Πρωτολογία Ευάγγελου Βενιζέλου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στη Βουλής Επί της Πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά

Ομολογώ, κυρίες και κύριοι βουλευτές, ότι είχα ανησυχήσει λίγο γιατί η ροή της συζήτησης ήταν εξαιρετικά ήπια και ήρεμη και ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Δρίτσας, είχε κινηθεί σε ένα θεωρητικό και αφηρημένο επίπεδο και με άκρα προσοχή στο ύφος του. Αλλά ευτυχώς ήρθε ο κ. Τσίπρας τώρα, κατέλαβε το βήμα και επανέλαβε τις χυδαιότητες, τις συκοφαντίες, τις ανακρίβειες, τις ανευθυνότητες πάνω στις οποίες στηρίζει την πολιτική του παρουσία τους τελευταίους τρεις μήνες. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να πούμε μερικά πράγματα.

Και ήρθε η ώρα κυρίως για εσάς, κυρίες και κύριοι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, για να αντιληφθείτε τι συμβαίνει μέσα στο κόμμα σας και με τους χειρισμούς που κάνει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ο κλειστός κύκλος που τον περιβάλλει.

Η στοχοποίηση του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά η δική μου στο ζήτημα των υποβρυχίων, αλλά και γενικότερα, πρέπει να σας θυμίσω ότι είναι ένα σχετικά όψιμο φαινόμενο. Δεν είχε συμβεί αυτό πριν τις εκλογές του 2012, παρ’ ότι είχα ασκήσει πολύ κρίσιμα υπουργικά καθήκοντα με κορυφαίο παράδειγμα τα καθήκοντα του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών στην καρδιά της κρίσης. Πολύ περισσότερο ήταν ευγενική, φιλική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και πάρα πολύ καλή η συνεργασία με τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ στη Διαρκή Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας και στην Ειδική Επιτροπή Ελέγχου των Εξοπλιστικών Προγραμμάτων που η Βουλή συγκρότησε με δική μου πρόταση και επιμονή.

Όμως, η επίθεση εναντίον μας, εναντίον μου κατέστη στοιχείο της στρατηγικής της εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ, μια στρατηγική χωρίς αποτέλεσμα που χρειάζεται υλικό, χρειάζεται καύσιμα. Εκεί πλέον αρχίζει το ζήτημα να γίνεται προβληματικό, γιατί όταν δεν έχεις να πεις κάτι συγκεκριμένο, κάτι πολιτικό, κάτι ιδεολογικό, κάτι στρατηγικό, καταφεύγεις στις συκοφαντίες, στις ύβρεις, στις ανακρίβειες και εγκλωβίζεσαι.

Η στρατηγική της εφόδου χωρίς αποτέλεσμα παράγει νευρικότητα, γιατί διαψεύδονται προσδοκίες και γιατί η χώρα έχει άλλες προτεραιότητες.

Υπάρχει μια καταφανώς εσφαλμένη εκτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ πως το ΠΑΣΟΚ είναι ο αδύναμος κρίκος. Υπάρχει, όμως, μια ορθή εκτίμηση ως προς το ποιος είναι ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ ως εγγυητής της σταθερότητας και ως προς το ποιος είναι ο δικός μου προσωπικός ρόλος στα πολιτικά πράγματα της χώρας και σε σχέση με την ύπαρξη αυτής της δημοκρατικής παράταξης και σε σχέση με την αντοχή της Κυβέρνησης, το σχηματισμό της τον Ιούνιο του 2012 και την αντοχή της τον Ιούνιο του 2013.

Μακάρι, όμως, να έφθαναν οι εμφανείς πολιτικές εξηγήσεις! Αν έφθαναν, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία θα είχε συνετιστεί μετά την υπόθεση της λίστας «Λαγκάρντ», όπου είχαν ένα πρόσχημα, είχαν κάποιον που έλεγε ψέματα, τα ψέματα απεκαλύφθησαν ηλεκτρονικά, κατέρρευσε αυτή όλη η σκευωρία. Δεν συνετίστηκαν, άρα, υπάρχουν και άλλα κίνητρα που συνδέονται με την εξυπηρέτηση άλλων στόχων –και θα το πω καθαρά- με την εξυπηρέτηση συμφερόντων που έχουν θιγεί από μένα και συμφερόντων που δεν θέλουν σταθερότητα στη χώρα και επιτυχή ολοκλήρωση της προσπάθειας εξόδου από το μνημόνιο και την κρίση.

Υπάρχει, βέβαια και το γενικότερο πολιτικό παιχνίδι με τη δραχμή που συνεχίζεται τώρα συγκεκαλυμμένα, γιατί όπως θυμάστε ο κ. Τσίπρας είπε «εθελοντικά δεν βγαίνουμε από το ευρώ», αλλά συνεχίζεται συστηματικά το παιχνίδι με τις καταθέσεις, η υπονόμευση της ασφάλειας των καταθέσεων με όλα όσα είπε κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού ο κ. Τσίπρας, με τις ερωτήσεις που καταθέτει ο κ. Χουντής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ούτω καθεξής.

Η εστίαση στο ζήτημα των Ναυπηγείων μετά από τρία χρόνια από τη Σύμβαση, το νόμο του 2010 και ενάμιση χρόνο μετά το σχηματισμό της Κυβέρνησης, μετά την έναρξη της παρούσας κοινοβουλευτικής περιόδου, προκαλεί μία έκπληξη.

Και προκαλεί μία έκπληξη γιατί παρά τα όσα είπαν οι προλαλήσαντες εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ασκηθεί κανένα ουσιαστικό μέσο κοινοβουλευτικού ελέγχου όλη αυτήν την περίοδο, δεν είχε προκληθεί μια μεγάλη οργανωμένη συζήτηση στην Ειδική Επιτροπή Εξοπλισμών, στη Διαρκή Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, δεν είχε συζητηθεί μία επερώτηση, δεν είχε γίνει τίποτα για το θέμα αυτό. Παρ’ ότι η Βουλή εν ολομελεία συζήτησε τρεις νόμους πολύ πρόσφατα, δύο σε σχέση με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας και ένα σε σχέση με το Νεώριο της Σύρου και θα δικαιολογούταν έτσι μία συζήτηση γενικότερα του προβλήματος των ναυπηγείων στη χώρα, δεν προκλήθηκε η συζήτηση αυτή από το ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διαδικασία του νομοθετικού έργου. Λογικό δεν θα ήταν, όταν έρχεται μία ρύθμιση για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας και τις πυραυλακάτους, να πεις τι γίνεται με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και τα υποβρύχια; Πώς κατηγορώ ένα νόμο για το Σκαραμαγκά και τα υποβρύχια, αλλά δηλώνω αιδημόνως παρών, δηλαδή πολιτικά στηρίζω την ψήφιση των νόμων για την Ελευσίνα και τις πυραυλακάτους; Δεν είναι περίεργο;

Θα σας πω χαρακτηριστικά ότι το κλίμα ήταν τελείως διαφορετικό όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ακρόασής μου στην Εξεταστική Επιτροπή -γιατί μία ολόκληρη μέρα αφιερώθηκε στη συζήτηση με εμένα των μελών της Εξεταστικής Επιτροπής- αλλά το κλίμα ήταν τελείως διαφορετικό και μέχρι πάρα πολύ πρόσφατα, όταν ετέθη προς συζήτηση από τον κ. Αναστασόπουλο που διαμεσολαβούσε εκ μέρους της Κυβέρνησης για να βρεθεί λύση η ιδέα να πουλήσουμε ένα υποβρύχιο για να χρηματοδοτήσουμε τη λειτουργία των υποβρυχίων.

Τότε, λοιπόν, ο κ. Δρίτσας στέλνει μια επιστολή στην Καθημερινή και λέει ότι αυτό δεν αληθεύει. Δεν αληθεύει ότι συμφωνούμε με την πώληση του υποβρυχίου. Σωστό.

Προσθέτει όμως: «Επιθυμώ, επίσης, να σας ενημερώσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επίγνωση των λεπτών ισορροπιών και του σκληρού ανταγωνισμού επιχειρηματικών συμφερόντων που εμπλέκονται στην υπόθεση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των υποβρυχίων. Και δεν επιλέγει μικροπολιτική τακτική, αλλά παρακολουθεί πολύ συστηματικά και με πολύ σοβαρότητα τις εξελίξεις, παρεμβαίνοντας εκεί και όπου πρέπει. Αυτή ήταν η γραμμή τότε».

Πολύ προσεκτικά και πολύ ήπια υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων για τα οποία θα μιλήσουμε τώρα. Και έτσι ας δούμε πως διαγράφεται η καμπύλη της τελευταίας περιόδου.

Ξαφνικά ο κ. Τσίπρας λέει ότι θα πάει επίσκεψη στο Σκαραμαγκά και ανακοινώνεται συνάντηση με τους εργαζομένους. Αλλά οι εργαζόμενοι διαψεύδουν τη συνάντηση αυτή και την 1η Οκτωβρίου εκδίδουν μια ανακοίνωση με την οποία λένε:

«Θα θέλαμε να εκφράσουμε τη λύπη και την αγανάκτησή μας για τη σημερινή επίσκεψη του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο κλιμάκιο του Πολεμικού Ναυτικού που βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του Ναυπηγείου, χωρίς καν να μπουν στον κόπο να ενημερώσουν τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους τους».

Γιατί οι εργαζόμενοι ξέρουν ποιος έχει αγωνιστεί για τα Ναυπηγεία. Ξέρουν ποιος έχει αγωνιστεί να τους δώσει δουλειά. Ξέρουν ποιος έχει αγωνιστεί θα διατηρηθεί η Ναυπηγοεπισκευαστική βάση της χώρας.

Μετά από την επίσκεψη αυτή -που στη συνέχεια θα σας πω από ποιους συνοδευόταν ο κ. Τσίπρας, γιατί έχει πολύ μεγάλη σημασία ποιοι ήσαν μέλη της συνοδείας του κ. Τσίπρα- αρχίζει η συκοφαντική, σχεδόν υστερική εστίαση του ενδιαφέροντος του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα προσωπικά στην υπόθεση των υποβρυχίων μετά από δύο χρόνια και προσωπικά σε μένα.

Η κοινοβουλευτική αφετηρία είναι η επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε προς τον Υπουργό Άμυνας. Γνωρίζετε την άμεση αντίδρασή μου στη Βουλή την ίδια μέρα όταν συζητούσαμε τη ρύθμιση για την αναστολή χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής.

Φτάσαμε στην άμεση αντιπαράθεση κατά τη συζήτηση της ατυχούς πρότασης μομφής που υπόβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου εκεί μίλησα για τη μονομαχία προσωπικού και πολιτικού ήθους και είπα μια φράση: «Βγήκατε νωρίς στην πιάτσα». Θα το εξηγήσω σήμερα. Γιατί ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ γερασμένος, εντυπωσιακά γερασμένος. Θα δούμε το ηθικό πλεονέκτημα.

Στη συνέχεια η καμπύλη είναι ενδιαφέρουσα, γιατί εμφανίζεται μια σταδιακή υποχώρηση, μια εντυπωσιακή αμηχανία. Από τότε περνούν σαράντα πέντε μέρες έως ότου κατατεθεί η πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Τους προκαλούμε συνεχώς.

Και κατατίθεται επιτέλους μια πρόταση «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Είναι μια πρόταση πολύ προσεκτική, απευθυνόμενη στη Βουλή των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου, να ελέγξουμε όλες τις περιόδους, κυρίως την περίοδο μέχρι το 2009, την περίοδο από το 2011 και μετά και κάποια λόγια για την περίοδο του ν.3885/2010.

Και μετά τους ξαναψάχνουμε επιμόνως -γιατί υπήρξε η άμεση αντίδραση του ΠΑΣΟΚ σημείο προς σημείο- προκειμένου να προσδιορίσουμε την ημέρα της συζήτησης. Γιατί είχε πολλές υποχρεώσεις στην Ευρώπη ο κ. Τσίπρας λόγω της υποψηφιότητάς του για την Προεδρεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Συμβαίνει να ασκώ τα καθήκοντα του Υπουργού των Εξωτερικών και να έχω πολλές αναγκαστικές απουσίες στο Εξωτερικό. Ήμουν διαθέσιμος πάντα. Αυτός είχε δυσκολία να βρούμε τη μέρα. Ευτυχώς τη βρήκαμε πριν τις γιορτές.

Είναι, λοιπόν, πολύ ενδιαφέρουσα η σημερινή μέρα ως ημέρα εξηγήσεων και σας ευχαριστώ γιατί με διευκολύνετε. Επανήλθατε στο ύφος το γνωστό, το ιταμό ύφος το οποίο ακούσαμε προηγουμένως. Αυτό χρειάζεται μια απάντηση καταρχάς για λόγους κοινοβουλευτικής ισορροπίας. Αλλά ξέρετε, στην ηλικία σας, κύριε Τσίπρα, είχα διατελέσει Υπουργός Τύπου και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Υπουργός Μεταφορών, Υπουργός Δικαιοσύνης… Αλλά πριν υποβάλω υποψηφιότητα ως βουλευτής και δεχθώ υπουργικά καθήκοντα, είχα μια επιστημονική διαδρομή, επαγγελματική και ξέρω τι σημαίνει να λέω λέξεις, γιατί οι λέξεις είναι πράγματα. Οι λέξεις σκοτώνουν και ως εκ τούτου μπορεί κανείς πράγματι να κάνει μια μονομαχία με λέξεις, γιατί τα όρια της γλώσσας μας είναι τα όρια του κόσμου μας και του ήθους μας.

Η υπόθεση των υποβρυχίων και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά διαρκεί 16 χρόνια, από το 1997 μέχρι σήμερα. Σε αυτά τα 16 χρόνια, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, υπάρχει μία περίοδος 16 μηνών που είναι η περίοδος της θητείας μου στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Είναι η περίοδος της απόλυτης διαφάνειας, της αποφασιστικής και άμεσης παρέμβασης μέσω της Βουλής με τη ψήφιση και έναρξη εφαρμογής ειδικού νόμου.

Η Βουλή παρακολουθεί το ζήτημα συνεχώς. Έχει αφιερώσει 26 συνεδριάσεις της Ειδικής Επιτροπής ή της Διαρκούς Επιτροπής στο ζήτημα αυτό. Είκοσι έξι! Σας δίνω κατάλογο των συνεδριάσεων για να τον έχετε υπόψη σας. Είκοσι έξι συνεδριάσεις δεν έχουν αφιερωθεί σε κανένα άλλο θέμα. Και δεν υπολογίζω τις άλλες τόσες συνεδριάσεις της Προκαταρκτικής Επιτροπής που έγιναν για τα αδικήματα που βαραίνουν τον κ. Τσοχατζόπουλο σε σχέση με τα υποβρύχια.

Δεν πρόκειται για σύμβαση. Είναι γλωσσική άνεση το να μιλάμε για μία σύμβαση. Ο ν.3885/2010 είναι ένας νόμος που ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία από την τότε κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ αλλά και από τους Βουλευτές του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού που τιμούν σήμερα και την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση.

Αυτός, λοιπόν, ο ν.3885/2010 ψηφίστηκε μετά από αναλυτικές ακροάσεις, αφού προηγουμένως η Βουλή -για πρώτη φορά και μοναδική στην ιστορία του Κοινοβουλευτισμού- είχε εγκρίνει το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με το προσύμφωνο πλαίσιο της 18ης Μαρτίου του 2010 που είχε εγκριθεί πάλι με αυξημένη πλειοψηφία από την Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή. Ποτέ άλλοτε δεν έχει γίνει διαπραγμάτευση με κοινοβουλευτικά εγκεκριμένο πλαίσιο διαπραγμάτευσης, συνεχή ενημέρωση της Βουλής και ψήφιση νόμου μετά από μήνες, δηλαδή από το Μάρτιο μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου. Η Βουλή μετείχε στη διαπραγμάτευση.

Και προσέξτε κάτι γιατί γίνεται και ένα άλλο λάθος: Ποιος σας έχει πει, κύριε Τσίπρα και όσοι άλλοι συνάδελφοι επαναλαμβάνεται αυτήν την έκφραση, ότι με το ν.3885/2010 κυρώθηκε μία σύμβαση; Κάνετε μεγάλο λάθος. Αυτό συμβαίνει συνήθως.

Με το νόμο του 2010 δεν κυρώθηκε καμμία σύμβαση συναφθείσα και υπογεγραμμένη. Με το νόμο εγκρίθηκε σχέδιο σύμβασης που κατέστη περιεχόμενο του νόμου και δόθηκε εντολή στους αρμοδίους Υπουργούς να υπογράψουν κείμενο σύμβασης εις απόδειξη της δέσμευσης των αντισυμβαλλομένων.

Δεν έχει συναφθεί καμία σύμβαση. Έχει ψηφιστεί ο νόμος ο οποίος λέει τα εξής, για να ξέρει η Βουλή: «Αποκτούν ισχύ νόμου τα παρατιθέμενα υπό στοιχείο Β σχέδια συμβάσεων οι οποίες κρίνονται και χαρακτηρίζονται επωφελείς και συμφέρουσες για το ελληνικό δημόσιο. Παρέχεται στους αρμοδίους υπουργούς εντολή και πληρεξουσιότητα να υπογράψουν». Αυτό λέει ο νόμος.

Εδώ θα μπορούσε και θα έπρεπε να τελειώσει όλη η συζήτηση. Γιατί δεν υπάρχει καμία υπουργική πρωτοβουλία, καμία υπουργική απόφαση καμία υπουργική υπογραφή. Υπάρχει νόμος που χαρακτηρίζει το περιεχόμενο των ρυθμίσεων αυτών επωφελές και συμφέρον για το ελληνικό δημόσιο και θα παραβίαζαν το νόμο οι υπουργοί αν δεν προχωρούσαν σε εκτέλεσή του.

Θα έπρεπε να σας ζητήσω απλώς να ανακαλέσετε και να ολοκληρωθεί εδώ η συζήτηση. Όμως θα συνεχίσω υπερασπιζόμενος το κύρος της Βουλής που ψήφισε το νόμο. Θα συνεχίσω αναδεικνύοντας το ρόλο, τις διασυνδέσεις, τους στόχους του κυρίου Τσίπρα και του επιτελείου του.

Επειδή ως τώρα η συζήτηση για τα ναυπηγεία και τα υποβρύχια έγινε περιφερειακά χωρίς να μπει η Βουλή στην ουσία του θέματος, στην καρδιά του θέματος θα μου επιτρέψετε να θυμίσω ποια ήταν η κατάσταση που έπρεπε να αντιμετωπιστεί από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τον Οκτώβριο του 2009.

Αφετηρία είναι οι δυο αρχικές συμβάσεις τις οποίες τώρα υιοθετεί ο κύριος Τσίπρας. Οι συμβάσεις της περιόδου Τσοχατζόπουλου-Παπαντωνίου, 2000-2002, κρίνονται καλύτερες από το νόμο του 2010. Προσέξτε. Έχει σημασία αυτό.

Υπήρχε μια σύμβαση του 2000 με την οποία ανατέθηκε η κατασκευή στη HDW και στα ΕΝΑΕ. Η HDW και η Ferrostaal τότε ήταν ο κύριος υποκατασκευαστής. Όχι η HDW μόνη της. Ήταν η HDW με τη Man-Ferrostaal. Μια άλλη HDW που άλλαξε ιδιοκτησία έκτοτε και μια Ferrostaal που απεβλήθη το 2010 από το σχήμα για την κατασκευή τριών συν ενός –τελικά ασκήθηκε και η οψιόν- τεσσάρων νέων υποβρυχίων τύπου 214.

Το 2002 υπεγράφη δεύτερη σύμβαση πάλι με τα ΕΝΑΕ -Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ, ο Σκαραμαγκάς- για τον εκσυγχρονισμό τριών παλιών υποβρυχίων του στόλου τύπου 209.

Τον Οκτώβριο του 2009, εννιά χρόνια μετά ή εφτά χρόνια μετά το 2002, το ελληνικό δημόσιο είχε καταβάλει για όλη αυτή την περίοδο 2.050.000.000 χωρίς αντίκρισμα. Αυτός είναι ο κατάλογος των πληρωμών της περιόδου 2000-2009.

Ένα υποβρύχιο, το «Παπανικολής» βρισκόταν αφημένο στο Κίελο, αξιόπλοο και πιστοποιημένο όχι από την εταιρεία HDW, αλλά από το γερμανικό πολεμικό ναυτικό, έτοιμο για ένταξη στο στόλο. Θα μπορούσα να επικαλεστώ πολλά έγγραφα. Έχει εμφανιστεί ενώπιον της Επιτροπής Εξοπλισμών ο πρώτος κυβερνήτης του σκάφους που το παρακολουθούσε και στην κατασκευή του και το κυβέρνησε αρκετό καιρό, ο αντιπλοίαρχος Καραγιαννάκος, ο οποίος ρωτήθηκε και απάντησε τι σημαίνει επιχειρησιακά το υποβρύχιο αυτό. Το καλύτερο πλοίο του ελληνικού στόλου.

Υπήρχαν και υπάρχουν άλλα τρία υποβρύχια σχεδόν έτοιμα αφημένα στο Σκαραμαγκά. Υπήρχε ένα παλιό υποβρύχιο, το «Ωκεανός» -2009- υπό εκσυγχρονισμό στο οποίο είχαν επενδυθεί 400.000.000, για τον εκσυγχρονισμό, όταν η τιμή του νέου υποβρυχίου 214, που δεν έχει καμία σχέση με το 209, είναι 500.000.000. Η σταθερή τιμή του νέου υποβρυχίου άλλης κλάσεως είναι 500.000.000 και 400.000.000 είχαν δαπανηθεί για τον ατελή εκσυγχρονισμό, τον αναπόδεικτο ακόμη, του «Ωκεανός». Είχε δαπανηθεί το 50% όλου του ποσού για τον εκσυγχρονισμό. Από τα 800.000.000 τα μισά τα είχε δαπανήσει το ένα σκάφος, άρα δεν μπορούσε να γίνει εκσυγχρονισμός.

Ας εξηγήσω λιγάκι για κάποιους που ίσως δεν ξέρουν τι σημαίνει ΕΝΑΕ, τι σημαίνει Σκαραμαγκάς.

Ο Σκαραμαγκάς είναι η μεγαλύτερη ναυπηγική μονάδα της χώρας, μια από τις σημαντικότερες της Μεσογείου που επηρεάζει όλη την ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία: και την Ελευσίνα και το Πέραμα και το Βιοτεχνικό Πάρκο του Σχιστού. Όπως ξέρετε τα ΕΝΑΕ ανήκαν στον όμιλο Νιάρχου. Κάποια στιγμή στα μέσα της δεκαετίας του 1980 κρατικοποιήθηκαν, περιήλθαν στην ΕΤΒΑ. Κάποια στιγμή στα μέσα της δεκαετίας του 1990 περιήλθαν κατά το 49% στο συνεταιρισμό των εργαζομένων. Έχουν δοκιμαστεί όλα τα προοδευτικά σχήματα στον Σκαραμαγκά. Έτσι όταν συνήφθησαν οι συμβάσεις για τα υποβρύχια το 2000 την ιδιοκτησία των ΕΝΑΕ την είχε κατά 51% η ΕΤΒΑ και κατά 49% ο συνεταιρισμός των εργαζομένων.

Το 2002 μετά τη σύμβαση των υποβρυχίων αποκτήθηκαν τα ΕΝΑΕ από τη HDW αλλά από μια άλλη HDW. Γιατί η HDW ολόκληρη μεταβιβάστηκε το 2005 σε ένα γερμανικό κολοσσό στην μεγαλύτερη γερμανική εταιρεία, τη μεγαλύτερη για όλα τα θέματα που είναι το ThyssenKrupp. Βεβαίως η HDW ήταν ταυτόχρονα και υποκατασκευαστής των υποβρυχίων γιατί έχει την τεχνολογία και γι’ αυτό το «Παπανικολής» κατασκευάστηκε στο Κίελο. Δεν κατασκευάστηκε στο Σκαραμαγκά.

Η Ferrostaal είχε αναλάβει τα αντισταθμιστικά ωφελήματα, τα ΑΩ. Γι’ αυτό και η HDW πάντα λέει «μη με μπλέκετε με τα αντισταθμιστικά και τις ροές των πληρωμών».

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε νομικά και λειτουργικά ο Σκαραμαγκάς τον Οκτώβριο του 2009; Οι καταλογισμένες από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή παράνομες κρατικές ενισχύσεις. Πώς προέκυψε αυτό; Πώς φαντάστηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι πρέπει να καταλογίσει κρατικές ενισχύσεις 500.000.000 ευρώ στο Σκαραμαγκά; Νομικά δεν υπήρχε Σκαραμαγκάς, δηλαδή. Έπρεπε το κράτος να πάρει πίσω 500.000.000 και να έχουμε ένα πρόβλημα με το Σκαραμαγκά, όπως έχουμε με τα ΕΑΣ τώρα. Δηλαδή, να έχουμε μια κρατική εταιρεία που να πρέπει να την αντιμετωπίσουμε, όπως αντιμετωπίζουμε όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της αμυντικής βιομηχανίας, με τόσες δυσκολίες.

Ο κύριος Ταβουλάρης, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου και διευθύνων σύμβουλος της Ελευσίνας κατήγγειλε το Σκαραμαγκά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως αποδέκτη παράνομων κρατικών ενισχύσεων. Η καταγγελία της Ελευσίνας ήταν αυτή που οδήγησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στον καταλογισμό των κρατικών ενισχύσεων.

Το 2008-2009 η επιτροπή είχε προτείνει μια λύση: να υπάρχει αποκλεισμός του Σκαραμαγκά για 10 χρόνια από εμπορικές δραστηριότητες, να επιστρέψει 25 εκατομμύρια και να διαχωρίσει μερικά στοιχεία που δεν χρειάζονται για στρατιωτικές εργασίες, κυρίως τη δεξαμενή 5, την πολύ μεγάλη και να επιστρέψει και τις ιδιοκτησίες του δημοσίου που είχε κατά παραχώρηση.

Η διαπραγμάτευση δεν είναι εύκολη με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το ξέρουμε. Θα το δείτε και εσείς τώρα ως υποψήφιος της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θα ανταλλάξατε απόψεις φαντάζομαι και με τον κύριο Ρεν προσφάτως.

Έτσι υπήρξε μια εμπλοκή η οποία είχε ως αποτέλεσμα στις 21 Σεπτεμβρίου 2009, προεκλογικά, οι Γερμανοί ιδιοκτήτες των ναυπηγείων και υποκατασκευαστές να καταγγείλουν τις συμβάσεις με το ελληνικό δημόσιο.

Ξέρετε τι σημαίνει καταγγελία των συμβάσεων με βάση τις αρχικές συμβάσεις του 2000- και 2002 που θαυμάζετε, κύριε Τσίπρα; Σημαίνει επιστροφή της κυριότητας όλων των υποβρυχίων στους Γερμανούς. Όλων. Και του «Παπανικολή» και των τριών καινούριων, ακόμη και του «Ωκεανός» που είναι δικός μας παλαιό υποβρύχιο. Το έπαιρνε κι αυτό κατά κυριότητα γιατί είχε επενδύσει τον εκσυγχρονισμό.

Κατήγγειλαν και προσέφυγαν στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου στο Παρίσι, ζητώντας αποζημιώσεις θετικές και αποθετικές ζημίες. Άρα, κινδυνεύαμε να χάσουμε τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ, να χάσουμε τα υποβρύχια, να κλείσουν τα ναυπηγεία, να οδηγηθούν τα ΕΝΑΕ σε πτώχευση, να βρεθούν όλοι οι εργαζόμενοι στο δρόμο και να έχουμε μία μακροχρόνια βαβυλώνια αιχμαλωσία χρημάτων, υποβρυχίων, ναυπηγείων και εργαζομένων. Και όλα αυτά στη λεγόμενη πτωχευτική περιουσία.

