Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, η συνεδρίασή μας αυτή συμπίπτει φυσικά με τη διαδικασία συζήτησης και ψήφισης του προϋπολογισμού, αλλά όπως όλοι θυμόμαστε προκύπτει εξ αναβολής επειδή πριν από μερικές μέρες είχα συγκαλέσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα στο πλαίσιο της συγκυρίας εκείνων των ημερών, αλλά μια ασθένεια οφειλόμενη στην υπερκόπωση και τα πολλά αεροπορικά ταξίδια, δεν μου επέτρεψε να έρθω να κάνω την εισήγησή μου και έτσι αναβλήθηκε η συνεδρίαση.

Ως εκ τούτου θα μιλήσουμε φυσικά σήμερα με αφορμή τον προϋπολογισμό και για τον προϋπολογισμό, για το συντονισμό της παρουσίας μας σε αυτή την κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία, αλλά και για ορισμένα άλλα θέματα που κυριαρχούν πάντα στη δημόσια συζήτηση και απέναντι στα οποία το ΠΑΣΟΚ οφείλει να τοποθετείται με απόλυτη σαφήνεια και καθαρότητα. Συλλογικά. Και όχι ως άθροισμα ατομικών ευαισθησιών.

Τιμώ και σέβομαι την ευαισθησία της καθεμιάς και του καθενός από εσάς, ξέρω τι έχετε τραβήξει και τι υφίστασθε, έχει πολύ μεγάλη σημασία η προσωπική αξιοπρέπεια, η προσωπική οριοθέτηση, έχει πολύ μεγάλη σημασία να διατυπώνει κανείς επώνυμα και με θάρρος τις θέσεις του, αλλά ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει να διαμορφώνουμε συλλογικές θέσεις οι οποίες είναι ολοκληρωμένες, τεκμηριωμένες, αξιόπιστες και να αγωνιζόμαστε όλοι μαζί στο όνομα της Παράταξης, προκειμένου να καταστήσουμε εύληπτες τις θέσεις αυτές για την ελληνική κοινωνία και προκειμένου να τις καταστήσουμε θέσεις της Κυβέρνησης στην οποία μετέχουμε και θέσεις της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Γιατί αυτή η κοινοβουλευτική πλειοψηφία χωρίς εμάς φυσικά δεν υπάρχει.

Ο προϋπολογισμός του 2014 συζητείται με ένα διαδικαστικά ιδιόρρυθμο τρόπο. Γιατί συζητείται ενώ εκκρεμεί η ολοκλήρωση των συζητήσεων με την τρόικα για την οριστικοποίηση των προϋποθέσεων εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο και από την κρίση. Άρα εμείς εντάσσουμε τη συζήτηση του προϋπολογισμού και τον ίδιο τον προϋπολογισμό σε αυτό το ευρύτερο στρατηγικής σημασίας ζήτημα που είναι η διασφάλιση και η τήρηση των προϋποθέσεων της οριστικής εξόδου από το Μνημόνιο, κάτι που είναι πλέον εφικτό χάρις στις θυσίες και τα επιτεύγματα του ελληνικού λαού.

Αυτό είναι το νόημα του προϋπολογισμού του 2014. Είναι ο προϋπολογισμός που σηματοδοτεί την έξοδο από το Μνημόνιο.

Για να γίνει βέβαια αυτό υπάρχουν όπως είπα μια σειρά από προϋποθέσεις που αφορούν πρωτίστως τους εταίρους μας. Γιατί τώρα πλέον η χώρα, ο κάθε Έλληνας πολίτης χρειάζεται και απαιτεί μια πραγματική και όχι απλώς ρητορική αναγνώριση των θυσιών και των επιτευγμάτων του ελληνικού λαού.

Η ανακύκλωση της συζήτησης για το αν η Ελλάδα μπορεί ή θέλει, για το αν υπάρχει το λεγόμενο δημοσιονομικό κενό ή το λεγόμενο χρηματοοικονομικό κενό, η ανακύκλωση της συζήτησης για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, μετά από όλα όσα έχουν γίνει, είναι μια συζήτηση άδικη μια συζήτηση βλαπτική για τη χώρα.

Όπως είχαμε την ευκαιρία να πούμε χτες κατά τη συνάντηση που είχαμε ο Πρωθυπουργός, εγώ και μια ομάδα Υπουργών με το Κολέγιο των Επιτρόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χώρα έχει τρέξει ένα μαραθώνιο και τώρα που φτάνει στο τέλος, τώρα που φτάνει στον τερματισμό, πρέπει να ακούει ένα μπράβο, κάποιες ιαχές, πρέπει να περιμένει μια ανταπόδοση και όχι επιτιμήσεις παιδαγωγικού θεωρητικού ή ηθικολογικού χαρακτήρα.

Θέλω να τοποθετηθώ με σαφήνεια μιλώντας στους συναδέλφους μου και συναγωνιστές μου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ για το ποια είναι κατά τη γνώμη μου τα πραγματικά αίτια αυτής της κατάστασης.

Τα πραγματικά αίτια ανάγονται στο πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο συγκρότησης και λειτουργίας της ίδια της τρόικας, που δεν προβλέπεται φυσικά ως σχήμα από τις ιδρυτικές Συνθήκες, από τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι ένα υβρίδιο που έχει προκύψει λόγω της κρίσης και επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολύ περισσότερο η Ευρωζώνη ως προϊόν ενός πολιτικού βολονταρισμού, που εκδηλώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 δεν είχε προβλέψει την ύπαρξη της πιθανότητας μιας κρίσης. Φτιάχτηκε μια Ευρωζώνη προσανατολισμένη στη θεωρία πως όλα θα πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο, υπό φυσιολογικές συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως.

