Του Πασχου Μανδραβελη
Μνημονεύονται πολλά για το «Μνημόνιο Οικονομικής και
Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής», όπως είναι ο ακριβής τίτλος της συμφωνίας
που έκανε το ελληνικό κράτος με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τα περισσότερα είναι
ρηχά συνθήματα. Πολλά είναι λάθος και κάποια είναι ψέματα.
Το
πρώτο σύνθημα, λάθος και ψέμα, είναι ότι «μας επιβλήθηκε από το
εξωτερικό». Η αλήθεια είναι ότι τον Μάιο του 2010 είχαμε χονδρικά δύο
επιλογές. Ή να κηρύξουμε στάση πληρωμών ή να παλέψουμε μια διευθέτηση
επιμήκυνσης του χρέους μας εκτός των αγορών, οι οποίες έτσι κι αλλιώς
δεν μας δάνειζαν. Ευτυχώς η κυβέρνηση επέλεξε τη δεύτερη. Η πρώτη,
δηλαδή η χρεοκοπία, θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα. Οχι
μόνο για τη διεθνή θέση της, αλλά και για το εσωτερικό, για τους
μισθούς, τις συντάξεις, τις καταθέσεις όλων μας. Αν σκεφθεί κανείς ότι
με την υποψία μόνο της χρεοκοπίας έφυγαν 23 δισεκατομμύρια από τις
εγχώριες τράπεζες, μπορεί να φανταστεί τον πανικό του πληθυσμού στα
γκισέ για να πάρει και να διασφαλίσει τα λίγα ή πολλά, αλλά πάντως
πολύτιμα για όλους ευρώ. Θα υπήρχαν επιπτώσεις ακόμη και για την
κατανάλωση.