Θυμούνται γιατί τους ψηφίσαμε;

Ποτέ δεν υπήρξε η χώρα σε χειρότερη κατάσταση τα τελευταία 42 χρόνια. Κεραυνοβολημένοι παρακολουθούμε κάθε μέρα τον τόπο να βουλιάζει και μαζί μας φαίνεται να παρακολουθεί το ίδιο κεραυνοβολημένη και η κυβέρνηση. Ανεπαισθήτως κλειστήκαμε από τον κόσμο έξω και η τύχη μας επαφίεται στη σταθερότητα της Μέρκελ και στην καλή θέληση της Τουρκίας. Εμείς απλώς δίνουμε ανέξοδα μαθήματα ανθρωπισμού. Η αξιολόγηση δεν προχωρά και βρισκόμαστε εκεί που βρισκόμασταν και πέρυσι τέτοιο καιρό συν ένα Μνημόνιο, με την τύχη μας πάλι να κρέμεται από τις βουλές της τρόικας.  Εμείς απλώς δίνουμε μαθήματα αξιοπρέπειας. Η οικονομική δραστηριότητα παγωμένη, οι τράπεζες κλειστές και η κυβέρνηση ανύπαρκτη. Μα πού χάθηκαν; Τόσο πολύ την ποθούσαν την εξουσία, γιατί δεν την ασκούν τώρα που την έχουν;
Νομίζω ότι όλοι κάναμε λάθος. Δεν ποθούσαν την Εκτελεστική Εξουσία, απλώς ήθελαν να μην την έχει άλλος…

Αυτή απαιτεί ικανότητες, γνώση, τεχνογνωσία, σύστημα, μέθοδο και εργατικότητα. Δεν διαθέτουν τίποτα από αυτά στο βαθμό που απαιτείται και τους φάνηκε αρκετό να υποκαταστήσουν το έλλειμμά τους βάζοντας όσο μπορούν το πόδι τους στις άλλες εξουσίες. Στη Νομοθετική, τη Δικαστική και την άτυπη Τέταρτη.

Η Βουλή εργαλειοποιήθηκε σε βαθμό που δεν είχε ξαναγίνει στο παρελθόν. Όλα τα πραξικοπήματα που κατήγγελλαν τα προηγούμενα πέντε χρόνια τα έκαναν οι ίδιοι στο πολλαπλάσιο, καθιστώντας τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τις διαδικασίες κατεπείγοντος κανονική λειτουργία του Κοινοβουλίου. Οι επιτροπές της Βουλής έγιναν πεδίο άσκησης πολιτικής με κορωνίδα την αλήστου μνήμης Επίτροπή Αλήθειας που τους έγινε μπούμεραγκ. Και επειδή δεν βάζουν μυαλό είναι πάντα έτοιμοι να τις χρησιμοποιήσουν εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων με αφορμή υποτιθέμενα σκάνδαλα, αφού η σκανδαλολογία και η διαπλοκολογία είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται την πολιτική.

Η αντίδραση της κυβέρνησης στις καταγγελίες, μία ακόμα δόση διαπλοκολογίας χωρίς ειρμό, δεν ήταν απλώς γραφική ως συνήθως γιατί αυτή τη φορά υποδαύλισε τις χειρότερες ανησυχίες μας

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη ήρθαν απλώς να επιβεβαιώσουν τις υποψίες που πολλοί είχαν, για ύπαρξη πολλών ρωγμών στα στεγανά που υποτίθεται ότι έπρεπε να διασφαλίζουν το ανέπαφο Εκτελεστικής και Δικαστικής Εξουσίας. Η αντίδραση της Κυβέρνησης στις καταγγελίες, μία ακόμα δόση διαπλοκολογίας χωρίς ειρμό, δεν ήταν απλώς  γραφική ως συνήθως γιατί αυτή τη φορά υποδαύλισε τις χειρότερες ανησυχίες μας. Το θεσμικό τερτίπι (άλλη μια περίπτωση εργαλειοποίησης της Βουλής) της παρεμβολής συζήτησης εκτός ημερησίας διατάξεως πριν συνέλθει η Επιτροπή που θα εξέταζε την υπόθεση, τις επιβεβαίωσε. Το σκηνικό της Ολομέλειας για μία ακόμα φορά προβλέψιμο. Στρεψοδικία, παρελθοντολογία, διαπλοκολογία που ελπίζουν να αποσπάσουν τις εντυπώσεις, και το κυριότερο να προκαταλάβουν την έρευνα  της Επιτροπής… Οχι πως στα περισσότερα δεν έχουν δίκιο, αλλά ο κόσμος τούς ψήφισε για καλύτερους – δεν αρκεί πια ότι και οι άλλοι τα ίδια κάνανε. Ας μιλήσουν και λίγο για το παρόν.
Στην εργαλειοποίηση της Τέταρτης Εξουσίας είχαν και προηγούμενη εμπειρία. Ολοι ξέραμε για τα δεκάδες προπαγανδιστικά σάιτς και τα έντυπα της πιο ωμής και βρόμικης αντιμνημονιακής ρητορικής που στοχοποίησε όλους τους πολιτικούς τους αντιπάλους και τους βοήθησαν να καταλάβουν την εξουσία. Δεν χρειαζόταν να έρθει τώρα και η απόδειξη με την πρόσληψη κάποιων εκ των ιδιοκτητών τους ως συμβούλων (αλήθεια, εκδότης σύμβουλος υπουργού Τύπου μάλλον είναι διεθνής πατέντα). Και επειδή δεν τους έφταναν τα δικά τους Μέσα, υποσχέθηκαν διάφορα και στα παραδοσιακά, και κατά τα φαινόμενα οι υποσχέσεις έπιασαν τόπο. Βέβαια, αργότερα, ως Κυβέρνηση μεγαλούργησαν. Υπουργός καναλιών, με θεσμοθετημένη απόλυτη εξουσία  στο τηλεοπτικό τοπίο δεν είχε ματαγίνει. Έστω κι αν χρειάστηκε να υποκαταστήσει το ΕΣΡ με τη Βουλή (πάλι εργαλείο η κακομοίρα), έστω κι αν αναγκάστηκε να πει ο υπουργός και μερικά ψεματάκια για τον αριθμό αδειών σε άλλες χώρες. Σημασία έχει ότι η δουλειά έγινε κι ο ίδιος έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι της τηλεοπτικής ενημέρωσης. Για αυτό και δεν έχει ανάγκη να θυμάται τις παλιές υποσχέσεις.
Θέλω να πω  ότι δεν ήσαν αυτοί οι λόγοι που τους ψηφίσαμε. Τους ψηφίσαμε για να κυβερνούν. Τους ψηφίσαμε για να είναι η Εκτελεστική Εξουσία του τόπου και καμιά άλλη. Μπορεί να τους είναι δύσκολο αλλά είναι μονόδρομος γιατί τώρα η χώρα έχει απλώς αφεθεί στην καλοσύνη ή την κακία των ξένων. Και, επιτέλους, ας αφήσουν τις άλλες εξουσίες στην ησυχία τους, όσο κι αν τους στενοχωρεί αυτό.
Ανδ. Πετρουλάκης-protagon.gr