Άρα στην πραγματικότητα τίθεται σε αμφισβήτηση το θεσμικό πλαίσιο της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο αποδείχθηκε ανεπαρκές για την πρόβλεψη και τη διαχείριση μια κρίσης. Και τώρα υπάρχει πάντα ένα πρόβλημα το οποίο άλλοτε σοβεί και άλλοτε εκδηλώνεται, που είναι οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οι διαφορετικές προτεραιότητες, οι διαφορετικές προσεγγίσεις, οι διαφορετικοί ρόλοι.

Γιατί φυσικά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκφράζει πρωτίστως το διεθνές επιτελείο του και λιγότερο τις χώρες – μέλη που είναι πιο απόμακρες από τις διαδικασίες των αποφάσεων. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκφράζει το μηχανισμό του ευρωσυστήματος τις κεντρικές Τράπεζες των κρατών - μελών με την ανεξαρτησία τους και με τις δικές τους προτεραιότητες που είναι προσανατολισμένες σε κριτήρια τραπεζικά που αφορούν πρωτίστως τη σταθερότητα των τιμών, την αντιπληθωριστική πολιτική αλλά όχι κι άλλες διαστάσεις της πολιτικής, όπως είναι η ανάπτυξη και η απασχόληση και έχουμε μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή που πρέπει να λειτουργεί ως θεματοφύλακας των Συνθηκών, να προωθεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά να εκφράζει και τις Κυβερνήσεις των κρατών - μελών που είναι δανείστριες χώρες, σε σχέση με τις χώρες της Ευρωζώνης που είναι σε κρίση όπως η Ελλάδα. Και η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη δανειζόμενη χώρα, είναι η χώρα που έχει πάρει το μεγαλύτερο δάνειο γιατί είχε τις μεγαλύτερες και τις πιο σύνθετες ανάγκες υπέρβασης της κρίσης.

Άρα αυτό το ζήτημα το οποίο είναι θεσμικό, ευρωπαϊκό, διεθνές δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ξεσπά στην Ελλάδα, δεν μπορεί να αδικεί την Ελλάδα και δεν μπορεί να υπονομεύει την προσπάθεια της Ευρωζώνης να ορθοποδήσει και να παρουσιάσει μια άλλη συνολική αφήγηση στις κοινωνίες.

Μια αφήγηση για μια Ευρώπη, που είναι πάντα η Ευρώπη της δημοκρατίας, του κράτους Δικαίου, των δικαιωμάτων, της ανάπτυξης, της ευημερίας, της ανταγωνιστικότητας, της καινοτομίας, της προόδου. Δεν μπορεί στη συνείδηση των Ευρωπαίων και ιδίως των νέων Ευρωπαίων πολιτικών, η Ευρώπη να είναι ταυτισμένη με την κρίση, με τις πολιτικές λιτότητας, με την ανεργία, με μια μίζερη ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Γιατί αυτό είναι ιστορικά άδικο και χωρίς προοπτική.

Γι' αυτό λέω πάντα και το εννοώ: ότι εμείς δεν θέλουμε πολιτική διαπραγμάτευση δηλαδή πολιτικές χάρες, σε αντίθεση με αριθμητικά ή οικονομικά δεδομένα. Όχι. Ο λαός μας έχει φτύσει αίμα, έχει χύσει ιδρώτα, έχει υποστεί θυσίες και παρουσιάζει οικονομικά αποτελέσματα. Δεν θέλει πολιτικές χάρες. Θέλει όμως συνομιλητές θεσμικούς, έγκυρους, σοβαρούς, διορατικούς, με εντολή. Δεν θέλει γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και θέλει ταχύτητα. Η καθυστέρηση, η ανακύκλωση δεν βοηθάει κανέναν και πρωτίστως δεν βοηθάει την πραγματική οικονομία που τώρα πρέπει να νιώσει στήριξη και βεβαιότητα.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να τονίζουμε ότι σε αντίθεση με αυτή τη συζήτηση που γίνεται σε θεσμικό επίπεδο διεθνώς, κακώς, η διεθνής αγορά ο διεθνής ιδιωτικός τομέας αντιδρά τελείως διαφορετικά. Γιατί αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με όρους εμπορικούς, οικονομικούς, αγοραίους, βλέπει ότι η Ελλάδα άλλαξε, ότι η Ελλάδα έχει παρουσιάσει αποτελέσματα και δημοσιονομικής και διαρθρωτικής προσαρμογής, ότι η Ελλάδα είναι μια ευκαιρία για επενδύσεις, για απόδοση γρήγορη και στο τραπεζικό τομέα και στις ιδιωτικοποιήσεις και στις επενδύσεις.

Αλλά η ευκαιρία ανήκει πρωτίστως στους Έλληνες και ιδίως τους νέους Έλληνες. Ο λαός μας πρέπει να κερδίσει την ευκαιρία.

Βλέπετε ότι οι περιβόητοι οίκοι αξιολόγησης αναβαθμίζουν την Ελλάδα, υποβαθμίζουν ισχυρές χώρες της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βλέπετε ότι τα περιβόητα funds και όχι μόνο τα hedgefunds τα κερδοσκοπικά αλλά και τα ασφαλιστικά τα μεγάλα συνταξιοδοτικά συστήματα από χώρες όπως είναι ο Καναδάς για παράδειγμα, ενδιαφέρονται τόσο πολύ για την Ελλάδα. Βλέπετε ότι οι μελέτες των μεγάλων ξένων επενδυτικών Τραπεζών είναι θετικές για την Ελλάδα.

Στον Τύπο υπάρχουν εκπρόσωποι της αγοράς που υπερασπίζονται με πάθος την ελληνική περίπτωση, βεβαίως ενδιαφέρονται για τα δικά τους συμφέροντα, αλλά στο όνομα μιας επιτυχίας του ελληνικού λαού και της ελληνικής οικονομίας.

Έχει πολύ μεγάλη σημασία να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατό αυτή η συζήτηση. Όχι όμως όπως – όπως. Έχει σημασία η διαπραγμάτευση. Και όλοι αυτοί οι οποίοι από τη μια διεκδικούν σκληρή στάση στη διαπραγμάτευση και από την άλλη φοβούνται κάθε φορά που σκληραίνει η στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης, μη τυχόν και γίνει αποδεκτή κάποια πολιτική γραμμή η οποία θα τους αφαιρέσει το αντικείμενό τους - γιατί όλοι αυτοί επενδύουν στο κακό σενάριο στο σενάριο της καταστροφής - πρέπει να καταλάβουν ότι χωρίς διαπραγμάτευση δεν υπάρχει αποτέλεσμα.

Προχθές σε ένα τηλεοπτικό σταθμό ένας παλιός δημοσιογράφος ο οποίος αναγκάστηκε να αποσυρθεί από το προσκήνιο της δημοσιογραφίας λόγω της υπόθεσης Κοσκωτά, λέει: «Ο κ. Βενιζέλος ως Υπουργός Οικονομικών πήγε να το παίξει σκληρά με την τρόικα και κατέστρεψε τη χώρα». Προφανώς είναι παντελώς άσχετος. Δεν θυμάται.

Ναι, έχω διαπραγματευτεί σκληρά ως Υπουργός Οικονομικών και έφυγε από το γραφείο μου ένα βράδυ υπό πολύ άσχημες συνθήκες η τρόικα, γιατί δεν καταλάβαινε αυτό που δεν καταλαβαίνουν και τώρα κάποιοι. Δεν το καταλαβαίνουν ότι δεν μπορείς να ζητάς δημοσιονομικά μέτρα ή άλλα μέτρα, που υπονομεύουν την ανάπτυξη, που βαθαίνουν την ύφεση, που κλονίζουν την κοινωνική συνοχή. Και αυτό έγινε πράγματι στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2011.

Στα τέλη Οκτωβρίου μετά από 45 μέρες η Ελλάδα είχε πάρει το δεύτερο πρόγραμμα, δηλαδή είχε πάει από τα 110 δις δανείου στα 249 δις, με πολύ μικρότερο επιτόκιο, πολύ μεγαλύτερη διάρκεια, πολύ καλύτερους όρους αποπληρωμής, είχε πετύχει την δραστική μείωση του Δημοσίου χρέους κατά 135 δις τη μεγαλύτερη διεθνώς, είχε πετύχει τη ριζική αναδιάρθρωση του Δημοσίου χρέους με χαμηλά επιτόκια, με μεγάλη μέση διάρκεια, με περίοδο χάριτος. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης.

Και άκουσα χτες τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα οικονομίας να λέει σε μια από τις πολλές εκδοχές αυτών που λένε κάθε εβδομάδα απευθυνόμενοι σε διαφορετικό ακροατήριο εντός Ελλάδας ή εκτός Ελλάδας, «αυτό που θέλουμε είναι μορατόριουμ στην εξυπηρέτηση του χρέους, μείωση του χρέους και ρήτρα ύφεσης». Τι λέτε ρε παιδιά! Αυτό θέλετε; Μήπως έχετε ξεχάσει ότι αυτά τα έχει πετύχει η χώρα ήδη από την περίοδο Οκτωβρίου του 2011 έως την 9^η Μαρτίου του 2012 που ολοκληρώθηκε η μείωση του χρέους;

Δεν πετύχαμε μείωση του χρέους με το PSI και την επαναγορά χρέους; 135 δις 65% του ΑΕΠ έχουμε πετύχει μείωση του χρέους. Δεν έχουμε πετύχει μορατόριουμ; Βεβαίως και έχουμε πετύχει πολύ μεγάλο μορατόριουμ, άλλαξαν οι προθεσμίες, οι ρυθμοί, πετύχαμε τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση, μειώθηκε δραστικά το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους, ανακουφίστηκαν οι Έλληνες και η τωρινή γενιά και οι επόμενες, βγάλαμε βάρος από τους ώμους του ελληνικού λαού.

Και η ρήτρα ύφεσης; Προβλέπεται ρήτρα ύφεσης ρητά στο δεύτερο πρόγραμμα. Είναι η ρήτρα ύφεσης για την οποία μιλούσα στην τελευταία φάση της διαπραγμάτευσης της μεγάλης, πριν το Νοέμβριο του 2012, όταν έλεγα «πρώτα το μακροοικονομικό πλαίσιο με αξιοποίηση της προβλεπόμενης ρήτρας βαθύτερης ύφεσης και μετά η συμφωνία για τα μέτρα».

Και όλα αυτά υπάρχουν μέσα στο πρόγραμμα που εφαρμόζουμε τώρα. Γιατί υπάρχει μέσα στο πρόγραμμα ενσωματωμένη η λογική και η πρόβλεψη της επιβεβαίωσης της βιωσιμότητας του χρέους. Και αυτό που θέλουμε είναι αυτό να επιβεβαιωθεί πριν τις ευρωεκλογές, μόλις επισημοποιηθούν τα στοιχεία της Eurostat για τα δεδομένα του 2013 και είναι εφικτό αυτό.

Αυτό συζήτησα με τον κ. Σόιμπλε στην τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε, γιατί είναι πράγματι εφικτό. Και αυτό το ξέρει καλύτερα από κάθε άλλους ο ίδιος ο δανειστής της Ελλάδας, που είναι το ESM το EFSF στην παλαιότερη μορφή του πριν μετατραπεί σε ESM. Ο ίδιος ο επικεφαλής που ξέρει τα δεδομένα και τα λέει στο διεθνή Τύπο, όπως δεν τα ξέρει κανείς από την αντιπολίτευση που επικαλείται λανθασμένα στοιχεία και παραπλανά τον ελληνικό λαό.

Γι' αυτό δικαιούμαστε να λέμε αυτά που λέμε και σας καλώ να τα πείτε με ισχυρή φωνή στη συζήτηση του προϋπολογισμού. Όχι πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα, δεν τα αντέχει ο πολίτης, η κοινωνία. Δεν τα αντέχει η προοπτική της χώρας, δεν χρειάζεται. Συνιστούν κανιβαλισμό της προοπτικής επανόδου της χώρας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γιατί χωρίς θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης δεν πετυχαίνεται ο συνολικός στόχος της βιωσιμότητας της χώρας και του χρέους.

Ναι, βεβαίως στα διαρθρωτικά μέτρα. Δεν υπάρχει Έλληνας που δεν θέλει καλό κράτος, κανονικό κράτος, λειτουργικό, φιλοαναπτυξιακό, ευαίσθητο στον πολίτη. Δεν υπάρχει Έλληνας που δεν θέλει μείωση τιμών, ανταγωνισμό στην αγορά, διαφανείς όρους λειτουργίας, κατάργηση προνομίων και αγκυλώσεων, μείωση του πρόσθετου κόστους διοικητικού και λειτουργικού, μείωση των τιμών, προστασία ευπαθών ομάδων και αναπτυξιακή στήριξη, στήριξη της πραγματικής οικονομίας.

Χτες στη συνάντηση της Κυβέρνησης με το Κολέγιο των Επιτρόπων ο αρμόδιος Επίτροπος που γνωρίζει τα δεδομένα της εσωτερικής αγοράς ο κ. Μισέλ Μπαρνιέ που ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα είναι συντηρητικών αντιλήψεων άνθρωπος και είχε έρθει στην Ελλάδα πριν από λίγες μέρες, είπε: «Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει χρήμα στην αγορά, άρα πρέπει να βοηθήσουμε να πέσει χρήμα μέσα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, μέσα από το ΕΣΠΑ, μέσα από την εμπροσθοβαρή αξιοποίηση των κονδυλίων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου». Δεν χρειάστηκε να το πούμε εμείς, το είπε πολύ καθαρά ο ίδιος.

Αλλά βεβαίως πάντα χρειάζεται να μετέχουν οι Τράπεζες, να νιώσουν ασφαλείς - που είναι τώρα ασφαλείς και ανακεφαλαιοποιημένες - και να ανταποδώσουν στο λαό και την ανάπτυξη αυτό που απαιτείται.

                        Και έχουμε και το μεγάλο ατού. Το μεγάλο ατού είναι το πρωτογενές πλεόνασμα, διότι προβλέπεται στη συμφωνία που έχουμε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα που πετυχαίνουμε πάνω από το στόχο και τώρα πετυχαίνουμε πάνω από το στόχο γιατί ούτως ή άλλως στόχος ήταν μηδέν για το έτος 2013, κατά τα 2/3 του θα διανεμηθεί για την αποκατάσταση αδικιών. Αρχίζει η αντίστροφη κίνηση. Υπάρχουν τώρα και θα επιβεβαιωθεί αυτό σε λίγο επισήμως, κονδύλια με τα οποία μπορούμε να κάνουμε μικρές κινήσεις όχι γενναιοδωρίας αλλά δικαιοσύνης.

Και η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα έχει πει πού πρέπει να κατευθυνθούν τα κονδύλια αυτά. Όχι μόνα τους, μαζί με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, με τους διαθεσίμους πόρους του ΟΑΕΔ, όλο το πακέτο των δυνατοτήτων.

Πρώτος στόχος είναι η ανάσχεση της ανεργίας. Νέο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας για όλους 50.000 ανθρώπους, που μπορεί να προχωρήσει μέσα στο 2014. Αυτό είναι επίτευγμα δικό σας, της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ που το επιβάλλαμε στην κυβέρνηση και στον ΟΑΕΔ. Διεύρυνση του προγράμματος εισόδου στην αγορά εργασίας με διάφορα κίνητρα πρώτης ευκαιρίας για 80.000 επιπλέον νέους.

Η εφαρμογή της νομοθετικής πρόβλεψης που είναι δική μας για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, σε όσες επιχειρήσεις δεσμεύονται να διατηρήσουν θέσεις εργασίας ή δημιουργούν θέσεις εργασίας.

Δεν έχουμε ξεχάσει τους ανάπηρους και το αναπηρικό κίνημα. Το ΕΚΑΣ πρέπει να χορηγηθεί στους συνταξιούχους λόγω αναπηρίας χωρίς ηλικιακό όριο εφ' όσον υπάρχουν οι υπόλοιπες προϋποθέσεις. τώρα υπάρχει η δημοσιονομική δυνατότητα.

