Ποίημα αφιέρωμα στην Ελάτη Κοζάνης (Λούζιανη)

Του Κώστα Γκαραβέλα
Είναι κάποιες στιγμές πού μούρχεται να φωνάξω δυνατά έτσι για ν'ακουστεί παντού.

Ο θεέ μου τί όμορφος τόπος μας γέννησε.

Τι ευλογημένος τόπος μας έλαχε να ζήσουμε.

Το παθαίνω συχνά μέσα στην διάρκεια του χρόνου κυρίως όμως τέτοια εποχή.

Τώρα που η Άνοιξη σκορπάει την αύρα της φουντώνει την αγάπη της και με τις εικόνες της τα ακούσματα της και τα αρώματα της δημιουργεί το δικό της μοναδικό μαγευτικό θεϊκό σκηνικό γύρω μας.

Ένα περίεργο μίγμα συναισθημάτων δημιουργείται μέσα μου πού λές και σπάνε το φράγμα των αισθήσεων μου, πλημμυρίζουν την καρδιά μου φτάνουν βαθιά ως την ψυχή μου και την χαϊδεύουν απαλά.

Πάντα όμως η επιθυμία μου να φωνάξω εγκαταλείπετε (επειδή τα γραπτά μένουν) και καταλήγω στο να γράφω πράγματα ως εκτόνωση ως ανταπόδωση ως Ύμνο κι ως έναν τρόπο να μοιραστώ με τον κόσμο αυτό το Μεγαλείο φυσικής ομορφιάς του τόπου μας.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ .

Τούτος ο τόπος μάτια μου

πού μοιάζει ξεχασμένος,

είναι απ'τον ίδιο το Θεό

χιλιοευλογημένος

Τις χάρες όλες του'δωσε

καμιά δεν έχει αφήσει

"εδώ οι πάντες έπονται

κουμάντο κάνει η φύση"

Εδώ τα ζώα,τα πουλιά

Βιώνουν τη μαγεία,

οι άνθρωποι ανταμώνουνε

την ψυχική ηρεμία....

Της Μπνάσιας οι άσωτες πλαγιές,

τ'ανήλιαγα λαγκάδια,

οι καταρράκτες,οι σπηλιές,

τ'απόκρυφα πηγάδια

Η οργιώδης βλάστηση,

η απίστευτη χλωρίδα,

τα αετοβράχια,οι ρεματιές

η πλούσια πανίδα

Το βουητό του Έλατου

ο καθαρός αέρας,

το πέταγμα της πέρδικας

ο ήχος της φλογέρας

Μεθυστικές οσμές παντού,

χρωμάτων πανδαισία,

εικόνες ανυπέρβλητες

μοιάζουν με οπτασία

Το μοβ της αγριοκουτσουπιάς,

οι πινελιές του Μάη,

το άρωμα της φλαμουριάς

και το βουνίσιο τσάι

Μέντα,μελισσοβότανο,

αμάραντος, θυμάρι,

άγριες τριανταφυλλιές

δίνουν περίσσια χάρη

Άγρια βότανα σωρός,

σαλέπι,αγριμόνι,

και ότι βάλει ανθρώπου νούς

στον τόπο αυτόν φυτρώνει...

Τ'αγνάντεμα από ψηλά,

η εκδρομή στην Πάδη,

ψωμί σπιτίσιο ζυμωτό,

τυρί από την κάδη

Ν'ακούς τ'αηδόνια το πρωί,

τον Κούκο να λαλάει,

Τον Λάμπρο κάτω απ' το μαντρί

να γλυκοτραγουδάει

Να βλέπεις γιδοπρόβατα

γερά καλοθρεμμένα,

σε βοσκοτόπια παστρικά

να βόσκουν απλωμένα

Από κουδούνια και κυπριά

ήχος γλυκός σαν μέλι,

πέρα απ'το Κλεφτοπήγαδο

μέχρι το Τυφοσέλι

Τριφύλλια, αμπέλια, σιτηρά,

μπαχτσέδες και μποστάνια

πιο χαμηλά η Ποταμιά

με τα ψηλά πλατάνια

Το Μοναστήρι από μακριά

σαν κάστρο να φαντάζει,

τ'Αγίου το Ασκηταριό

μ'αετοφωλιά να μοιάζει

Κι ο Αλιάκμονας που πέρναγε

αγέρωχος με φόρα,

λίμνη πανέμορφη έγινε

κι έχει άλλη χάρη... τώρα

Εικόνες και ακούσματα

μοιάζουν ονειρεμένα,

μα είναι όλα αληθινά

απλόχερα δοσμένα

Στη βλογημένη αυτή μεριά,

η ΕΛΑΤΗ είναι χτισμένη,

λουσμένη μεσ'τα κάλλη της

νυφούλα στολισμένη!!