ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ´ ΛΟΥΚΑ
(Λκ. η΄ 41-56)
Εἶναι ἀλήθεια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι πολλὲς φορὲς στὴ ζωὴ μας ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ καταστάσεις, οἱ ὁποῖες μᾶς ξεπερνοῦν, μὲ καταστάσεις ἀκατανόητες καὶ κυρίως ἄδικες γιὰ τὴν πεπερασμένη λογική μας. Γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἀφήνουν βαθιὲς πληγὲς στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα, ὅπως μία ἀπώλεια ἢ μία μακροχρόνια ἀσθένεια. Ἂν καὶ οἱ περιπτώσεις εἶναι διαφορετικὲς ὡστόσο τὸ ζητούμενο παραμένει διαχρονικὰ τὸ ἴδιο καὶ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ ὀφείλουμε νὰ δείχνουμε στὸ πρόσωπο τοῦ ζωοδότη Κυρίου μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ κοινὴ συνισταμένη τῶν δύο ἐξιστορούμενων θαυμάτων τῆς