Εκδρομή...

Του Γιώργου Λακόπουλου
Με το παρελθόν καλά τα πάει ο Αντώνης Σαμαράς. Στο θέμα του Μνημονίου, αν δεν δικαιώθηκε πλήρως, πάντως προέβλεψε σωστά. Τα πάει επίσης καλά με το παρόν. Τα γκάλοπ ρίχνουν διαρκώς αέρα στα... πανιά του και στις συγκρίσεις με τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο. Εχει όμως πρόβλημα με το μέλλον. Για την ακρίβεια, μιλάει για ένα μέλλον που μόνο ο ίδιος έχει υπόψη. Π.χ., η χθεσινή συνέντευξή του στον «Ελεύθερο Τύπο».
Αν την πάρουμε τοις μετρητοίς, συμφέρει να γίνει πρωθυπουργός το συντομότερο δυνατόν. Ιδού τι υπόσχεται μόλις αναλάβει.
«Η ανάκαμψη θα φανεί πριν κλείσει χρόνος. Η ύφεση θα ξεπεραστεί ολοκληρωτικά λίγο αργότερα. Πάνω στον χρόνο θα φανεί και η μείωση του ελλείμματος. Στα δύο χρόνια τα αποτελέσματα θα είναι θεαματικά και στα τρία χρόνια και κάτι η εικόνα θα έχει αντιστραφεί πλήρως».

Καλώς τον κι ας άργησε. Αν υπάρχει πολιτικός αρχηγός που μπορεί με τόση άνεση να αλλάξει το οικονομικό προφίλ της χώρας τι καθόμαστε και δεν του αναθέτουμε αμέσως την πρωθυπουργία; Βεβαίως, ο πρόεδρος της ΝΔ κρατάει και πισινή. Ολα αυτά τα θαυμαστά θα συμβούν υπό τον όρο ότι θα υπάρξει «πλήρης εφαρμογή του προγράμματός μας με συνέπεια».
Εδώ στραβώνει το πράγμα. Αν θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα εξαρτάται από τον ίδιο, οπότε γιατί το κάνει θέμα; Και ποιο ακριβώς είναι αυτό το πρόγραμμα; Οι διαφάνειες του Ζαππείου; Αυτά που απαριθμούνται είναι στόχοι. Είναι πράγματα που όλοι θα ήθελαν να μας συμβούν, αλλά δυστυχώς δεν μας συμβαίνουν.
Ο Σαμαράς έχει δίκιο να λέει ότι η πολιτική του Μνημονίου απέτυχε. Είναι επίσης θεμιτό να βεβαιώνει ότι η πολιτική του θα πετύχει. Ποια είναι όμως αυτή η πολιτική; Ποιο είναι αυτό το πρόγραμμα που θα μας βγάλει από την κρίση σε τρία χρονάκια; Ετσι όπως το παρουσιάζει, είναι σαν χαρούμενη σχολική εκδρομή. Μπορεί όμως να βγει η χώρα από την κρίση χωρίς θυσίες; Σώζεται η ελληνική οικονομία χωρίς ιδρώτα και αίμα; Το μόνο συγκεκριμένο στη ρητορική Σαμαρά είναι η μείωση των φορολογικών συντελεστών, αλλά εκτός από συγκεκριμένο είναι και ευχάριστο. Και μάλλον παραπέμπει σε αυτό που έλεγε ο Ντισραέλι: «Είχε μόνο μια ιδέα και αυτή ήταν λάθος».