Τώρα μπορούμε να επαναφέρουμε τη ρύθμιση για τους ανασφάλιστους υπερήλικες, να δώσουμε ξανά τη δυνατότητα αυτής της μικρής σύνταξης σε μεγάλες κατηγορίες υπερηλίκων ανασφάλιστων που την στερήθηκαν για λόγους δημοσιονομικούς, κυρίως σε ανθρώπους που είναι ομογενείς αλλά και άλλους.

Ασφαλιστική κάλυψη, υγειονομική περίθαλψη όλων των ανασφάλιστων μακροχρόνια άνεργων. Δε νοείται επειδή φεύγεις από το επίδομα ανεργίας να χάνεις το δικαίωμα στην ασφαλιστική κάλυψη.

Των επαγγελμάτων που έχουν διακόψει την επαγγελματική δραστηριότητα, δεν ήταν μισθωτοί, αλλά πρέπει να δούμε τι γίνεται με την ασφάλισή τους. Και βεβαίως υπάρχουν οικογένειες που δεν καταβάλλουν εισφορές στ’ Ασφαλιστικά Ταμεία, ιδίως στον ΟΑΕΕ κι εκεί πρέπει να δούμε και γι’ αυτούς την πλήρη ασφαλιστική κάλυψη υγείας. Άρα ξέρουμε τις προτεραιότητές μας.

Αυτό όμως που κυριαρχεί στη συζήτηση, το ζήτημα των πλειστηριασμών και το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, είναι μια πρόκληση. Λένε οι συνομιλητές μας της τρόικας, ότι «για μας έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να διατηρηθεί η συνείδηση της υποχρέωσης να πληρώνεις το δάνειό σου». Μα, οι Έλληνες έχουν πλήρη συνείδηση των υποχρεώσεών τους. αγωνίζονται ν’ αποπληρώσουν, να ρυθμίσουν, να γίνουν οι δόσεις λογικές, ανεκτές.

Αν όμως κάποιος δεν έχει καθόλου εισόδημα γιατί είναι άνεργοι όλοι στο σπίτι, αυτός δε μπορεί βεβαίως να πληρώσει. Πρέπει να υπαχθεί σε μια ρύθμιση. Μιλάμε για τους μπαταξήδες; Μιλάμε γι’ αυτό που ονομάζουν οι συνομιλητές μας της τρόικας «στρατηγικοί κακοπληρωτές»;. Όχι βέβαια. Μιλάμε για τον απλό κόσμο, για το φτωχό και μεσαίο νοικοκυριό, μιλάμε πρωτίστως για καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια.

Είναι αυτό πρόβλημα για τις Τράπεζες; Όχι, οι Τράπεζες συμφωνούν μαζί μας. Ό,τι λέμε το λέμε σε συνεννόηση με τις 4 συστημικές Τράπεζες. Δεν κάνουν οι Τράπεζες τέτοιου είδους πολιτική σ’ αυτά τα δάνεια. Το πρόβλημα των Τραπεζών δεν είναι αυτά τα δάνεια, είναι τα επιχειρηματικά δάνεια που πρέπει ν’ ανασυγκροτηθούν. Η αναδιάρθρωση των επιχειρηματικών δανείων για να διασωθούν επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας. Και εκεί πρέπει να μπει δυνατά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Αυτό που έχουμε πει, ότι η πρώτη κατοικία του φτωχού και μεσαίου νοικοκυριού, κι είναι εύκολο να ορίσεις νομοθετικά τι σημαίνει αυτό, πρώτη κατοικία του φτωχού και μεσαίου νοικοκυριού ώστε να εξαιρέσεις αυτούς οι οποίοι κρύβονται επιτηδείως πίσω από τον πολίτη που αγωνίζεται να επιβιώσει, αυτή λοιπόν η πρώτη κατοικία δεν είναι απλά και μόνο η πρώτη κατοικία. Είναι η ελπίδα στην οποία έχει επενδύσει επί χρόνια μια οικογένεια, αποταμιεύσεις, κόπους, ελπίδες.

Είναι ένα σχέδιο ζωής που πηγαίνει από γονείς σε παιδιά, από παππούδες σε γονείς και σε παιδιά. Ναι, υπάρχει μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης, αλλά υπάρχει η ιδιοκατοίκηση την οποία χρωστάει ο πολίτης στην Τράπεζα. Και πρέπει να μπορεί με το πραγματικό του εισόδημα ν’ ανταποκρίνεται.

Άρα δε μπορείς να του επιβάλλεις παράλογους και δυσβάσταχτους όρους, γιατί ταυτόχρονα πρέπει να πληρώνει και φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Δεν είναι μόνο το τραπεζικό δάνειο. Και πρέπει να έχουμε τη συνολική εικόνα. Άρα λοιπόν αυτό που λέμε το εννοούμε αμετάκλητα.

Όπως και οι ομαδικές απολύσεις. Τι ομαδικές απολύσεις; Κάναμε παρεμβάσεις ριζοσπαστικές, βαθιές στην αγορά εργασίας. Η αγορά εργασίας είναι τελείως διαφορετική, έχουμε μειώσει εντυπωσιακά το μοναδιαίο κόστος εργασίας, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Αν κάπου πρέπει να σωθεί μια επιχείρηση, με κάποιες αναδιαρθρώσεις, αυτό προβλέπεται στη νομοθεσία, υπάρχουν μηχανισμοί και θεσμοί, με βάση το κοινοτικό κεκτημένο το οποίο δε μπορούμε να ξεχνάμε, είμαστε κοινοτική χώρα.

