Διαβάζοντας τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στο ΒΗΜΑ την περασμένη
Κυριακή αλλά και άλλες δηλώσεις υποστηρικτών του μεσοπρόθεσμου
προγράμματος καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη τα
οποία πράττουν είναι η χρήση γενικών αφηρημένων όρων για να περιγράψουν
τις συνέπειες της πολιτικής των αντιπάλων τους. Ένας τέτοιος όρος
είναι η «καταστροφή». Αν δεν ακολουθήσουμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αν
κάνουμε στάση πληρωμών, αν επιστρέψουμε στην δραχμή το αποτέλεσμα θα
είναι …η «καταστροφή». Όμως αυτό το επιχείρημα δεν είναι καθόλου
πειστικό. Το αντίθετο μάλιστα...
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι έννοιες όπως η «καταστροφή» είναι τόσο αφηρημένες και γενικές που είναι αδύνατον να επηρεάσουν ουσιαστικά τον συνομιλητή. Απαιτούνται τεράστιες διανοητικές διεργασίες από την πλευρά του αποδέκτη του επιχειρήματος προκειμένου να κατανοήσει την έννοια της «καταστροφής» καθ όσον η «καταστροφή» δεν είναι κάτι το οποίο κανείς βιώνει κάθε ημέρα (όπως πχ. την ανατολή του ηλίου)
Αντίθετα οι επικριτές του μνημονίου σπανίως καταφεύγουν σε τέτοια αφηρημένα επιχειρήματα. Αντίθετα τα επιχειρήματα τους είναι πολύ πιο χειροπιαστά. Για τον κ.Τσίπρα η λύση είναι ο διορισμός εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Για την κ. Παπαρήγα η απαλλοτρίωση των «κουλάκων» και το στήσιμο «γκουλαγκ» ανά την επικράτεια για τους διαφωνούντες. Για άλλους πάλι την λύση θα δώσει ο χρυσός που βρίσκεται κάπου στην Ελλάδα και τον οποίο ο Τζορτζ Σορος μας εμποδίζει να εκμεταλλευτούμε. Τέλος άλλοι πάλι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα κοιτάσματα πετρελαίου που υπάρχουν στο Ανατολικό Αιγαίο και που θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε να τρώμε με χρυσά κουτάλια.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι έννοιες όπως η «καταστροφή» είναι τόσο αφηρημένες και γενικές που είναι αδύνατον να επηρεάσουν ουσιαστικά τον συνομιλητή. Απαιτούνται τεράστιες διανοητικές διεργασίες από την πλευρά του αποδέκτη του επιχειρήματος προκειμένου να κατανοήσει την έννοια της «καταστροφής» καθ όσον η «καταστροφή» δεν είναι κάτι το οποίο κανείς βιώνει κάθε ημέρα (όπως πχ. την ανατολή του ηλίου)
Αντίθετα οι επικριτές του μνημονίου σπανίως καταφεύγουν σε τέτοια αφηρημένα επιχειρήματα. Αντίθετα τα επιχειρήματα τους είναι πολύ πιο χειροπιαστά. Για τον κ.Τσίπρα η λύση είναι ο διορισμός εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Για την κ. Παπαρήγα η απαλλοτρίωση των «κουλάκων» και το στήσιμο «γκουλαγκ» ανά την επικράτεια για τους διαφωνούντες. Για άλλους πάλι την λύση θα δώσει ο χρυσός που βρίσκεται κάπου στην Ελλάδα και τον οποίο ο Τζορτζ Σορος μας εμποδίζει να εκμεταλλευτούμε. Τέλος άλλοι πάλι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα κοιτάσματα πετρελαίου που υπάρχουν στο Ανατολικό Αιγαίο και που θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε να τρώμε με χρυσά κουτάλια.
