Π. Κουκουλόπουλος: «Η βιβλιοθήκη μας δείχνει το δρόμο»

Η εγκατάσταση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Κοζάνης στο νέο της κτίριο, καταγράφεται ήδη ως ένα πολυσήμαντο γεγονός στην ιστορία της πόλης.

          Το "καύχημα κι αγλάϊσμα"της Κοζάνης, όπως αποκάλεσε τη Βιβλιοθήκη ο αείμνηστος Β. Γ. Σιαμπανόπουλος, από το 2017 θα λειτουργεί σε ένα κτίριο , αντάξιο της φήμης της, που σηματοδοτεί το πέρασμά της στη νέα εποχή.

           Τα αρχιτεκτονικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά του κτιρίου  παρουσιάζονται στη διάρκεια του τριήμερου Forum Ιδεών από την ομάδα μελέτης, που έκανε εξαιρετική δουλειά.

          Από την πλευρά μου και στον περιορισμένο χρόνο που έχω στην διάθεση μου, θέλω να σταθώ στη χωροθέτηση της βιβλιοθήκης, που δεν είναι τυχαία.

          Το οικόπεδο περιήλθε στην κυριότητα του Δήμου Κοζάνης το 2003, με απ' ευθείας αγορά από την Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών (ΕΓΣ) Κοζάνης έναντι ποσού € 1.550.445,00.

          Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 20-01-2003 υπήρξε ομόφωνη και η χρηματοδότηση της αγοράς έγινε με αξιοποίηση των κονδυλίων του προγράμματος αντισεισμικής θωράκισης (ΟΠΑΓΚ).

          Πριν από την αγορά ο Δήμος Κοζάνης είχε διακόψει με δυναμική παρέμβαση διαδικασία πλειστηριασμού του οικοπέδου για το οποίο υπήρχε έντονο ενδιαφέρον από εργολάβους - κατασκευαστές οικοδομών.

          Η αγορά του οικοπέδου, ακριβώς επειδή ήταν υποθηκευμένο, υπήρξε μια πολύπλοκη διαδικασία και έφτασε σε αίσιο τέλος χάριν στην ομοφωνία του Δημοτικού Συμβουλίου, την άψογη στάση της διοίκησης της ΕΓΣ και τη συμπαράσταση του τότε διοικητή της ΑΤΕ κ. Πέτρου Λάμπρου.

          Μετά την απόκτηση του οικοπέδου και χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίστηκε η χωροθέτηση της νέας βιβλιοθήκης στο συγκεκριμένο χώρο και ακολούθησαν τα επόμενα βήματα.

          Υποβολή πρότασης στο ΠΕΠ Δυτικής Μακεδονίας (2005), δημόσια παρουσίαση προκαταρκτικής μελέτης και ανάθεση οριστικής μελέτης (2006), προέγκριση περιβαλλοντικών όρων την ίδια χρονιά, για να ακολουθήσει η οριστική ένταξη του έργου στο ΠΕΠ(2010) και η δημοπράτηση του(2011).

          Γιατί όμως χωροθετήθηκε η βιβλιοθήκη στο συγκεκριμένο χώρο και όχι κάπου αλλού;

      Ήδη από το 2002 είχαν αποφασισθεί οι βασικές επιλογές για την πόλη του 21ου αιώνα στο πλαίσιο του νέου Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΓΠΣ).

-       Πανεπιστημιούπολη στη ΖΕΠ, εκεί που ήδη κατασκευάζεται

-       Υπογείωση του Σιδηροδρομικού Σταθμού μέσα στην πόλη

-       Χωροθέτηση νέου Νοσοκομείου και νέων  κοιμητηρίων

-       Προσδιορισμός χρήσεων γης τόσο για αγροτική, εμπορική, βιοτεχνική δραστηριότητα όσο και για την ανέγερση ξενοδοχείων που από το 1989 απαγορεύονται σε όλη την περιαστική περιοχή.

-       Περιμετρική επέκταση της πόλης (κυρίως νότια και δυτικά)

-       Ανάπλαση του ιστορικού και εμπορικού κέντρου

-       Χωροθέτηση νέου αθλητικού κέντρου στη Λευκόβρυση για τον αγωνιστικό αθλητισμό και τη φιλοξενία μεγάλων αθλητικών γεγονότων, όπως ήδη γίνεται

-       Μετατροπή του σημερινού ΔΑΚ σε χώρο ελεύθερης πρόσβασης μαθητικής και μαζικής άθλησης και τέλος

-       Απομάκρυνση του Στρατοπέδου Μακεδονομάχων και δημιουργία εκεί του κέντρου της πόλης, όπως αρμόζει σε μια πόλη με μητροπολιτικό χαρακτήρα.

          Με αυτή την τελευταία απόφαση σχετίζεται άμεσα  η χωροθέτηση της βιβλιοθήκης στη σημερινή της θέση.

          Ακριβώς απέναντι, εκεί που κάποτε υπήρχε στρατόπεδο, βρίσκεται ο Δημοτικός Κήπος που αγκάλιασε όλη η πόλη.

          Διαγωνίως απέναντι βρίσκεται το Δρίζειο, ένα υπέροχο νεοκλασικό κτήριο, όπου λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια το Δημοτικό Ωδείο χάριν στην ιστορική απόφαση του μακαριστού Μητροπολίτη μας Κυρού Διονυσίου να μας παραχωρήσει τη χρήση του.

          Η οδός Δαβάκη επί της οποίας βρίσκονται σήμερα το Ωδείο και η Βιβλιοθήκη είναι ο δρόμος που συνδέει τη σημερινή πόλη με το νέο της κέντρο και το νέο της Δημαρχείο στο κτίριο του Στρατηγείου.

          Η λαμπρή μουσική παράδοση από τη μια, η πολυτιμότερη κληρονομιά μας από την άλλη.

      Τα δημόσια κτίρια και η χρήση τους, όπως λένε οι αρχιτέκτονες και οι πολεοδόμοι, σφραγίζουν την ταυτότητα κάθε πόλης. Αυτό ακριβώς υπηρετεί η χωροθέτηση της βιβλιοθήκης στο συγκεκριμένο σημείο.

          Αν με ρωτούσατε σήμερα πιο έργο θεωρώ πρώτης προτεραιότητας για την πόλη της Κοζάνης θα απαντούσα αβίαστα πως είναι η  πεζοδρόμηση της οδού Δαβάκη και η κατασκευή υπόγειου αυτοκινητόδρομου μέχρι το δυτικό όριο του Στρατοπέδου Μακεδονομάχων.

          Οι πόλεις ακμάζουν όταν τιμούν την ιστορία τους και συγχρόνως  τολμούν και καινοτομούν. Η αντίφαση ανάμεσα στην παράδοση και τη νεωτερικότητα απαντήθηκε σε όλη την Ευρώπη στα χρόνια του Διαφωτισμού και η Κοζάνη όπως είναι γνωστό υπήρξε κέντρο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.

          Από την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα που άνοιξαν τα σύνορα, ο προορισμός της πόλης είναι να αποτελέσει κέντρο του Ελληνισμού στα ΝΔ Βαλκάνια, τουλάχιστον ισότιμο με το Μοναστήρι και την Κορυτσά.

       Δεν είναι εύκολο ούτε αυτονόητο είναι όμως εφικτό με πολύ προσπάθεια.

          Χρειάζεται όραμα και σχέδιο που να το υπηρετεί ενώνοντας όλους τους πολίτες.

          Η βιβλιοθήκη μας δείχνει το δρόμο, καθώς εισέρχεται στη νέα εποχή με τους καλύτερους οιωνούς που διαμορφώθηκαν από την πόλη και τους ανθρώπους της στο διάβα της ιστορίας.

-      Το λαμπρό της κτίριο

-      Το πολύτιμο υλικό της

-      Την πτέρυγα Διονυσίου Ψαριανού ως ευχή και ευλογία

-      Την παρακαταθήκη του ΙΝΒΑ

-      Το σωστικό έργο και τον εξοπλισμό της για την ψηφιακή εποχή

-      Την ανάδειξη της πολύτιμης χαρτοθήκης της και

-      πάνω απ' όλα το ακούραστο προσωπικό της, που με επικεφαλής με χρονολογική σειρά τους: Νίκο Δελιαλή, Βασίλη Σιαμπανόπουλο, Στέλλα Κουτσιμάνη-Μαγκλάρα, Βασίλη Καραγιάννη, Κώστα Ντίνα και Γιάννα Στεργιοπούλου, υπήρξαν φύλακες άγγελοι του θησαυρού της.

          Στο καινούριο ταξίδι της Βιβλιοθήκης δηλώνω στρατιώτης και καλώ όλους και όλες να τη στηρίξουμε.

       Εύχομαι κι ελπίζω η Βιβλιοθήκη να συμπαρασύρει με το βάρος της όλη την πόλη και την ευρύτερη περιοχή σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Κανένας δεν μας υποχρεώνει να ζούμε στη μιζέρια γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο.

Κυρίως όμως και πάνω από όλα

   ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