Η αντιμνημονιακή τύφλωση

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ εκτίθεται από κάποιον υποψήφιό του. Προ του κ. Θόδωρου Καρυπίδη, ο οποίος ανακοινώθηκε ως υποψήφιος του κόμματος για την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, υπήρξε και ο κ. Ιφικράτης Αμυράς ο οποίος το 2012 αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Αθήνας.
Βεβαίως είναι διαφορετικά τα πολιτικά κρίματα των δύο. Ο κ. Αμυράς καλούσε διαδικτυακά σε ένοπλο αγώνα (έδινε και το «σχέδιο μάχης») «κατά της Χούντας του ΔΝΤ και τους ελληνόφωνους δωσίλογους όπως ο κ. Παπανδρέου» και καλούσε για λαϊκές αυτοδικίες:
«όσοι υπουργοί υπέγραψαν το Μνημόνιο και κυκλοφορούν ελεύθεροι, πρέπει να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες... αν η Δικαιοσύνη συνεχίζει να τους αφήνει ελεύθερους, τότε ο ελληνικός λαός πρέπει να πάρει τη Δικαιοσύνη στα χέρια του». Ο κ. Καρυπίδης από την άλλη διακρίθηκε για την αντισημιτική φαντασία του μπλέκοντας το όνομα της Δημόσιας Τηλεόρασης (ΝΕΡΙΤ) με τα εβραϊκά κεριά -τα οποία «ο Σαμαράς, ανάβει ένα-ένα στην επτάφωτη λυχνία των Εβραίων, και βάζει φωτιά στην Ελλάδα... μετά την επίσκεψή του στη Συναγωγή της Θεσσαλονίκης, (τι ειρωνεία: μέσα στην πατρίδα του Μεγαλέξαντρου) οργανώνει νέα Χάνουκα κατά των Ελλήνων», τη λέσχη Μπίλντεμπεργκ, τον κ. Ηλία Κασιδιάρη και τους «λαθρομετανάστες στα νοσοκομεία».
Το κοινό τους στοιχείο -πέρα από την προτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ- είναι ότι και οι δύο είναι σφοδροί πολέμιοι του μνημονίου. Οχι με πολιτικούς όρους, αλλά με συναισθηματικούς μικρομεγαλισμούς. Ομως με την αντιμνημονιακή τύφλα που δέρνει την αντιπολίτευση αυτά παραβλέπονται. Ο κανόνας που κυριάρχησε και στις δύο υποψηφιότητες ήταν, «αντιμνημονιακός να ‘ναι κι όλα τ’ άλλα θα τα βρούμε».
Οι ατυχείς επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, το κακό σπυρί της πολιτικής ασθένειας που δέρνει (και) το κόμμα της «ριζοσπαστικής αριστεράς». Υπάρχει ένα ουσιαστικότερο πρόβλημα και αυτό αφορά την πλατφόρμα ολόκληρης της αντιπολίτευσης, η οποία φούσκωσε ξαφνικά με ένα και μόνο σύνθημα, το οποίο δεν έχει πολιτικό βάθος. Η επένδυση στο κύμα του «αντιμνημονιακού» μπορεί να απέδωσε εύκολα και γρήγορα εκλογικά κέρδη την περίοδο του πρώτου σοκ, αλλά ήταν σαν τις μετοχές της εταιρείας «Γενικές Αποθήκες» την περίοδο της έκρηξης του Χρηματιστηρίου. Ενα χαρτί κενό, δίχως πραγματική αξία...
Βεβαίως, οι κακές επιλογές υποψηφίων δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας. Αυτό που θα αποδειχθεί καταστροφικότερο είναι ότι με την ίδια αντιμνημονιακή τύφλωση χαράσσονται οι πολιτικές για το μέλλον της χώρας. Μπορεί η ηγεσία του κόμματος να κάνει εσχάτως φιλότιμες προσπάθειες για να αποτινάξει μύθους του παρελθόντος (π.χ. τα περί «επαχθούς χρέους») και ρητορείες του χτες (π.χ. περί «γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα»), τα γρανάζια του κόμματος, όπως απέδειξε και η επιλογή του κ. Καρυπίδη, είναι μπολιασμένα από τον τυφλό φανατισμό και γι’ αυτό κινούνται χωρίς να σταθμίζουν πολιτικά πρόσωπα και αντιδράσεις. Το μεγαλύτερο μέρος του κόμματος πάσχει από αντιμνημονιακή τύφλωση. Κι αυτό δεν θα εκθέτει απλώς τον ΣΥΡΙΖΑ για τις επιλογές του· θα γίνει καταστροφικό για τη χώρα, όταν αυτοί που κάνουν τις επιλογές των υποψηφίων θα κληθούν να κάνουν επιλογές που θα αφορούν το μέλλον μας.