Τα επιχειρήματα αυτά μπορεί να είναι αστεία όμως στο βαθμό που είναι
χειροπιαστά είναι πολύ πιο πειστικά. Όπως άλλωστε έχουν παρατηρήσει
πολλοί αναλυτές ένας από τους λόγους της ταχύτερης εξάπλωσης του
Ισλαμισμού σε σχέση με τον Χριστιανισμό είναι η εμπειρικά μεστή
περιγραφή της μεταθανάτιας ζωής: Βουνά από πιλάφι, ποτάμια από μέλη
και φυσικά και τα απαραίτητα εσκορτ γκερλς. Πως να ανταγωνισθεί οι
Χριστιανισμός με την τελείως ασαφή εικόνα για την μεταθανάτια ζωή που
προβάλλει (αν π.χ. οι Ελληνορθόδοξοι κληρικοί άρχιζαν να αναφέρονται
στην ύπαρξη του θεσμού της «μονιμότητας» στον Παράδεισο, η κατάσταση
ασφαλώς θα άλλαζε ριζικά...)
Όμως για να επανέλθω στο αρχικό θέμα, αν οι οπαδοί του μεσοπρόθεσμου προγράμματος επιθυμούν να κερδίσουν το επιχείρημα και να πείσουν το ακροατήριο θα πρέπει να πάψουν να μιλούν για μια αφηρημένη «καταστροφή» και να προχωρήσουν να εξειδικεύσουν με στοιχεία και αριθμούς τι πρόκειται ακριβώς να συμβεί στην ζωή των πολιτών αν η Ελλάδα προχωρήσει σε στάση πληρωμών /επαναφορά της δραχμής. Η επιλογή δεν είναι μεταξύ «καταστροφής» και «σωτηρίας». Η επιλογή είναι μεταξύ δυο η ίσως περισσοτέρων λύσεων έκαστη των οποίων συνεπάγεται ένα διαφορετικό κόστος.
Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ενδεικτικά ότι μια απόρριψη της μεσοπρόθεσμης συμφωνίας και μια χρεοκοπία της Ελλάδας συνεπάγεται μια μείωση του βιοτικού επιπέδου κατά τουλάχιστον 60% -για τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια- ενώ αντίθετα αν ακολουθήσουμε το μνημόνιο υπάρχει η ελπίδα να συγκρατηθεί η πτώση στο 20%. Ομως το θέμα δεν είναι αν αυτοί οι υπολογισμοί είναι σωστοί η όχι. Το θέμα είναι ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να παρουσιάζεται η επιχειρηματολογία.
Όμως για να επανέλθω στο αρχικό θέμα, αν οι οπαδοί του μεσοπρόθεσμου προγράμματος επιθυμούν να κερδίσουν το επιχείρημα και να πείσουν το ακροατήριο θα πρέπει να πάψουν να μιλούν για μια αφηρημένη «καταστροφή» και να προχωρήσουν να εξειδικεύσουν με στοιχεία και αριθμούς τι πρόκειται ακριβώς να συμβεί στην ζωή των πολιτών αν η Ελλάδα προχωρήσει σε στάση πληρωμών /επαναφορά της δραχμής. Η επιλογή δεν είναι μεταξύ «καταστροφής» και «σωτηρίας». Η επιλογή είναι μεταξύ δυο η ίσως περισσοτέρων λύσεων έκαστη των οποίων συνεπάγεται ένα διαφορετικό κόστος.
Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ενδεικτικά ότι μια απόρριψη της μεσοπρόθεσμης συμφωνίας και μια χρεοκοπία της Ελλάδας συνεπάγεται μια μείωση του βιοτικού επιπέδου κατά τουλάχιστον 60% -για τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια- ενώ αντίθετα αν ακολουθήσουμε το μνημόνιο υπάρχει η ελπίδα να συγκρατηθεί η πτώση στο 20%. Ομως το θέμα δεν είναι αν αυτοί οι υπολογισμοί είναι σωστοί η όχι. Το θέμα είναι ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να παρουσιάζεται η επιχειρηματολογία.
www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου