Του Παύλου Τσίμα
Μια
αναπάντεχα επίκαιρη πολιτική ομιλία του 1993 επικεντρώνει στα
προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και των στρεβλώσεων που δεν
διορθώθηκαν ποτέ
Παλιές
ιστορίες.
Είκοσι χρόνια πίσω. Οικονομική κατάσταση στενή. Ταμειακά διαθέσιμα φτενά, μεγάλα ελλείμματα, βαρύ χρέος, δανεισμός με απαγορευτικά επιτόκια και μια διεθνής φιλολογία χρεοκοπίας, που άρχιζε να βουίζει γύρω από τη χώρα. Από εκείνες τις ημέρες,
λοιπόν, φίλος ερευνητής ανέσυρε από το αρχείο, κιτρινισμένο, το κείμενο μιας ομιλίας του Ανδρέα Παπανδρέου, με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου 1993, λίγο μετά τις εκλογές, προς το Υπουργικό Συμβούλιο της νέας κυβέρνησης. Ηταν η ομιλία εκείνη στην οποία διατυπώθηκε το περίφημο μότο «ή το έθνος θα εξαφανίσει την υπερχρέωση της χώρας ή η υπερχρέωση θα αφανίσει το έθνος».
Είκοσι χρόνια πίσω. Οικονομική κατάσταση στενή. Ταμειακά διαθέσιμα φτενά, μεγάλα ελλείμματα, βαρύ χρέος, δανεισμός με απαγορευτικά επιτόκια και μια διεθνής φιλολογία χρεοκοπίας, που άρχιζε να βουίζει γύρω από τη χώρα. Από εκείνες τις ημέρες,
λοιπόν, φίλος ερευνητής ανέσυρε από το αρχείο, κιτρινισμένο, το κείμενο μιας ομιλίας του Ανδρέα Παπανδρέου, με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου 1993, λίγο μετά τις εκλογές, προς το Υπουργικό Συμβούλιο της νέας κυβέρνησης. Ηταν η ομιλία εκείνη στην οποία διατυπώθηκε το περίφημο μότο «ή το έθνος θα εξαφανίσει την υπερχρέωση της χώρας ή η υπερχρέωση θα αφανίσει το έθνος».
