της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Oσοι δεν έχουν επιχειρήματα κρύβονται πίσω από ταμπέλες και γενικεύσεις,
γενικώς και αορίστως. «Είμαι της προοδευτικής αριστεράς», «είσαι
νεοφιλελεύθερος» πέφτουν βροχή οι κατηγοριοποιήσεις σε όλο το εύρος που
δίνει το πολιτικό φάσμα.
Οk, έχουμε, λοιπόν, και λέμε τι είναι το
ένα κόμμα και τι το άλλο; Ποιος θεωρείται σήμερα συντηρητικός και ποιος
προοδευτικός;
Στοίχημα ότι δύσκολα θα βρούμε κόμματα στην Ελλάδα, αλλά
και στην Ευρώπη γενικότερα που να έχουν αμιγώς τα χαρακτηριστικά κάποιας
συγκεκριμένης πολιτικοοικονομικής θεωρίας. Τα περισσότερα παλεύουν να
βγάλουν από το μπλέντερ διάφορα μείγματα πολιτικής, προκειμένου να
αντιμετωπίσουν την τρέχουσα κατάσταση.
Τουτέστιν με ένα χαρακτηρισμό
δεν μπορείς να ξεμπερδεύεις με το ιδεολογικό κουβάρι της τρέχουσας
πολιτικής συγκυρίας, ούτε και να βγάλεις εύκολα συμπεράσματα για τις
εκλεκτικές πολιτικές συγγένειες του καθενός.
Συνεπώς πρέπει να
κρίνεις κατά περίπτωση, αποφεύγοντας αφοριστικές εξάρσεις και
στερεοτυπικές αναπαραστάσεις. Τα πράγματα δεν είναι, όπως ήταν. Γι’ αυτό
και είναι απαραίτητο να εστιάσουμε σε επιχειρήματα και σε ρεαλιστικές
απεικονίσεις της καθημερινότητας.
Μπορεί μια φορά κι έναν καιρό όλα
να χωρίζονταν στα δύο και με ένα-δυο ξεσηκωτικά συνθήματα και λίγη
επαναστατική μουσική να δημιουργούνταν κλίμα, πλέον, όμως, είναι
προφανές ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και απαιτείται πολύ μεγαλύτερη
ψυχραιμία και γνώση για να αποκωδικοποιηθεί το μπερδεμένο πολιτικό
τοπίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου