Δέσμιος
του ριζωμένου μέσα του μικρόβιου του λαϊκισμού και αδίστακτος απέναντι
σ΄ οποιεσδήποτε συνθήκες ή κρίσιμες καταστάσεις, ο Αντωνάκης τίναξε στον
αέρα και την τελευταία ευκαιρία δημιουργίας μιας κυβέρνησης ευρύτερων
ειλικρινών συνεργασιών, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα και τόσο επιζητούν
οι εταίροι – δανειστές μας στην Ε.Ε.
Επιμένοντας
σε μια στρατηγική, που ήδη κονιορτοποιήθηκε από τους ίδιους τους
ομογάλακτους πολιτικούς παράγοντες της ΄Ενωσης (και μάλιστα με ωμό και
εξευτελιστικό τρόπο), γνωρίζοντας πως τα αιτήματά του και οι προτάσεις
του είναι και ανερμάτιστες και δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτές από την
τρόϊκα, επέμενε, μέχρι την τελευταία στιγμή στα παιχνιδάκια του (τα
προεκλογικά, όπως ομολόγησε ενώπιον του Γάλλου πρωθυπουργού…).