Από την ιατρική στο γάλα

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

«Εξαρτημένη εργασία, ανέλιξη σε αρμοδιότητες και αποδοχές, ωράριο, συμμόρφωση σε εταιρικούς θεσμούς, στάτους ανάλογο με τη βαθμίδα της ιεραρχίας – δηλαδή, ο τυπικός «άνδρας με το γκρι φανελένιο κοστούμι» που περιγράφει το διάσημο αμερικάνικο μυθιστόρημα της δεκαετίας του 1950 και έχει τη μορφή στο σινεμά του Τζακ Λέμον». Η εικόνα της μεσαίας τάξης στις αναπτυγμένες χώρες.
«Αντίθετα, στην Ελλάδα το πρότυπο της τάξης ήταν ο δικηγόρος: ανεξάρτητος, σ’ ένα δικό του μικρό γραφείο, κυνηγά μόνος τον πελάτη, τη βγάζει το πρωί στα καφενεία των δικαστηρίων.

Δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, εκτός από το λογαριασμό του στην τράπεζα, που κυμαίνεται χρόνο με το χρόνο ανάλογα με τις δουλειές. Στο σινεμά, πότε είναι ο χουβαρδάς Λάμπρος Κωσταντάρας, πότε ο εκνευρισμένος Διονύσης Παπαγιαννόπουλος». Από το νέο βιβλίο του Αρίστου Δοξιάδη «Το αόρατο ρήγμα», Εκδόσεις Ικαρος.
Ο Δοξιάδης αποδίδει μέρος του προβλήματος της ελληνικής κρίσης στην αδυναμία που έχουν οι επαγγελματίες που συγκροτούν τη μεσαία τάξη να αλλάξουν καριέρα σε αντίθεση με τα στελέχη του εξωτερικού που μπορούν να πηγαίνουν από εταιρεία σε εταιρεία. Και δεν έχει άδικο.
Υπάρχουν, όμως, όπως πάντα, και οι εξαιρέσεις στον κανόνα, όπως η περίπτωση του Θανάση Βακάλη της ΘΕΣγάλα (που μιλάει σήμερα στην Κοζάνη στην Ημέρα Καριέρας 2013), ο οποίος έχοντας σπουδάσει γιατρός, κατάφερε όχι μόνο να δραστηριοποιηθεί επιτυχώς στην αγελαδοτροφία, αλλά να κάνει τη ΘΕΣγάλα βασικό πάροχο γάλακτος των μεγαλύτερων γαλακτοβιομηχανιών στη χώρα. Η επαγγελματική του πορεία είναι χρήσιμο να ακούγεται, καθώς μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς.