Αναγνωρίσιμοι υποψήφιοι ναι, ικανοί όμως;

του Παναγιώτη Πλιάτσιου, από τον ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ

 Στο επίκεντρο του πολιτικού ρεπορτάζ των ημερών βρίσκεται η επιλογή υποψήφιων περιφερειαρχών και δημάρχων από όλα, ανεξαιρέτως, τα κόμματα. Με ιδιαίτερη έμφαση, φυσικά, στη Νέα Δημοκρατία, καθώς, ήδη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανακοινώσει τις περισσότερες επιλογές του (εκκρεμεί η δύσκολη περίπτωση της Θεσσαλονίκης).

Εάν, λοιπόν, σταθεί κανείς στα περισσότερα ονόματα που, σύμφωνα με τη δημοσιογραφική, κοινή ορολογία «παίζουν» για μεγάλες Περιφέρειες και Δήμους, παρατηρεί ότι για μια ακόμη φορά έχουμε να κάνουμε με «προβεβλημένα» στελέχη και γνωστούς βουλευτές, με κύριο κριτήριο την αναγνωρισιμότητα και, φυσικά, την εκλογιμότητα τους.

Τον Άρη Σπηλιωτόπουλο (ο ίδιος ανακοίνωσε την κάθοδό του) φαίνεται να προκρίνει η ΝΔ για το Δήμο Αθηναίων, ενώ στη Θεσσαλονίκη «ρίχνει» το όνομα του Σταύρου Καλαφάτη. Στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ίσως επιλέξει τον Γιάννη Ιωαννίδη, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική έχει επιλέξει τη Ρένα Δούρου, η οποία μέχρι σήμερα είναι υπεύθυνη του Τομέα…Εξωτερικής Πολιτικής του κόμματος!

Και, ασφαλώς, το ερώτημα που τίθεται είναι εάν και σε ποιο βαθμό πρόσωπα αναγνωρίσιμα και δημοφιλή μπορούν να αρθρώσουν έναν αυτοδιοικητικό λόγο, με θέσεις, προτάσεις και λύσεις για τα προβλήματα των κατά τόπους Δήμων και Περιφερειών τους. Και, κυρίως, εάν και εφόσον εκλεγούν, έχουν εκείνα τα εφόδια και την ικανότητα να ασκήσουν αποτελεσματικά τα (άκρως απαιτητικά) καθήκοντά τους; Πολύ φοβάμαι πως η απάντηση δεν θα είναι εύκολα καταφατική…