Αυτή είναι η στάση του ΠΑΣΟΚ. Είναι η στάση λόγω δημοσκοπήσεων; Μα έχω πει, δεν είμαστε ευχαριστημένοι από τις δημοσκοπήσεις. Υπάρχει κανένα κόμμα στην Ελλάδα που είναι ευχαριστημένο; Αυτοί που υπονομεύουν συστηματικά το Κοινοβούλιο, το αντιπροσωπευτικό σύστημα, το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα, τα πολιτικά πρόσωπα, χορεύοντας σαν καλικάντζαροι το χορό του αντιμνημονιακού μετώπου, μαζί όχι μόνο με το ΚΚΕ, αλλά μαζί και με τον κ. Καμμένο και με τον κ. Μιχαλολιάκο, καταλαβαίνουν τη ζημιά που κάνουν στη δημοκρατία, στην κοινωνία, στην κοινωνική συνοχή, στη δημοκρατική συνείδηση;

Ναι, αυτό αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Αν το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά, ως Πρόεδρός του εγώ λογαριάζαμε τις δημοσκοπήσεις, δε θα υπήρχε η χώρα τώρα. Δε θα ήταν η χώρα στην Ευρωζώνη, δε θα ήταν η χώρα όρθια. Το ΠΑΣΟΚ θα είχε διαφυλάξει τα ποσοστά του. Και εγώ δε θα είχα γίνει Υπουργός Οικονομικών το 2011 και θα είχα προστατεύσει τη δημοφιλία μου. Και δε θα είχε γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ όχημα της διαμαρτυρίας νομίζοντας ότι πήγε από το 4% στο 26%. Ενώ δεν πήγε ο ίδιος, τον πήγε ένα κίνημα κόσμου διαμαρτυρόμενου επειδή κάποιοι σηκώσαμε το βάρος της υπευθυνότητας.

Κι έτσι φτάσαμε στο μικρομεγαλισμό και το νεοπλουτισμό της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως αυτό γίνεται επειδή η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έχει προβλήματα συνοχής και θα ρίξει την κυβέρνηση; Για να οδηγηθεί η χώρα πού; Σε πρόωρες εκλογές; Και σε ποια κυβέρνηση μετά τις εκλογές; Σε ποια επιλογή; Σε ποια πολιτική;

Αυτό είναι μια προσβολή που έγινε σ’ εμάς, τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ γιατί κι εγώ πρωτίστως Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είμαι. Έχουν παίξει ρόλο σ’ αυτό το φαινόμενο μεμονωμένες περιπτώσεις ακραίου τυχοδιωκτισμού που δυστυχώς αναπτύχθηκαν στους κόλπους μας, αλλά αυτοί τελείωσαν ως φαινόμενο.

Η στάση του ΠΑΣΟΚ διαμορφώνεται μόνο με κριτήριο το γενικό συμφέρον. Τίποτε άλλο. Και μιλάω σ’ εσάς, αλλά μιλάω εξ ονόματός σας στον ελληνικό λαό τώρα που θέλω να θυμίσω: Ποια είναι η εισφορά του ΠΑΣΟΚ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όχι από το 2009, από το 2012, από τις εκλογές; Γιατί ο λαός επέλεξε αυτή τη γραμμή, αυτή τη στρατηγική τη δική μας.

Το 2012, το Μάιο και τον Ιούνιο, επιβεβαίωσε ο ελληνικός λαός τη δική μας στρατηγική στην οποία προσχώρησε η Νέα Δημοκρατία και στην αρχή και η ΔΗΜΑΡ. Και κάναμε μεγάλη προσπάθεια να κρατήσουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια κυβέρνηση φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, αλλά δεν ήθελε. Από τον Ιούνιο λοιπόν του 2012 τι έχει συνεισφέρει το ΠΑΣΟΚ; Τι έχετε συνεισφέρει εσείς που ο καθένας σας κουβαλάει ένα τεράστιο βάρος; Κατ' αρχάς την ύπαρξη κυβέρνησης, σταθερότητας, εθνικής στρατηγική, εγκεκριμένης από τον ελληνικό λαό, θυμίζω.

Δεύτερον, το μόνο υπάρχον διαπραγματευτικό πλαίσιο με στόχους μακροοικονομικούς και όχι μόνον δημοσιονομικούς, αυτό που λέγαμε πάντα και τώρα το καταλαβαίνουν όλοι.

Τρίτο, την κινητοποίηση έστω με καθυστέρηση, με μεγάλη καθυστέρηση, του δημοκρατικού τόξου, της δικαιοσύνης, των θεσμών, απέναντι στο φαινόμενο του φασισμού και του ναζισμού, την αντίδραση απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Το ΠΑΣΟΚ το επέβαλε αυτό. Το αντιρατσιστικό είναι μια όψη του φαινομένου αυτού.

Τις δραστικές βελτιώσεις στο φορολογικό νομοσχέδιο για τα ακίνητα, στη φορολογία ακινήτων, γιατί υπάρχει τέτοια δυστοκία και ένα χρόνο δεν μπορεί να εμφανιστεί το ολοκληρωμένο νομοσχέδιο;

Γιατί όλοι όσοι έσπευσαν να κατηγορήσουν το περιβόητο χαράτσι, το ειδικό τέλος ακινήτων, το Σεπτέμβριο του 2011 όταν έπρεπε να σωθεί όλη η παρτίδα για τη χώρα με ελάχιστο κόστος, γιατί το κόστος ήταν 2 δισεκατομμύρια δεν ήταν τα 14-16 δισεκατομμύρια του τελευταίου πακέτου του 2012, όλοι μας κατηγορούσαν και τώρα σκέφτονται αναδρομικά και λένε μήπως είχαν δίκαιο, μήπως κάτι εννοούσαν;

Και οι βελτιώσεις που έχουν γίνει στο νομοσχέδιο και θα γίνουν μέχρι το τέλος της συζήτησης στη Βουλή, είναι εντυπωσιακές, γιατί εμείς επιβάλλαμε τη διάκριση μεταξύ μιας μικρής ή κανονικής ακίνητης περιουσίας και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, εμείς επιβάλλαμε τον προοδευτικό χαρακτήρα της ρύθμισης.

Εμείς προστατεύσαμε τα παραγωγικά μέσα του αγρότη και κάθε άλλου παραγωγού, εμείς προσπαθήσαμε να εξομαλύνουμε αδικίες και να κάνουμε το σύστημα όσο γίνεται πιο ορθολογικό και διαφανές και για τους κατοίκους της πόλης και για τους κατοίκους της υπαίθρου.

Τα προγράμματα για την ανεργία στα οποία αναφέρθηκα, η πολιτική για τους ανάπηρους, για τις ευπαθείς ομάδες, η ρήτρα του πρωτογενούς πλεονάσματος και της κατανομής του, η διαπραγμάτευση για τη βιωσιμότητα του χρέους και τώρα θα φανούν οι προτάσεις μας για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, για την παιδεία, δηλαδή προτάσεις σε δύο μέτωπα τα οποία είναι ανοιχτά και αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη.

Συζητούμε επίσης για έναν προϋπολογισμό που θα σηματοδοτήσει ένα έτος που είναι έτος Προεδρίας Ελληνικής, έτος ευρωεκλογών, έτος δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Γίνονται τεράστιες προσπάθειες στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής κι έχω πει πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, του δανεισμού, της μίζερης διαπραγμάτευσης με την τρόικα, δεν ετέθησαν θέματα εθνικών συμφερόντων και «πυρήνα» της εξωτερικής πολιτικής.

Έδωσα στη δημοσιότητα την περίληψη της τοποθέτησής μου στο δείπνο της Συνόδου των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, σε σχέση με τα Σκόπια, με τη Φιρόμ. Ακούσατε τις δηλώσεις μου μετά τη συνάντησή μου με τον Βρετανό Υπουργό Εξωτερικών στο Λονδίνο, είπαμε χθες στο Κολέγιο των Επιτρόπων ότι η Προεδρία είναι το πρόσωπο μιας Ελλάδας θεσμικά ισότιμης, όχι μιας Ελλάδας της κρίσης αλλά μιας Ελλάδας έτοιμης να βγει από την κρίση.

Με ρώτησε ένας ξένος δημοσιογράφος σήμερα «μήπως είναι ειρωνικό το γεγονός ότι η Ελλάδα αναλαμβάνει την Προεδρία; Πως θα προεδρεύει η Ελλάδα της Γερμανίας»; Γιατί υπάρχει το ερώτημα αυτό, που είναι ένα θεμιτό ερώτημα;

Γιατί έχει καταργηθεί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση η αρχή της θεσμικής ισοτιμίας, γιατί έχουν καταργηθεί οι βασικές αρχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και είναι σημαντικό η Ελλάδα που είναι το εργαστήριο της κρίσης να προεδρεύει την περίοδο της μεγάλης προεκλογικής συζήτησης για το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και για τη νέα αφήγηση για την Ευρώπη.

Τα άλλα είναι παράπλευρα θέματα, είδατε τι έγινε η πρόταση για την Εξεταστική Επιτροπή για τα υποβρύχια και τα ναυπηγεία του ΣΥΡΙΖΑ. Περιμέναμε 45 μέρες, έσκασε η φούσκα. Εμφανίστηκε μία πρόταση προς τη Βουλή των Λόρδων, η οποία αφορά την περίοδο 2004-2009, 2012-2013, αλλά βεβαίως και την περίοδο 2010-2011 που ήμουνα εγώ Υπουργός Αμύνης, μόνο που αυτή είναι η περίοδος της απόλυτης συμμετοχής της Βουλής, της ψήφισης και της εφαρμογής ενός νόμου με πρωτοφανείς διαδικασίες διαφάνειας.

Άλλες 20 μέρες ψάχνουμε τον κ. Τσίπρα να έρθει στη Βουλή να το συζητήσουμε. 18 Δεκεμβρίου τελικά θα γίνει η συζήτηση αυτή, τον περιμένουμε και τον περιμένουμε να ακούσουν οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι έλεγαν στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις διάφορα και κλήθηκαν να υπογράψουν ένα άλλο κείμενο τελείως διαφορετικό υποχωρητικό, το ξεφούσκωμα και το συμμάζεμα και τώρα θα ακούσουν στην αίθουσα του Κοινοβουλίου τη συνέχεια, για να ξέρουν πως λειτουργεί η ηγεσία τους.

Αλλά τώρα επειδή ο κ. Τσίπρας ανήκει και στους εκατό μεγάλους διανοητές διεθνώς, έχουμε τη διεθνή σταδιοδρομία μέσω της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, η οποία θα αποκαλύψει στην πραγματικότητα αυτό που λέγαμε, ότι το ζήτημα του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, της ηγετικής ομάδας, δεν είναι η καλύτερη διαπραγμάτευση.