Τον Οκτώβριο, λοιπόν, του 2009 βρήκα ένα «πυρηνικό» ατύχημα. Έπρεπε η κυβέρνηση, ο Υπουργός να βάλει μια ειδική στολή αμιάντου, όπως έγινε στη Φουκουσίμα, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ή να φύγει, να πάει σε άλλη περιοχή για να μην έχει επαφή με τη ραδιενέργεια. Δύο λύσεις υπήρχαν: Έπρεπε να σωθούν χρήματα, υποβρύχια, ναυπηγεία, να αποτραπούν οι αποζημιώσεις των Γερμανών και να σωθούν θέσεις εργασίας.

Επιπλέον, είχε ήδη ξεκινήσει η δικαστική έρευνα για τις συμβάσεις του 2000 και εν μέρει του 2002. Είχε ξεκινήσει η προκαταρκτική εξέταση για την υπόθεση Τσοχατζόπουλου. Είχαν αποκαλυφθεί δημοσιογραφικά οι ύποπτες πληρωμές μέσω αντισταθμιστικών ωφελημάτων της Ferrostaal. Τα ξέραμε όλα αυτά και έπρεπε να τα αντιμετωπίσουμε. Η μόνη λύση ήταν η κοινοβουλευτική διαφάνεια και ο νομοθετικός συμβιβασμός. Διαφορετικά, έπρεπε να πάμε στη διαιτητική δίκη και να υποστούμε τις συνέπειες που υφίσταται συνήθως το δημόσιο στις διαιτητικές δίκες. Ο άλλος δρόμος είναι η απώλεια χρόνου και η επιδείνωση της θέσης του δημοσίου.

Κάναμε, λοιπόν, πολύ σκληρή διαπραγμάτευση με τους Γερμανούς πρωτίστως, που είναι οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών ναυπηγείων και οι υποκατασκευαστές των υποβρυχίων, αλλά και οι απειλούντες, οι καταγγέλλοντες και οι προσφεύγοντες. Και είναι η «Thyssenkrupp».

Και με τον τρόπο που σας λέω και με ολόκληρους μήνες διαπραγμάτευσης υπό κοινοβουλευτικό έλεγχο με την παρουσία της Επιτροπής Εξοπλισμών, συμφωνούμε:

             Πρώτον, ότι η HDW, η νέα HDW, η Thyssenkrupp παραμένει κύριος υποκατασκευαστής και μας δίνει την τεχνογνωσία για την ολοκλήρωση των προγραμμάτων και των υποβρυχίων των τριών και του «Ωκεανού». Όμως, παραμένει και μέτοχος των ΕΝΑΕ κατά 25%, μέτοχος μειοψηφίας, για να έχει δέσμευση. Και είναι μέτοχος μειοψηφίας μέχρι σήμερα. Έχει το 25% των ΕΝΑΕ.

             Δεύτερον, παραλαμβάνουμε τον «Παπανικολή» και τον εντάσσουμε στο στόλο. Δεν υπάρχει υποβρύχιο που γέρνει. Είναι το υποβρύχιο που έχει τις καλύτερες επιδόσεις σε όλες τις συμμαχικές ασκήσεις.

             Τρίτον, μεταβιβάζεται στο ελληνικό δημόσιο όχι μόνο η κυριότητα του «Παπανικολή», αλλά και η κυριότητα όλων των έτοιμων υποβρυχίων. Λέει ο κ. Δρίτσας «Μα, τι σημαίνει αυτό;». Σημαίνει ότι είναι δικά μας, σημαίνει πως ό,τι και να συμβεί, αυτά μας ανήκουν. Ξέρετε σε τι ποσοστό; Το ένα σε ποσοστό 99,25%, το άλλο σε ποσοστό 98,25% και το τρίτο σε ποσοστό 97,25%. Στο μεταξύ, μπορεί να έχουν αυξηθεί και τα ποσοστά. Αυτά είναι του Μαρτίου του 2011. Καταθέτω στα Πρακτικά τα ποσοστά μεταβίβασης της κυριότητας των τριών υποβρυχίων.

             Τέταρτο σημείο. Ολοκληρώνεται ο εκσυγχρονισμός του παλαιού υποβρυχίου «Ωκεανός» χωρίς παραπάνω χρήματα. Σταθεροποιείται η τιμή στα 384 εκατομμύρια, όσα είχαν δαπανηθεί ως τότε.

             Πέμπτον, καταργείται ο εκσυγχρονισμός των δυο άλλων υποβρυχίων τύπου 209 ως παντελώς ασύμφορος λειτουργικά, επιχειρησιακά, οικονομικά και συμφωνούμε στην κατασκευή δύο νέων υποβρυχίων, αλλά τύπου 214. Διότι θα ήταν αστείο να παραγγέλνουμε το 2010 μοντέλο του 1970. Δεν υπάρχει καμμία σχέση λειτουργικά μεταξύ του 209 και του 214. Το 214 είναι η τελευταία γενιά συμβατικού μη πυρηνικού υποβρυχίου. Κινείται με υδρογόνο, έχει αναερόβια πρόωση, δηλαδή μπορεί να μείνει στο νερό όσο θέλει και είναι stealth, δεν έχει ηχητικό σήμα.

Τα ερωτήματα, λοιπόν, ήταν τα εξής:

Εκσυγχρονισμός των παλαιών τύπου 209 ή η κατασκευή δυο νέων; Κατασκευή δυο νέων.

Τα χρειάζεται το Πολεμικό Ναυτικό επιχειρησιακά; Ναι, λέει το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο με σύνθεση δεκαπέντε ναυάρχων ομόφωνα, γιατί για να προστατεύσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο φυσικούς πόρους, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ –κι αυτό το λέω σε όσους αρέσκονται να μιλούν θεωρητικά για φυσικούς πόρους, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ- χρειάζεσαι οκτώ εν λειτουργία υποβρύχια. Αυτό λέει ο επιχειρησιακός σχεδιασμός του Πολεμικού Ναυτικού.

Τι τύπου, λοιπόν; Τύπου 209 ή 214; Όλα είναι υπέρ του 214, όπως λένε οι ναύαρχοι ομόφωνα, το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο, το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων, που είναι όλοι διορισμένοι από την προηγούμενη κυβέρνηση -την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας- και φυσικά, το Συμβούλιο Άμυνας και το ΚΥΣΕΑ. Σημασία, όμως, έχει τι λένε οι επαγγελματίες που ξέρουν.

Τα τεχνικά πλεονεκτήματα σας τα είπα. Η τιμή σταθερή. Προσέξτε! Μας δίνουν σταθερή τιμή 500 εκατομμυρίων ευρώ για όλα τώρα. Σταθεροποιείται η τιμή και των πρώτων υποβρυχίων. Και του «Ωκεανού». Όλες οι τιμές ήταν προσαρμοζόμενες, δηλαδή ανεξέλεγκτες. Γι’ αυτό έφτασε ο «Ωκεανός» να δαπανήσει 400 εκατομμύρια ευρώ μόνος του, χωρίς βέβαιο αποτέλεσμα. Τώρα έχουμε σταθερές τιμές για όλα και αναδρομικά. Και φυσικά, η κατασκευή γίνεται στην Ελλάδα με ελληνικό κόστος εργασίας. Αν τα κατασκευάζαμε στο Κίελο ή στην Τουρκία, θα ήταν φθηνότερα, γιατί υπάρχει άλλη τεχνογνωσία ή άλλο κόστος εργασίας. Λύνουμε, λοιπόν, πρόβλημα και υποβρυχίου και ναυτικού και ναυπηγείων και εργαζομένων ταυτοχρόνως.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, επικαλέστηκε τη μαρτυρία της Νέας Δημοκρατίας, κάτι που αποτελεί και το νέο story. Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, πράγματι έλεγε μήπως πρέπει να παραγγείλουμε δύο καινούργια, αλλά 209. Μάλιστα, αυτό το έλεγε πολύ χαρακτηριστικά ο κ. Τασούλας, που σήμερα ήταν Εισηγητής. Το θέσαμε αυτό στη συζήτηση στη Βουλή. Ήρθε ο εκπρόσωπος της HDW, της Thyssenkrupp και οι βουλευτές της Αντιπολίτευσης ήταν πολύ διστακτικοί και δεν ρωτούσαν. Ήταν εντυπωσιακά ευγενικοί μαζί του, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Λαφαζάνη. Μάλιστα, εκείνη την ημέρα με εντυπωσίασε με την ευγένειά του, γιατί είναι ζήτημα ανατροφής.

Ερχόμαστε, λοιπόν, στα Πρακτικά αυτής της Βουλής και ρωτώ εγώ τελικά τον κ. Atzpodien: «Με συγχωρείτε, αλλά εδώ υπάρχει το επιχείρημα ότι εάν παραγγέλναμε 209, θα ήταν φθηνότερα;». Και απαντάει εν ψυχρώ ο εκπρόσωπος των Γερμανών, όχι. Διότι η τιμή θα ήταν προσαρμοζόμενη, ενώ τώρα μιλάμε για σταθερή τιμή. Κάποτε είχαμε πει εμείς οι Γερμανοί να σταματήσουμε τον εκσυγχρονισμό και να σας κάνουμε καινούργια, εννοώντας ότι αφού δαπανήσατε 400 για τον εκσυγχρονισμό του ενός, με άλλα 400 θα σας κάνουμε ένα καινούργιο 209 και ένα άλλο 209 καινούργιο. Μα, με 500 κάνουμε 214. Υπάρχει η απάντηση του κ. Atzpodien στα Πρακτικά της Διαρκούς Επιτροπής πριν ψηφισθεί ο νόμος του 2010.

Δεύτερη ενότητα. Καταργούνται τα αντισταθμιστικά ωφελήματα και αποβάλλεται η Ferrostaal, λόγω των παράνομων πληρωμών.

Ας δούμε τι σημαίνουν τα αντισταθμιστικά ωφελήματα, γιατί απ’ όσα λένε οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, έχω καταλάβει ότι υπάρχει απόλυτη σύγχυση. Νομίζουν πολλοί στην Ελλάδα ότι αντισταθμιστικά ωφελήματα σημαίνει ότι πληρώνω 500 εκατομμύρια για να πάρω ένα υποβρύχιο και ο πωλητής με αντισταθμιστικά ωφελήματα μου επιστρέφει με αντισταθμιστικά ωφελήματα, για παράδειγμα, 300 εκατομμύρια ευρώ.

Αντισταθμιστικά ωφελήματα σημαίνει ότι όταν κάνω μια δαπάνη 1 ευρώ την υπολογίζω λογιστικά για 10 ευρώ. Άρα, όταν λέμε ότι έχουμε αντισταθμιστικά ωφελήματα 500 εκατομμυρίων, εννοούν 50, όταν λένε 10 εκατομμυρίων, εννοούν 1.

Τι είναι τα αντισταθμιστικά; Δυστυχώς, αγωγός παράνομων πληρωμών, μέθοδος καταστρατήγησης της νομοθεσίας προμηθειών και έργων και λόγος επαύξησης τιμής. Γιατί δεν κάνει κανείς δώρο, σου βάζει παραπάνω στην τιμή για να σου επιτρέψει, δήθεν, αντισταθμιστικά ωφελήματα. Όταν, λοιπόν, σταθεροποιείς την τιμή δεν έχεις λόγο να μπεις στη συζήτηση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Επιπλέον, η Κοινοτική Οδηγία πλέον απαγορεύει τα αντισταθμιστικά και για αυτό εμείς τα καταργήσαμε και γενικώς στη νομοθεσία.

Θα σας πω και τη γενική μεταβατική ρύθμιση και τι συνέβη με τους οφσετάδες και για την πάγια ρύθμιση του νόμου περί εξοπλισμών που καταργεί τα αντισταθμιστικά σε συμμόρφωση με την Οδηγία.

Τρίτη ενότητα, είναι η Οδηγία 2009/71/ΕΚ του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τις δημόσιες συμβάσεις σε θέματα άμυνας και ασφάλειας. Η τρίτη ενότητα είναι η μεταβίβαση της πλειοψηφίας των μετοχών σε νέο εταίρο. Οι Γερμανοί ήθελαν να φύγουν άρον-άρον και να δώσουν τα υποβρύχια όπου-όπου, όσο-όσο ή να κηρύξουν πτώχευση. Έπρεπε να τους πιέσουμε να κάνουν μια αξιοπρεπή διαφανή επιλογή και όχι αδιαφανή επιλογή ή τυχαία επιλογή.

Ξέρετε ποια ήταν η πρώτη προτίμησή μας και τι τους υποδείξαμε; Να πάνε στην Ελευσίνα και να επιδιώξουν συνεργασία με τον κ. Ταβουλάρη, για να ενοποιήσουμε την Ελληνική Ναυπηγική Βιομηχανία και να ξεπεράσουμε το πρόβλημα των περιορισμών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής γιατί θα είχαμε δύο υποδομές, μια στρατιωτική, μια πολιτική. Απέτυχε αυτό.

Έψαξαν να βρουν διάφορους και τελικά προκύπτει η Abu Dhabi Mar ως στρατηγικός εταίρος της ThyssenKrupp στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για συνολική συνεργασία, η οποία περιλαμβάνει το κορυφαίο ιστορικό ναυπηγείο Βlohm Vossστο Αμβούργο. Κάποιοι νομίζουν ότι έγινε κάποια ιδιωτικοποίηση. Άλλη ψευδαίσθηση αυτή. Τα ναυπηγεία ιδιωτικά ήταν, ιδιωτικά έμειναν.

Γιατί εμείς είχαμε τη δυνατότητα να παρεμβαίνουμε; Διότι υπήρχε στη σύμβαση μεταβίβασης μια ρήτρα που έλεγε ότι το Δημόσιο μπορεί να προβάλει αντιρρήσεις για λόγους εθνικής ασφάλειας ή δημόσιας τάξης και τελείωνε η προθεσμία αυτή με το τέλος του 2009 και τώρα το παρατείναμε αυτό επ’ αόριστον και όχι μόνο για μετόχους, αλλά και για τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου με τη νέα σύμβαση.

Γιατί, λοιπόν, έγινε η επιλογή της Abu Dhabi Mar; Γιατί αυτήν έφεραν οι Γερμανοί. Ποιος την έκρινε ως αξιόπιστη; Ένας επενδυτικός οίκος διεθνούς φήμης που είναι η Lazard. Υπάρχει στρατηγική συνεργασία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα; Υπάρχει.

Μόνο που τότε προέκυψε ένα θέμα το οποίο αξίζει να σας το αναφέρω, διότι πράγματι υπήρξε ένα ταξίδι κυβερνητικού κλιμακίου, χωρίς δική μου γνώση και συμμετοχή, για συνεργασία γενικώς με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Είχε πάει η κ. Κατσέλη, ο κ. Παμπούκης και διάφορα στελέχη του χώρου…

Πράγματι, λόγω της επιθυμίας της κυβέρνησης να προωθηθεί η συνεργασία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που είναι πολύ σοβαρός εταίρος στον Κόλπο -όχι «στο κόλπο», στον Κόλπο, κύριε Τσίπρα, ξέρετε τα κράτη του Κόλπου- εκδίδεται, πράγματι, ενώ συνεχίζαμε τις διαπραγματεύσεις που έκλεισαν στις 18 Μαρτίου του 2010, την 1η Μαρτίου μια ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης της Κυβέρνησης ότι πολύ χαιρόμαστε που θα γίνει συνεργασία με την Abu Dhabi Mar πριν συμφωνήσω εγώ και υπογράψω και μου εγκρίνει η Βουλή την υπογραφή επί του προσυμφώνου. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, δεν είναι αυτό. Είναι ότι η εταίρος σας η κ. Κατσέλη, η οποία είχε συναντηθεί με τον κ. Σάφα και του είχε αποσπάσει περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες χρηματοδότησης των αποδοχών των εργαζομένων και είχε πανηγυριστεί αυτό από το Υπουργείο Ανάπτυξης και τους εργαζομένους, έβγαλε μια ανακοίνωση που λέει τα εξής:

«Πρόκειται για μια σημαντική ανακοίνωση, με ιδιαίτερα επωφελή αναπτυξιακά αποτελέσματα για τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία στη χώρα μας, την ελληνική οικονομία και την ανταγωνιστικότητά της. Σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι ένας ναυπηγοεπισκευαστικός κολοσσός, όπως η Abu Dhabi Mar που έχει τέσσερα ναυπηγεία στην ιδιοκτησία της, εμπιστεύεται και επενδύει, κλπ. Αποτελεί ιδιαίτερα θετική εξέλιξη το γεγονός ότι η HWD, θυγατρική της ThyssenKrupp Marine Systems, παραμένει ως υποκατασκευάστρια».

Καταθέτω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και την ανακοίνωση, μπορεί να σας φανεί χρήσιμη εσωτερικά.

Έρχεται η «Αυγή» την άλλη μέρα, η «Αυγή», η οποία είναι ένα έγκυρο φύλλο και κυκλοφορεί με τίτλο λέγοντας: «Η κυβέρνηση σπρώχνει τον Σκαραμαγκά στο Άμπου Ντάμπι και αδειάζει τον Βενιζέλο».

Προσωπικά ήμουνα στο απυρόβλητο, αυτός που αγωνίζεται, ο αγαπημένος μέχρι και της «Αυγής». Καταθέτω και το δημοσίευμα της «Αυγής».

Και φτάσαμε να συνάψουμε μια σύμβαση με την Abu Dhabi Maρ, το προσύμφωνο αρχικά και το νόμο στη συνέχεια. Και λέει ο κ. Τσίπρας, η Abu Dhabi Mar που δεν είναι η Abu Dhabi Mar και που κρύβεται η τυχάρπαστη Privinvest και η εταιρεία η γερμανική HERM, HERM 1, HERM 2.

Υπογράφουμε σύμβαση σε εκτέλεση του νόμου, η οποία έχει ως αντισυμβαλλόμενο την Abu Dhabi Mar. Προσέξτε. Υπογράφουμε σύμβαση με την Abu Dhabi Mar. Έχει συμβατική ευθύνη η Abu Dhabi Mar απέναντί μας. Είναι η αντισυμβαλλόμενη του ελληνικού δημοσίου και τα ΕΝΑΕ και η HDW και η ThyssenKrupp η μητρική. Όλοι είναι αντισυμβαλλόμενοι. Όλοι δεσμεύονται συμβατικά.

Και λέει η σύμβαση αυτή: Θα μεταβιβαστεί τελικώς για λόγους μου δικούς μου διαχειριστικούς, λογιστικούς, όπως συμβαίνει διεθνώς σε εμένα ή σε συνδεδεμένη με εμένα εταιρεία.

Το τι σημαίνει συνδεδεμένη εταιρεία το λέει ο νόμος, το λέει το διεθνές εμπορικό δίκαιο, το λέει το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο, το λέει η εμπορική πρακτική. Έρχονται, λοιπόν, αυτοί οι αντισυμβαλλόμενοι και λένε: Εμείς επιλέγουμε τελικά την Privinvest.

Θέλω να σας εξηγήσω τι είναι η Privinvest. Η Abu Dhabi Mar έχει δύο μετόχους: το fund της βασιλικής οικογένειας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και την Privinvest του κ. Σάφα. Αυτό είναι το μετοχολόγιο της Abu Dhabi Mar όπου εμφανίζονται οι δύο μέτοχοι, η βασιλική οικογένεια και η Privinvest. Και έρχονται οι ενδιαφερόμενοι και λένε: Είμαστε συνδεδεμένη εταιρεία και εις απόδειξη του γεγονότος προσκομίζουμε ένα legal opinion δικηγόρου του Abu Dhabi, ένα legal opinion από το Howard Kennedy που είναι βρετανική εταιρεία δικηγόρων και ένα legal opinion από εταιρεία δικηγόρων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Όλα αυτά έχουν κατατεθεί στη Βουλή εκείνη την εποχή. Είναι όλα γνωστά. Γνωμοδότηση του ομότιμου καθηγητή του Εμπορικού Δικαίου Λάμπρου Κοτσίρη και του καθηγητή του Εμπορικού Δικαίου Νικόλαου Τέλλη. Έχουν κατατεθεί στη Βουλή αυτά όλα.

Και για να μην έχουμε καμμία παρεξήγηση ερχόμαστε στη Βουλή, την ενημερώνουμε και λέμε: Μας είπαν Privinvest. Αυτή είναι η Privinvest. Αυτές οι γνωμοδοτήσεις. Ψηφίζει η Βουλή ότι είναι συνδεδεμένη εταιρεία;

Ψήφισε η Βουλή τον συμπληρωματικό νόμο, το ν. 3892/2010, ότι είναι συνδεδεμένη εταιρεία η Privinvest και έκανε η Lazard εκτίμηση για την Privinvest. Την καλέσαμε να αξιολογήσει και την Privinvest.

Μην μπερδεύεστε, όμως. Μπείτε στον διαδικτυακό τόπο της Privinvest να δείτε τι είναι η Privinvest, να δείτε πόσες θυγατρικές έχει, να δείτε πόσα ναυπηγεία έχει και τι τύπους σκαφών κατασκευάζει. Παρακάλεσα τους συνεργάτες μου να κάνουν μια πρόχειρη εκτύπωση από το διαδίκτυο, για να ξέρετε τι είναι η Privinvest.

Οι Γερμανοί, όταν πήραν το 2002 τα ναυπηγεία, όπως κάνουν όλες οι εταιρείες του κόσμου, συνέστησαν μια εταιρεία χαρτοφυλακίου, προκειμένου να είναι ο φορέας των μετοχών. Αυτή η γερμανική εταιρεία χαρτοφυλακίου με το κλείσιμο της σύμβασης, το «closing», μεταβιβάστηκε ως εταιρεία μετοχών, ως χαρτοφυλάκιο. Αυτή είναι η εταιρεία «φάντασμα» του κ. Τσίπρα.

Ο φορολογικός έλεγχος ήταν το εξής. Λένε αυτοί: «Εμείς έχουμε υπογράψει ότι θα πληρώσουμε τον φορολογικό έλεγχο». Μετά κατάλαβαν ότι μπορεί εμείς να διατάσσουμε κάθε μέρα έναν έκτακτο φορολογικό έλεγχο. Και αυτό δεν θα είχε τελειωμό. Έτσι είπαν ότι «για λόγους αξιοπιστίας και εντιμότητας, όταν λέμε «φορολογικό έλεγχο» εννοούμε τον τακτικό έλεγχο. Δεν θα μας κάνετε κάθε μέρα έλεγχο». Αυτό διευκρίνισε το Υπουργείο Οικονομικών ως αρμόδιο.

Στην τέταρτη ενότητα αναφέρονται οι διαδικασίες και οι εγγυήσεις διαφάνειας. Πρωτοφανείς! Πρέπει να σας πω ότι δεν θα επιτρέψω να αποκλίνει καμία άλλη σύμβαση από αυτές τις διαδικασίες και τα πρότυπα.

Ζητάμε την πλήρη συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού, την πλήρη συμμετοχή της ΓΔΑΕ, την πλήρη συμμετοχή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, όλα τα συλλογικά όργανα με πλήρη πρακτικά. Επίσης, ζητάμε εγκρίσεις και παρακολούθηση της κοινοβουλευτικής επιτροπής και κοινοβουλευτικά ελεγχόμενη διαπραγμάτευση.

Ακούστε τώρα και το κορυφαίο. Ζητάμε και την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Και μας λέει το Ελεγκτικό Συνέδριο: «Όλα αυτά που έχετε κάνει είναι άψογα. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία δεν χρειάζεται να πάτε στη Βουλή, μπορείτε να ενεργήσετε και εκτός Βουλής και να υπογράψετε σύμβαση, αν θέλετε». Ιδού η Πράξη 82/2010 του αρμόδιου σχηματισμού του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Εμείς πάμε στη Βουλή και λέμε: «Το Ελεγκτικό Συνέδριο μας επιτρέπει να υπογράψουμε, αλλά εμείς δεν θα υπογράψουμε, εσείς θα αποφασίσετε ως Βουλή των Ελλήνων».

Έμεινα έκπληκτος. Ο κ. Τσίπρας κάποιους συμβουλεύεται, αλλά θα έπρεπε στοιχειωδώς να διαβάσει μερικές διατάξεις του νόμου. Διότι ο νόμος προβλέπει ότι όχι μόνο υπάρχουν πλήρεις εγγυήσεις διαφάνειας, αλλά για πρώτη φορά αποκτά το ελληνικό δημόσιο τη δυνατότητα να διορίζει ελεγκτική εταιρεία της επιλογής του, μια από τις μεγάλες ελεγκτικές εταιρείες διεθνώς, Ernst & Young, Pricewaterhouse, κτλ. Οι εγγυήσεις διαφάνειας υπάρχουν όλες μέσα στο νόμο.

Προσέξτε τώρα τι θα σας πω. Σας διαβάζω ενδεικτικά για να μην κουράζεστε και πείτε μου αν τα έχετε ξανακούσει ποτέ αυτά σε σύμβαση ή νόμο του κράτους:

«Ο ανάδοχος βεβαιώνει» -άρθρο 8 και των δύο συμβάσεων- «ότι δεν έχει και δεν θα έχει κανέναν εκπρόσωπο, ενδιάμεσο ή πράκτορα, εκτός του δικού του προσωπικού για το αντικείμενο της σύμβασης».

«Ο ανάδοχος δεν έχει και δεν θα συμφωνήσει στο μέλλον να πληρώσει αμοιβές επιτυχίας, εύρετρα, αμοιβές συμβούλων ή παρόμοιες αμοιβές ή προμήθειες, σε σχέση με την παρούσα σύμβαση σε κανένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο».

«Ο ανάδοχος δεν θα χρησιμοποιεί εξωχώριες εταιρείες ή οντότητες ως άμεσους προμηθευτές μελών εξοπλισμού, υπηρεσιών ή άλλων σε σχέση με το αντικείμενο της παρούσας σύμβασης κτλ».

«Ο ανάδοχος θα προσκομίσει στον αγοραστή εντός τριάντα ημερών αντίγραφο όλων των εγγράφων συμβάσεων ή δεσμεύσεων αξίας άνω των 100.000 ευρώ».

«Ο ανάδοχος δεσμεύεται ώστε οι πληρωμές να γίνονται αποκλειστικά μέσω τραπεζικών λογαριασμών».

«Ο ανάδοχος θα μεριμνήσει ώστε οι υποχρεώσεις που απορρέουν από το παρόν άρθρο να επιβληθούν και στον κύριο υποκατασκευαστή».

Οι πληρωμές προβλέπονται όλες ρητά στο νόμο, σε δήλες ημέρες. Η πληρωμή για τα νέα υποβρύχια γίνεται στις 27 Οκτωβρίου, ένα μήνα μετά την έναρξη της σύμβασης, ως προκαταβολή του 11% της τιμής, όταν ο νόμος τότε όριζε ότι η προκαταβολή μπορούσε να φτάνει μέχρι το 30%. 30% ήταν η συνήθης προκαταβολή, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία. Πρόκειται για την μικρότερη προκαταβολή όλων των εποχών.

Εδώ είναι λοιπόν και όλα τα παραστατικά των πληρωμών, που τα έχετε ζητήσει πέντε φορές. Τα πήρε η εξεταστική επιτροπή, κάνατε αίτηση κατάθεσης εγγράφου, τα είχε η προκαταρκτική επιτροπή. Ό,τι ζητάτε, όλα υπήρχαν.

Έρχεται ο κ. Τσίπρας σήμερα και επαναλαμβάνει με καταπληκτική άνεση περιπατητή ότι η σύμβαση αυτή δεν είναι καλή, γιατί πληρώνουμε χωρίς ορόσημα.

Η σύμβαση προβλέπει και ορόσημα και δικαίωμα επίσχεσης των πληρωμών, αν δεν έχει παραχθεί το αντάλλαγμα, και δικαίωμα καταγγελίας διατηρουμένης της κυριότητος. Δηλαδή ανατρέπει όλη την δήθεν ισορροπία των προηγούμενων συμβάσεων.

Αν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το νόμο, περιλαμβάνονται και τα «milestones» και τα σχετικά με τις εγγυητικές επιστολές. Διότι και εγγυητικές επιστολές παρέχονται και έχουν παρασχεθεί. Πρόκειται για εταιρικές εγγυητικές επιστολές καλής εκτέλεσης. Το άρθρο 7 κάθε μιας από τις δύο συμβάσεις προβλέπει τα σχετικά με τις εγγυητικές επιστολές.

Το πρώτο και κυριότερο είναι πως προβλέπεται ρητά στη σύμβαση αυτή ότι «κανένας όρος της παρούσας συμφωνίας δεν μπορεί να ερμηνευτεί ότι αποτελεί χάρη ή αμνηστία για οποιαδήποτε ποινικά κολάσιμη πράξη οποιουδήποτε προσώπου».

Το δεύτερο είναι ότι στη σύμβαση αυτή προβλέπεται ρητά -και πείτε μου αν το έχετε ξαναδεί- ότι «σε σχέση με τις εκκρεμείς έρευνες για τα προγράμματα “Αρχημήδης” και “Ποσειδών” για την περίοδο 2000-2009, η HDW θα εξακολουθήσει τη συνεργασία με τις γερμανικές δικαστικές αρχές και θα υποστηρίξει επίσης την ΕΝΑΕ στην αντίστοιχη συνεργασία με τις ελληνικές δικαστικές αρχές ή το Ελληνικό Κοινοβούλιο».

Το κυριότερο, με έγγραφό μου στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, στις 15 Σεπτεμβρίου, ζητώ να δηλωθεί παράσταση πολιτικής αγωγής κατά του κ. Τσοχατζόπουλου. Με έγγραφό μου στις 7 Απριλίου του 2010 προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ζητώ όλα τα στοιχεία σε σχέση με τις έρευνες που κάνει η δικαιοσύνη, δηλώνω την παράσταση πολιτικής αγωγής και τους διαβιβάζω στοιχεία που έχουμε βρει από τις δικές μας έρευνες. Το ίδιο στις 3-5-2010 προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που του διαβιβάζω όλα τα δημοσιεύματα που έχουμε συγκεντρώσει για τις παράνομες πληρωμές μέσω των αντισταθμιστικών ωφελημάτων.

Τα καταθέτω. Τα έχετε πάρει άπειρες φορές. Ταέχετεζητήσειξανά. Repetitio mater studiorum.

Η σύμβαση προβλέπει ότι το δίκαιο που την διέπει είναι το ελληνικό. Για πρώτη φορά σε σύμβαση τέτοιου είδους διέπεται η σύμβαση από ελληνικό δίκαιο. Άρα, η νέα προσφυγή θα δικαστεί με βάση το ελληνικό δίκαιο και η Βουλή των Ελλήνων μπορεί να διαμορφώσει το ελληνικό δίκαιο. Όλα αυτά τα έκανε η Επιτροπή Εξοπλισμών, την σύσταση της οποίας πρότεινα εγώ στον Πρόεδρο της Βουλής.

Την ίδια εποχή στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης είχαμε την οριστική ρύθμιση για τα αντισταθμιστικά, την κατάργηση με βάση την Κοινοτική Οδηγία, το νέο νόμο περί εξοπλισμών και τη ριζική εκλογίκευση του προγράμματος εξοπλισμών. Όσα συνεισέφεραν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι το 2010 στο πρόγραμμα προσαρμογής, συνεισέφερε μόνο του το Υπουργείο Αμύνης από τη μείωση των αμυντικών δαπανών.

Όμως, πράγματι, τον Απρίλιο του 2011 εμφανίζονται τα προβλήματα. Ποια είναι τα προβλήματα; Η σύγκρουση των Αράβων με τους Γερμανούς. Προσέξτε γιατί έγινε η σύγκρουση αυτή. Η σύγκρουση αυτή έγινε γιατί συνέβη το εξής καταπληκτικό. Στο μεσοδιάστημα μεταξύ της υπογραφής της σύμβασης και της εγκατάστασης της Privinvest, τη διοίκηση των Ναυπηγείων την ασκούσαν οι Γερμανοί, η HDW. Η HDW ως διοίκηση των Ναυπηγείων υπέγραψε με τον εαυτό της ως υποκατασκευαστή τη νέα σύμβαση υποκατασκευαστή, καταπλεονεκτική υπέρ της HDW και κατά των ΕΝΑΕ.

Αυτό όταν το κατάλαβαν οι Άραβες, πέρασαν σε σύγκρουση με τους Γερμανούς χωρίς φυσικά ευθύνη του ελληνικού δημοσίου. Άσκησε ο ΟΣΕ αγωγή ζητώντας δεκάδες εκατομμύρια για την υπόθεση της Siemens. Εκδόθηκε η δικαστική απόφαση που είπε ότι οι εργαζόμενοι στην Εταιρεία Τροχαίου Υλικού είναι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων και άρα, πρέπει να τους πληρώνει η νέα ιδιοκτησία.

Έτσι, φτάσαμε σε μία σύγκρουση, η οποία τροφοδοτήθηκε και από το γεγονός ότι οι Άραβες ιδιοκτήτες, ενώ μετείχαν στη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ήξεραν τους περιορισμούς, δεν συμμορφώθηκαν με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δεν διαχώρισαν τη δεξαμενή υπ’ αριθμόν 5 και άλλα στοιχεία, τα οποία τελικώς διαχωρίστηκαν πριν από μερικούς μήνες με νόμο, με πρωτοβουλία του κ. Χατζηδάκη.

Τους προτείναμε λύσεις σε συνεργασία με το Υπουργείο Υποδομών, σε συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας και βεβαίως, καταβάλαμε τεράστια προσπάθεια να υπάρξει συμφωνία συνεργασίας με προοπτική συγχώνευσης μεταξύ Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, ώστε να λυθούν όλα τα προβλήματα, και έγινε η κυβερνητική αλλαγή. Είχα διακόψει με εντολή μου τις πληρωμές μόλις μας ενημέρωσαν ότι έχουμε σύγκρουση με τους Γερμανούς και αδυναμία εκπλήρωσης της σύμβασης. Ο κ. Μπεγλίτης στη συνέχεια κατέβαλε 12,5 εκατομμύρια ευρώ για να μην υπάρξει λόγος καταγγελίας, να στερήσει το πρόσχημα.

Δυστυχώς, όμως, ο χρόνος πέρασε και φτάσαμε στο σημείο οι Άραβες, η ιδιοκτησία της ΕΝΑΕ, να έχουν κάνει προσφυγή πάλι στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήρια αρχικά κατά ελληνικού δημοσίου και Γερμανών. Μετά συμφώνησαν με τους Γερμανούς και έμεινε η προσφυγή κατά του ελληνικού δημοσίου. Προσέξτε, όμως. Ήταν μόνο προσφυγή, όχι καταγγελία της σύμβασης. Και βεβαίως, τώρα έχει περάσει πολύς χρόνος. Πρέπει να κινούμαστε με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα.

Βλέπω τώρα τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ και κλείνω. Τώρα, όμως, είναι το πιο ωραίο. Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ –το είπε ευθαρσώς ο κ. Τσίπρας- ότι είναι καλύτερες οι αρχικές συμβάσεις. Ξέρω ότι έχετε υιοθετήσει στο ΣΥΡΙΖΑ και την ομάδα Τσοχατζόπουλου. «Καλύτερες οι αρχικές συμβάσεις του 2000». Όμως, η καταπληκτική ιστορία είναι τα αντισταθμιστικά ωφελήματα. Είναι λάτρεις των αντισταθμιστικών ωφελημάτων.

Υπάρχει ένας εκ των πραγμάτων Εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Βαξεβάνης. Το ξέρετε αυτό. Στο περιοδικό του το Μάρτιο δημοσιεύεται ένα μεγάλο αφιέρωμα για το πόσο άθλια είναι τα αντισταθμιστικά ωφελήματα. Πόσο άθλια είναι; «Δισεκατομμύρια για αντισταθμιστικά που ποτέ δεν έγιναν ωφελήματα». Αυτά το Μάρτιο, πριν να δημιουργηθεί το πρόβλημα, η αυτοανάφλεξη σε σχέση με τα Ναυπηγεία.

Όταν λέω εγώ ότι τα αντισταθμιστικά είναι αγωγός παράνομων πληρωμών, εξαπολύει το twitter: «Βενιζέλος: Γι’ αυτό καταργήσαμε τα αντισταθμιστικά, γιατί ήταν αμαρτωλά. Τα αντισταθμιστικά ήταν η μόνο επιστροφή χρημάτων. Αυτά καθάρισε». Αυτά γράφει ο κ. Βαξεβάνης. Το καταθέτω για τα Πρακτικά.

Λέω σε κάποια στιγμή στον κ. Τσίπρα: Εξυπηρετείτε «οφσετάδες». Εξυπηρετείτε επαγγελματίες των αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Ο υπεύθυνος του Τομέα Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, υποψήφιος Βουλευτής Γρεβενών, απόστρατος αξιωματικός της Αεροπορίας, κ. Ιωάννης Ταφύλλης, ο οποίος συνόδευε τον κ. Τσίπρα στην επίσκεψη στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, είναι άνθρωπος με μακρά δραστηριότητα στο χώρο των αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Και έχει πολύ μεγάλη αντιδικία με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, διότι έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του σε διάφορες εταιρείες, οι οποίες ετοίμαζαν ένα λογισμικό για την αεροπορία.

Ο κ. Νταβρής που μίλησε ως Εισηγητής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, που είναι απόστρατος ανώτατος αξιωματικός της Αεροπορίας, έχει μια προσωπική γνώση. Αλλά είναι άλλο το να έχω μια προσωπική γνώση και άλλο να διαπιστώνω ότι ο υπεύθυνος του Τομέα Άμυνας και συνοδός του κ. Τσίπρα είναι άνθρωπος των αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Δεν λέω ότι έχει κάνει κάτι κακό, παράνομο. Πάντως, είναι μια διαβολική σύμπτωση.

Υπάρχει και συνέχεια. Σε κάποιες από τις αποστροφές του λόγου του κ. Τσίπρα όλον αυτόν τον καιρό και σε δελτία Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένα ερώτημα «Ποιος ήταν Υπουργός Ανάπτυξης το 1999;». Ήμουν εγώ το 1999-2000. Τότε τα Ναυπηγεία ανήκαν κατά 51% στην ΕΤΒΑ και κατά 49% στους εργαζόμενους.

Χθες, λοιπόν, κυκλοφορεί πάλι το «Κουτί της Πανδώρας» του κ. Βαξεβάνη με ένα δημοσίευμα του έγκριτου δημοσιογράφου κ. Βαγγέλη Τριάντη που λέει: «Εδώ έχει συμβεί κάτι το φοβερό. Το 1999 η εταιρεία Brawn & Root που ασκούσε το management του Σκαραμαγκά παίρνοντας το 5% ως αμοιβή και 500 εκατομμύρια δραχμές το χρόνο εφάπαξ, είχε στείλει ένα έγγραφο στους Υπουργούς Ανάπτυξης, Αμύνης και Οικονομικών λέγοντάς τους “ξέρετε, υπάρχει μια εταιρεία αμερικανική, η Pratt & Whitney, η οποία ενδιαφέρεται να παραγγείλει δύο κοντέινερ στο Σκαραμαγκά”». Τι θα μας ένοιαζε; Αυτός θα τα έπαιρνε. Αυτός ήταν ο διευθύνων σύμβουλος.

Προσέξτε την κατάληξη του εγγράφου που δημοσιεύει χθες ο κ. Βαξεβάνης, αυτού του 1999: «Υπό την προϋπόθεση επιβεβαίωσης τιμής, η εταιρεία Pratt and Whitney θα μας αναθέσει το έργο, ασχέτως εάν της ανατεθούν αμυντικά έργα». Ξαφνικά, πάμε στα αμυντικά έργα!

«Ενόψει της θετικής αντιμετώπισής τους και υποστήριξης του Ναυπηγείου, τους υποσχέθηκα πως θα ενημέρωνα σχετικά τους αρμοδίους Υπουργούς Ανάπτυξης, Οικονομίας και Εθνικής Άμυνας, ώστε να εκτιμηθούν πλήρως τα μελλοντικά ωφελήματα από την ανάθεση αμυντικού προγράμματος στην εταιρεία Pratt and Whitney».

Προσέξτε τώρα. Αυτό το χαρτί έρχεται από το αρχείο των Ναυπηγείων ή της Pratt and Whitney στα χέρια του γνωστού δημοσιογράφου, επιλέκτου στελέχους του Ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο» κ.λπ. Το καταθέτω για να το έχετε.

Ξέρετε τι είναι αυτή η εταιρεία; Είναι η εταιρεία που κατασκευάζει τους κινητήρες των F16. Το 1999 ήταν ανοιχτός ο ανταγωνισμός για την επιλογή τύπου αεροσκάφους τέταρτης γενιάς της Πολεμικής Αεροπορίας μεταξύ του F16 και του F18. Έχουμε ανοιχτές συμβάσεις αυτή τη στιγμή πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και για ανεκτέλεστα τμήματα της κύριας σύμβασης και για ανεξέλεγκτα αντισταθμιστικά.

Στα ανεξέλεγκτα αντισταθμιστικά που είναι παλαιά και ισχύουν περιλαμβάνεται ναυπηγικό έργο 150 εκατομμυρίων δολαρίων στο Σκαραμαγκά, που αρνούνται να το εκτελέσουν και ο Σκαραμαγκάς έχει προσφύγει με αγωγή στη Δικαιοσύνη κατά της εταιρείας αυτής, η οποία πήγε και βρήκε τον αγωγό για να το δημοσιεύσουν και να ρωτήσουν εμένα.

Τους ρωτώ εγώ, λοιπόν, για να απαντήσουν σε αυτά. Άλλωστε, έχουμε να απαντήσουμε για την Ελευσίνα. Πώς είναι δυνατόν να λένε «παρών» στην Ελευσίνα για τον ίδιο νόμο. Είναι ίδιας λογικής νόμος. Είναι επανάληψη με μικρότερες διαστάσεις του ίδιου νόμου. Οι νόμοι για την Ελευσίνα και το Νεώριο που τους στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ... Δική μας πρόταση ήταν, αλλά τη στηρίξατε όλως τυχαίως, χωρίς να σκεφτείτε τι έχει γίνει και πώς φτάσαμε στον καταλογισμό των κρατικών ενισχύσεων, γιατί αρνούνται να συγχωνευτούν και γιατί έχουμε αυτήν την εμπλοκή. Όταν το ελληνικό δημόσιο έλεγε και υπέγραφε διακρατική σύμβαση με τη Γαλλία ότι θα κατασκευάσει η Ελευσίνα τις φρεγάτες, που ήταν ένα πρόγραμμα 6 δισεκατομμυρίων, ήταν καλά. Δεν είχαμε πρόβλημα!

Θα σας πω και το καλύτερο. Αναφέρετε τι λέει ο κ. Αβραμόπουλος, τι έχει πει ο κ. Μιχελάκης. Ξέρετε πάρα πολύ καλά από την αλληλογραφία μου με τον κ. Αβραμόπουλο, που την έχετε πάρει, γιατί τη ζητήσατε, ότι όταν προεκλογικά τον Απρίλιο του 2012 ο κ. Μιχελάκης δήλωσε κάτι μέσα στο κλίμα της αντιπαράθεσης παλαιού τύπου των κομμάτων, έστειλα αποστολή στον κ. Αβραμόπουλο ως Υπουργού Αμύνης και του λέω: Τι γίνεται, κύριε Υπουργέ; Τι εφαρμόζουμε; Το νόμο του 2010.

Το νόμο του 2010 πρέπει να εφαρμόσουμε και επί τη βάσει αυτού να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του δημοσίου, γιατί αυτά που λέτε εδώ μέσα, κύριε Τσίπρα, θα χρησιμοποιηθούν εις βάρος του ελληνικού δημοσίου από τους αντιδίκους μας στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο.

• Αυτό που πρέπει να γίνει το ταχύτερο –γιατί πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις και να μπαίνουμε στη φωτιά- είναι προστασία, ολοκλήρωση και παραλαβή των υποβρυχίων που είναι ιδιοκτησία του ελληνικού δημοσίου και τα έχει πληρώσει, δηλαδή τα τρία καινούργια και τον εκσυγχρονισμένο ΩΚΕΑΝΟ.
• Δεύτερον, πρέπει να υπάρξει νομική αντίκρουση των αξιώσεων των αντισυμβαλλομένων, προβολή των αξιώσεων του ελληνικού δημοσίου και ταυτόχρονη έναρξη συζητήσεων για την εξεύρεση λύσης, χωρίς αναγκαστικά να περιμένουμε μετά από χρόνια μία απόφαση Διαιτητικού Δικαστηρίου με τα Ναυπηγεία, τα υποβρύχια και τους εργαζόμενους σε αιχμαλωσία, ώστε να διασώσουμε και τα Ναυπηγεία και όσο γίνεται περισσότερες θέσεις εργασίας.
• Τρίτον, επαναφορά του σχεδίου συνεργασίας μεταξύ Σκαραμαγκά και Ελευσίνας και, ει δυνατόν, συγχώνευση με άδεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ει δυνατόν, με συμμετοχή ελληνικών εφοπλιστικών κεφαλαίων.
• Τέταρτον, συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ώστε να καταστεί σαφές ότι τα ξένα πολεμικά πλοία δεν είναι εμπορικές δραστηριότητες, αλλά πολεμικές και η Ελλάδα θα συνάπτει διμερείς αμυντικές συνεργασίες με άλλες χώρες, αν πρόκειται να ανατεθούν.

Βεβαίως, ει δυνατόν, να υπάρξει επαναφορά στο σημείο στο οποίο προέκυψε η εμπλοκή τον Απρίλιο-Μάιο του 2011, γιατί δεν θα υπάρξει ποτέ καλύτερο πλαίσιο από το πλαίσιο του νόμου του 2010.

Όμως, παραμένει το μείζον ηθικό και πολιτικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα. Δεν θα θυμίσω ούτε τη Deutsche Aeolian ούτε το λάθος Ackerman ούτε το τι λένε για τις τράπεζες και το PSI. Ότι βλάφθηκαν οι τράπεζες από το PSI! Υπερασπιζόμαστε τώρα, κύριε Τσίπρα, τα δικαιώματα των τραπεζιτών, έτσι δεν είναι;

Έχουμε διαδρομές. Μακάρι, να μπορέσετε να αντεπεξέλθετε σε παρόμοιες προκλήσεις. Έχετε, λοιπόν, ηθικό πλεονέκτημα. Ακούστε πιο είναι το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Προσέξτε, γιατί έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τα νέα παιδιά, για την κοινωνία που μας ακούει.

Λέει, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας «Έχουμε ηθικό πλεονέκτημα, γιατί δεν έχουμε ασκήσει εξουσία, αλλά διεκδικούμε με πάθος την εξουσία, για να χάσουμε το ηθικό μας πλεονέκτημα. Και επειδή βιαζόμαστε, το χάνουμε καθ’ οδόν ως Αξιωματική Αντιπολίτευση».

Κύριε Τσίπρα, κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια και προσφέρεστε στην απώλεια του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος, το οποίο διαπραγματεύεστε και εκποιείτε.

Ευχαριστώ. -