Λύκοι και αρνιά

του Γ. Πρετεντέρη από ΤΑ ΝΕΑ

ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ότι υπάρχει σοβαρός άνθρωπος µε στοιχειωδώς δηµοκρατική συνείδηση, ο οποίος να αµφισβητεί το δικαίωµα στην απεργία – ακόµη κι όταν µια απεργία τον ξεβολεύει ή τον ταλαιπωρεί... ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ στιγµή, όµως, δεν νοµίζω να υπάρχει σοβαρός άνθρωπος µε στοιχειωδώς δηµοκρατική συνείδηση, ο οποίος να µην εξεγείρεται όταν µια χρήση δικαιώµατος εξελίσσεται σε κατάχρηση δικαιώµατος µε εξοντωτικές συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο.  

ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ που επιχειρούν τα δύο σωµατεία της ΠΝΟ που ελέγχονται από το ΚΚΕ στο λιµάνι του Πειραιά δεν εµπίπτει στη νόµιµη και θεµιτή χρήση κανενός δικαιώµατος. Αποτελεί ωµή µορφή κοινωνικού εκβιασµού.
Η ΛΟΓΙΚΗ του ΚΚΕ (όπως αναπτύχθηκε από την Αλέκα στη Βουλή...) είναι ότι δεν αποδέχονται κανένα όριο και κανέναν έλεγχο των πράξεών τους, πέρα από αυτά που θέτουν οι ίδιοι. Δεν αναγνωρίζουν ούτε Σύνταγµα, ούτε νόµο, ούτε δικαστήρια, ούτε δικαστικές αποφάσεις, µε τη δικαιολογία ότι είναι κατασκευάσµατα των ταξικών αντιπάλων τους. Για να χρησιµοποιήσω την εύστοχη παρατήρηση του Πρωθυπουργού: πήραν τον νόµο στα χέρια τους...  

ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ. Μόνο που εδώ προκύπτει ένα ουσιώδες ερώτηµα: τι σηµαίνει νόµιµη δράση ενός κόµµατος, όταν η ίδια η δράση ακυρώνει το πλαίσιο που την καθιστά νόµιµη; ΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ένα κόµµα να θέτει τον εαυτό του εκτός συντεταγµένου δηµοκρατικού πλαισίου (αφού αρνείται όλα τα στοιχεία που το συγκροτούν...) αλλά την ίδια στιγµή να αποδέχεται την κρατική χρηµατοδότηση της δράσης του και τους µισθούς των βουλευτών του και όλες τις δυνατότητες πολιτικής παρέµβασης που η δηµοκρατική νοµιµότητα του επιτρέπει;
Το σόι κοροϊδία είναι αυτή και έως πότε µπορεί να παραταθεί; Ο ΣΑΙΞΠΗΡ έλεγε ότι «αυτοί δεν θα ήταν λύκοι, αν οι άλλοι δεν ήταν αρνιά!». Πολύ φοβούµαι ότι αυτό ακριβώς ισχύει µε το ΚΚΕ: µας αντιµετωπίζει όλους ως αρνιά.  

ΚΙ ΑΥΤΟ θα ισχύει όσο η ελληνική κοινωνία και, κυρίως, η ευρύτερη δηµοκρατική πλειοψηφία της διακατέχεται από σύνδροµα τύψης, ενοχής και συµπόνιας απέναντι σε µια εγκληµατική περιπέτεια που (ευτυχώς για τον τόπο) ναυάγησε.  

ΔΙΟΤΙ ΚΑΠΩΣ έτσι η Ελλάδα έχει καταντήσει η τελευταία κοµµουνιστική χώρα της Ευρώπης. Οχι επειδή κατοικείται από κοµµουνιστές. Αλλά επειδή κατοικείται από ανθρώπους που είτε σκέφτονται σαν κοµµουνιστές, είτε έχουν περιέλθει σε εθελοντική οµηρεία από κοµµουνιστές.ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ερώτηµα, λοιπόν, είναι πότε το παραµύθι θα τελειώσει. Πότε, δηλαδή, η κοινωνία µας θα απελευθερωθεί από το σύστηµα αξιών, ιδεών και αντιλήψεων εκείνων που πρώτα ηττήθηκαν στον ελληνικό Εµφύλιο και µετά σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη. Τα υπόλοιπα, θα τα βρούµε εύκολα...