο η αντιμνημονιακή αντίσταση στην Κύπρο, δηλαδή τρείς μέρες. Η πραγματικότητα και η οικονομία εκδικούνται όπως δείχνει και η δραματική επιδείνωση στην Αργεντινή, άλλο αγαπημένο και άστοχο παράδειγμα του Αλέξη Τσίπρα.
Όσα διαδραματίστηκαν στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και τις αμέσως επόμενες ημέρες , αποτελούν σκηνές απο το μέλλον, σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές. Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στην κραυγαλέα περίπτωση Καρυπίδη, όμως το παζλ είχε και πιο ανησυχητικά κομμάτια. Η επίθεση της Αριστερής Πλατφόρμας και του Λαφαζάνη στον Σταθακη για τον περιορισμό του επαχθούς χρέους στο 5%, αποδεικνύει οτι καθε απόπειρα στροφής προς στοιχειώδη ρεαλισμό δεν θα είναι αναίμακτη. Πόσο μάλλον όταν επι του συγκεκριμένου ο Τσίπρας σιωπά ενω ο Λαφαζάνης δικαιολογημένα επικαλείται τις επίσημες και μη αναθεωρημένες θέσεις με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να πορεύεται. Αυτές οι θέσεις ηταν βολικές και προσοδοφόρες για το αντιμνημονιακό πανηγύρι αλλά εφαρμοζόμενες θα αντέξουν όσο η αντιμνημονιακή αντίσταση στην Κύπρο, δηλαδή τρείς μέρες. Η πραγματικότητα και η οικονομία εκδικούνται όπως δείχνει και η δραματική επιδείνωση στην Αργεντινή, άλλο αγαπημένο και άστοχο παράδειγμα του Αλέξη Τσίπρα.
Ας παραλείψουμε την περίπτωση Βουδούρη. Είναι το τίμημα που προθύμως καταβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να κρατήσει στις γραμμές του το βαθύ, αλλοπρόσαλλο και μεταναστευτικό ΠΑΣΟΚ. Πάμε στην περίπτωση Καρυπίδη. Μπορούμε να δεχθούμε οτι δεν ήξεραν; Οτι κανένας του ΣΥΡΙΖΑ στην Δυτική Μακεδονία δεν τον είχε ακούσει ολα αυτα τα χρόνια να εκθέτει απο τηλεοράσεως τις αντισημητικές, ξενοφοβικές και εθνικιστικές απόψεις του; Να χαϊδεύει την Χρυση Αυγή και τον Κασσιδιαρη; Η προφανής αλήθεια είναι οτι και τον έβλεπαν και τον άκουγαν αλλα όλα τα επισκίαζε το κοινό αντιμνημονιακό μένος. Αυτο το κοινό μένος εξαφάνισε τα αριστερά και δημοκρατικά αντανακλαστικά , τα οποία η Αριστερά και στις πιό δύσκολες στιγμές της προσπαθούσε να διαφυλάξει. Και όποτε η διωκόμενη Αριστερά για να ανασάνει έκανε σε αυτόν τον τομέα παραχωρήσεις ( περιπτώσεις συνεργασίας με Κατσώτα και Τσουκαλά σε δημοτικές εκλογές) μακροπρόθεσμα το πλήρωσε. Αλλα τι λέω τώρα, αυτά θα του φαίνονται κινέζικα του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, με την βαθειά γνώση που έχει για την Αριστερά και την Ιστορία της.
Το πρόβλημα δεν είναι ο Καρυπιδης , τον οποίο να ζήσουμε να τον θυμόμαστε. Δεν ειναι καν ο Καμενος και οι ΑΝΕΛ, το πιο ανορθολογικό κόμμα που μπήκε ποτέ στην Βουλή. Δυστυχώς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρόεδρος του που διψασμένοι για εξουσία ετοιμάζουν παρά φύσιν συμμαχίες. Γιατι οταν λένε οτι " θα ενισχυθούν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις" αναφέρονται προφανώς στον Καμένο. Η άλλη είναι η Χρυσή Αυγή. Όταν , λοιπόν, κάνουν συνεργασία με τον Καμένο , το φυσιολογικό είναι να συναντηθούν με κάποιους σαν τον Καρυπίδη.
ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου