Τα νυν «πάθη» της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης

Του Β.Π. Καραγιάννη

Το είδαμε στην χθεσινή ΑΥΓΗ της Κυριακής (9-2-2014) και το μεταφέρουμε αυτούσιο παρακάτω. Αφορά τα πάθη των Βιβλιοθηκών (δημόσιες και δημοτικές) μεταξύ των οποίων και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης, όσες δηλαδή εντάχτηκαν στο γελοίο, για σοβαρές βιβλιοθήκες, πρόγραμμα future libraryτων «ευφάνταστων» κι άσχετων περί των βιβλίων που έχουν γράμματα, χαρτί, συγγραφείς ιδέες αναγνώστες, σχεδιαστών του ιδρύματος Νιάρχου. Η μεγάλη, πολύτιμη, ιστορική βιβλιοθήκη της Κοζάνης μετατρέπεται σε παράρτημα του ιδρύματος όταν θα έπρεπε να ηγεμονεύει στα γράμματα πανελληνίως. 

Η άλλοτε πόλη του βιβλίου σήμερα είναι μια πόλη του φαιδρού σ’ αυτόν το τομέα. Δήμαρχος, Δημοτικό Συμβούλιο, Διοικητικό συμβούλιό της,στο λόγο και στο μέρος που τον κάθε θεσμό αφορά, ανίδεοι κι αδιάφοροι αλλά χορτάτοι φούμαρα από τεχνοκράτες,κεχηνότες ενώπιον «εισαγόμενων» με το αζημίωτο μεταρρυθμιστών της, απαξιώνουν μέρα τη μέρα αυτήν ως χώρο βιβλίων, πνευματικών αναζητήσεων, γραμμάτων, μελέτης, έρευνας, δημοσιεύσεων και πρωτίστως βοήθειας στους νέους ανθρώπους των τοπικών γραμμάτων που θα αποτελέσουν τη συνέχεια της πόλης. Οι πολιτικοί δημοτικοί υπεύθυνοι της Δημοτικής Βιβλιοθήκης (ελλείψει πνευματικών) οφείλουν στην πόλη έναν εφ’ όλης της ύλης τεκμηριωμένο απολογισμό των τελευταίων χρόνων για να μην μένει αφώτιστη καμιά πτυχή της καθότι διαχειρίζονται δημόσιους πόρους και χώρους, άρα είναι και αυξημένης ευθύνης και ελέγχου.

Το κείμενο

Γυμναστικήστη βιβλιοθήκη I

Μία τάσητωντελευταίωνχρόνων επιχειρεί να απαντήσειστις ανατροπές και

μεταβάσεις που επιφέρει ητεχνολογικήέκρηξηστις βιβλιοθήκες ανιχνεύοντας και

προωθώντας νέουςρόλουςσε αυτές. Είναι μια θεμιτή,ανήσυχηδραστηριότητα πουδιαλέγεται μετην εποχή καιτις απαιτήσειςτης πιέζοντας τα πράγματα να

προσαρμοστούνσε αυτήν; Έχειενδιαφέρον νααντιληφθούμε ποιοι και πώςτηδιαμορφώνουν. Στόχοςδενείναι σαν τονΣτάτλερ να καθίσουμεστα θεωρεία καιγκρινιάζοντας να σχολιάσουμετην παράσταση, αλλά νακατεβούμεστησκηνήσυμμετέχοντας καισυνδιαμορφώνοντάςτην.

Είναι λοιπόνοι βιβλιοθήκεςχώρος όπου ασκείται τοσώμα; Οι βιβλιοθήκεςτηςΒέροιας και τουΚερατσινίου, ενταγμένεςστομηχανισμό αυτήςτηςτάσης, θα απαντούσαν «why not?».Εξάλλουτοέχουνκάνει, μετατρέποντας ένα μέροςτουχώρουτουςσε fitness club και δωρεάνγυμναστήριοτηςγειτονιάς. Στο πρόσφατο 9ο διεθνέςσυνέδριο πουοργάνωσε η Οργανωτική Επιτροπή ΕνίσχυσηςΒιβλιοθηκών, ένα συνεργατικόσχήμα πουσυγκρότησαν αρχικάξένοιοργανισμοίγια τηνενίσχυσητωνελληνικών βιβλιοθηκών, ένας Ολλανδόςσύνεδρος μας μιλούσεγια τη χαράτων video games στις βιβλιοθήκες και πέραν τηςεκπαιδευτικήςχρήσηςτου παιχνιδιού. Η βιβλιοθήκητηςΛειβαδιάςοργανώνεισεμινάρια εύρεσηςεργασίας σεάνεργουςτηςπεριοχήςτηςμεεξαιρετική επιτυχία, όχιστην ανεύρεση, αλλάστησυμμετοχήενδιαφερομένων.

Τισυμβαίνειλοιπόν; Έκλεισαν τα γυμναστήρια και τα στάδια; Τα παιδιάδενέχουν παιχνίδια να παίξουν; Οι βιβλιοθήκες αντικαθιστούντους αρμόδιουςοργανισμούςκοινωνικήςωφέλειας; Η ανεργία είναι συνέπεια ενός κακού βιογραφικούκιενός υποεκπαιδευμένου απασχολήσιμου; Η βιβλιοθήκη καλλιεργείτον ανταγωνισμόεκπαιδεύοντας τοκοινότηςστην καλή προώθησητηςεργασιακήςτου αξίας ή τροφοδοτείμεουσιαστικέςγνώσειςόσουςχρειάζονται να μάθουν; Μια από τιςδράσεις πουοργανώνονται στιςενλόγω βιβλιοθήκεςείναι οι αγώνεςρητορικήςμεθέματα εξόχως πολιτικά: «Ακόμη και στησημερινή εποχή, οι χαρισματικοίηγέτες μπορούν να δώσουνλύσηστα προβλήματα τωνκοινωνιών» ή «Η μετανάστευσητωννέωνωςμια προσπάθεια να αντιμετωπίσουντιςδυσκολίες πουγεννά η τρέχουσα οικονομικήκρίσηστηνΕλλάδα»! Έχειενδιαφέροντέτοιεςσυζητήσεις να οργανώνονται δίπλα στοσημείο πουδολοφονήθηκε από νεοναζιστέςένας αντιφασίστας μουσικός.Τογεγονός αυτό φαίνεται να μηνγεννάειερωτήσεις, απορίες, αντιστάσεις, αλλά να σχεδιάζεται άνωθενμια αντιδραστικήσυζήτηση που αναζητά «χαρισματικούςηγέτες» που θα μας σώσουν και προβληματίζεται για τημετανάστευσητωνΕλλήνωνστοεξωτερικό και όχιγια τημετανάστευσηως καθολικόκοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό φαινόμενο και τον επακόλουθο ρατσισμό.

Νομίζω πωςοφείλουμε να οργανώσουμεένα άλλομοντέλο, πιο πνευματικό, πιο αλληλέγγυομε περισσότερηκοινωνικήευαισθησία.Οι βιβλιοθήκεςείναι ο… «σκονισμένος» κόσμοςτων βιβλίων.Γι” αυτόφτιάχτηκαν, αυτό περιέχουν, αυτό υπηρετούν.Αυτόοφείλουν να καλλιεργήσουν, έστω αυτενεργώντας: τηγόνιμη, επικίνδυνη, καταπραϋντική, παραμυθητική, βέβηλη πάλητου πνεύματος. Γυμναστήρια τουνου να τιςκάνουμε, όχι αίθουσεςγια ζούμπα και πιλάτες.Να υπηρετήσουμετην ανάγνωσηγια να διαμορφώσουμεσκεπτόμενηκοινωνία που αναζητά και μαθαίνει, που αμφισβητεί και απολαμβάνειτιςηδονέςτηςσκέψης.

Ο βιβλιοθηκάριος