Γιατί την καλύτερη διαπραγμάτευση την κάνεις όταν έχεις την ευθύνη της διαπραγμάτευσης και την ευθύνη να σου σκάσει η χώρα η οικονομία το τραπεζικό σύστημα στα χέρια, όχι όταν λες εύκολα λόγια απέξω. Αλλά είναι ένα κόμμα βαθειά αντιευρωπαϊκό.

Κρατήστε την κρίσιμη φράση στο διορθωμένο κείμενο της ομιλίας του κ. Τσίπρα στο Τέξας, τη διορθωμένη φράση, ότι «σε καμία περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τάσσεται υπέρ της εθελοντικής εξόδου από το ευρώ», όχι δεν τάσσεται υπέρ της εξόδου από το ευρώ, αλλά «δεν τάσσεται υπέρ της εθελοντικής εξόδου». Φανταστείτε δηλαδή την απειλή, ο κόσμος που έχει υποστεί την εσωτερική υποτίμηση, τα μέτρα λιτότητας και τις θυσίες, να υποστεί και την εξωτερική εκ των υστέρων. Δηλαδή το απόλυτο δράμα.

Εμείς έχουμε μπροστά μας μεγάλες προκλήσεις τώρα, κατ΄ αρχάς γιατί η υπόθεση της Κεντροαριστεράς, όπως είχαμε την ευκαιρία να πούμε και με τον Μάρτιν Σουλτς και με τον Χάνες Σβόμποντα, στις τελευταίες επισκέψεις τους στην Ελλάδα, είναι μια υπόθεση που αφορά τη δημοκρατική παράταξη στην Ελλάδα αλλά αφορά και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία το ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα.

Υπάρχει μια πλατφόρμα του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος στο οποίο μετέχει ως μέλος το ΠΑΣΟΚ και μόνον το ΠΑΣΟΚ, αλλά δια του ΠΑΣΟΚ μετέχει όλος αυτός ο χώρος ο οποίος έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει τη δυναμική του στις ευρωεκλογές, με απόλυτα διαφανή και ισότιμο τρόπο, χωρίς κανέναν ηγεμονισμό, με τις σημαίες τις κομματικές και τις ευρωπαϊκές και τις εθνικές, αλλά πρωτίστως βέβαια με την πλατφόρμα την ευρωπαϊκή του PES, του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Και ταυτόχρονα έχουμε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όπου πρέπει επιτέλους να αφήσουμε τις τοπικές κοινωνίες να εκφραστούν γύρω από ανθρώπους ικανούς να ηγηθούν των τοπικών κοινωνιών σε δημοτικό και περιφερειακό επίπεδο, με προοδευτικό λόγο και προοδευτικές προτάσεις.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνον η Κοινοβουλευτική Ομάδα και ο κομματικός μηχανισμός, είναι η παρουσία του στους Δήμους, η παρουσία του στις Περιφέρειες, η παρουσία του στα Συνδικάτα, στους Συνεταιρισμούς, στην κοινωνία, η οποία είναι πάντα εντυπωσιακή, πολύ μεγάλη σε σχέση με τα αριθμητικά δεδομένα οποιωνδήποτε δημοσκοπήσεων.

Ο κρίσιμος κρίκος είναι όμως η Κοινοβουλευτική Ομάδα, εσείς δηλαδή εμείς. Έχει πολύ μεγάλη σημασία η συντονισμένη παρουσία, η δυναμική παρουσία, η συλλογική παρουσία. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να μιλάμε με το εμείς, να υπαγορεύουμε όρους με το εμείς, να προωθούμε πολιτικές και προτεραιότητες με το εμείς, γιατί εγώ δεν υπάρχει, είναι πολύ περιορισμένης χρήσης, εξανεμίζεται πολύ γρήγορα.

Κι επειδή όλοι έχουμε σηκώσει τεράστιο βάρος κι έχουμε πλήρη συνείδηση της ευθύνης μας, ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι εμείς πρέπει να καθοδηγήσουμε την Κυβέρνηση αυτή στην ολοκλήρωση του στόχου της. Πρώτον για να έχουν οι επιλογές προοδευτικό πρόσημο και αποτελεσματικότητα, δεύτερον γιατί την αποτυχία θα τη χρεωθούμε όλοι.

Από την ενδεχόμενη επιτυχία που πρέπει να διεκδικήσουμε και να υποστηρίξουμε έχουμε τη δυνατότητα και το δικαίωμα να αποκομίσουμε αυτό που πρέπει για την Παράταξη, κυρίως πρέπει να αποκομίσει η χώρα το εθνικό όφελος. Αυτό είναι το στοίχημα τώρα και το στοίχημα αυτό μπορούμε να το κερδίσουμε εφόσον είμαστε αποφασισμένοι να κινηθούμε συνειδητά, οργανωμένα, χωρίς μιζέριες, χωρίς γκρίνιες, καλά εστιασμένοι, με τις προτεραιότητές μας και με το εμείς.

Ήδη άρχισε η παρουσία η κοινοβουλευτική στη συζήτηση, η οποία θα κορυφωθεί το Σάββατο. Είμαι βέβαιος ότι θα έχουμε τις καλύτερες τοποθετήσεις, τις πιο ολοκληρωμένες, τις πιο δυναμικές, στο όνομα μιας εθνικής στρατηγικής που είναι η μοναδική που υπάρχει.

Σας ευχαριστώ.