Τα σκουπίδια της πολιτικής

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Είναι πολλοί οι κάτοικοι των πόλεων που έχουν έναν κάδο σκουπιδιών έξω από το σπίτι τους. Κάποιοι συμπολίτες μας απαντούν σ’ αυτόν τον ενοχλητικό σχεδιασμό του δήμου μετακινώντας τους κάδους. Τη νύχτα. Εκείνοι που το πρωί βρίσκουν τον κάδο μπροστά στο σπίτι τους τον μετακινούν στη θέση του.
Πιο επαναστατική πράξη όμως θα ήταν να τους καίνε. Κρεμώντας πιθανώς και πανό τα οποία -όπως και στην Κερατέα- θα γράφουν «Οχι σκουπίδια στην πόρτα μου», «Ο πολιτισμός της μόλυνσης δεν καθαρίζεται, ανατρέπεται». Φυσικά, το παράδειγμα της πύρινης επανάστασης θα το ακολουθούσαν και άλλοι, φέρνοντας διάφορα ριζοσπαστικά επιχειρήματα, του στυλ «η πολιτεία έπρεπε να φροντίσει...», «ο καπιταλισμός είναι καταναλωτισμός και παράγει σκουπίδια» και η μεγάλη αναταραχή (και κατά Αλέξη Τσίπρα «θαυμάσια κατάσταση») θα εξαπλωνόταν. Κάδοι θα καίγονταν παντού και το επόμενο βήμα θα ήταν να γυρίσουμε στην προκαπιταλιστική εποχή, όπου όλοι θα πετούσαν τα σκουπίδια στους δρόμους. Μια γεύση αυτής της εποχής την έχουμε στην Αθήνα συχνά πυκνά, όταν κλείνει ο μοναδικός ΧΥΤΑ της Αττικής και βουνά σκουπιδιών πλημμυρίζουν τους δρόμους.

Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα και μια τεράστια ευθύνη του πολιτικού συστήματος για την κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Κερατέα. Υπολογίστηκε ότι από το ένα εκατομμύριο αυθαίρετα που χτίστηκαν σε όλη την Ελλάδα από το 1983, τα 300.000 ήταν στην Ανατολική Αττική. Η παρανομία όχι μόνο έγινε κανόνας, αλλά επιβραβευόταν με διαρκείς νομιμοποιήσεις. Μόνο το 2000 νομιμοποιήθηκαν στον Δήμο Κερατέας 10.000 αυθαίρετα. Και δεν είναι μόνο αυτό: ποιος θυμάται, άραγε, την αυτοκτονία της υπαλλήλου της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου και κατοίκου της Κερατέας Ρουμπίνης Σταθέα; Τι απέγιναν οι εισαγγελικές έρευνες για το όργιο διαφθοράς και νομιμοποιήσεων στην περιοχή; Ποιο είναι άραγε το μέγεθος των δημοσίων εκτάσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν στην Ανατολική Αττική; Γι’ αυτά δεν πήραμε ποτέ απαντήσεις. Το σκάνδαλο βολικά ξεχάστηκε.
Επί χρόνια, το ελληνικό πολιτικό σύστημα χάιδευε τα αυτιά και νομιμοποιούσε τις αυθαιρεσίες των πολιτών του. Εκλεινε τα μάτια στην αυθαίρετη δόμηση και στο όργιο διαφθοράς, δημιουργώντας την αίσθηση ότι όλα επιτρέπονται. Αυτό πληρώνουμε όλοι μας σήμερα.