Ανοικτά και ασφαλή σχολεία!

του Ανδρέα Παπαδαντωνάκη*

Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή:

Κανείς δεν θέλει κλειστά σχολεία.

Ούτε οι γονείς, ούτε οι μαθητές αλλά ούτε οι εκπαιδευτικοί που με προσωπικές θυσίες και δικά τους μέσα κάλυψαν στη διάρκεια της Πανδημίας τα ελλείμματα του Υπουργείου Παιδείας σε τεχνική, οικονομική και ηθική στήριξη.

Απέναντι όμως στην προσπάθεια κατασκευής εχθρών του ανοίγματος των σχολείων (είναι όσοι εκφράζουν δίκαιες επιφυλάξεις τόσο για το χρόνο που ανοίγουν όσο και για τα πρωτόκολλα), υπάρχει και η προσέγγιση που μιλά για ανοικτά σχολεία με συνθήκες που εγγυώνται στο μέτρο του δυνατού την υγεία και την ασφάλεια των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Η επιλογή για το άνοιγμα των σχολείων αυτήν την εβδομάδα, αποκάλυψε τα πρώτα προβλήματα σχεδιασμού και προετοιμασίας: Από το Σάββατο, γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα δεν μπορούσαν να προμηθευτούν self tests λόγω της έλλειψης τους στα φαρμακεία, κατάσταση για την οποία σύμφωνα με ανακοίνωση του φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσ/νικης «ευθύνεται το μικρό περιθώριο που δόθηκε από την Πολιτεία, μόλις δύο ημερών, για την εξυπηρέτηση των δικαιούχων».

Το αίσθημα ανασφάλειας εντείνεται από την εκρηκτική αύξηση των κρουσμάτων και της θετικότητας, γεγονός που αναμένεται να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στη λειτουργία των σχολείων που θα προκληθούν από την απουσία πολλών εκπαιδευτικών που θα νοσήσουν (δεν υπάρχει η πρόβλεψη αναπλήρωσης των κενών, ούτε δυνατότητα διαμοιρασμού των μαθητών σε άλλες τάξεις αλλά ούτε και κεντρική οδηγία για το πώς θα αντιμετωπιστεί το θέμα).

Η διατήρηση της ρύθμισης να πρέπει να νοσήσουν οι μισοί και ένας μαθητές του τμήματος πριν αυτό διακόψει τη δια ζώσης λειτουργία του είναι τουλάχιστον υπερβολική, ακατανόητη και σύμφωνα με τις απόψεις κάποιων ειδικών επιστημονικά αβάσιμη, αφού δεν βοηθά στον έλεγχο της διασποράς στο σχολείο (Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες τα αντίστοιχα πρωτόκολλα αφορούν από ένα έως τρία κρούσματα στο τμήμα).

Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα είναι αυτό της κρίσης αξιοπιστίας που παράγει το Υπουργείο Παιδείας μέσα από τις αντιφατικές επιλογές του και τα επιχειρήματα που αξιοποιεί.

Είναι δύσκολο για παράδειγμα να κατανοήσει κάποιος το δόγμα «στα σχολεία δεν υπάρχει διασπορά», όταν ένα στα 4 ή 5 κρούσματα αφορά σε παιδιά.

Είναι δύσκολο να αποδεχτεί κάποιος ότι περίπου δεν τρέχει τίποτε όταν 26, 27 ή και παραπάνω μαθητές βρίσκονται μαζί σε μια αίθουσα για 7 ώρες τη στιγμή που το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει ότι οι υπηρεσίες του για την αποφυγή συνωστισμού θα δέχονται κοινό με προγραμματισμένο ραντεβού και με την τήρηση του κανόνα 1 άτομο ανά 16 τ.μ.! (Το απέσυρε εκ των υστέρων).

Με μοναδικό όπλο το testing (η αξιοπιστία του οποίου σύμφωνα με έρευνες δεν είναι πάντα υψηλή), με έλλειμμα αξιοπιστίας και περίσσευμα εμμονής σε μονομερείς αποφάσεις, το Υπουργείο Παιδείας προχωρά στο άνοιγμα των σχολείων αναλαμβάνοντας δεδομένων των συνθηκών και των πρωτοκόλλων που ισχύουν, ένα από τα υψηλότερα ρίσκα μεταξύ των χωρών της Ευρώπης.

*Ειδικός Γραμματέας Ο.Λ.Μ.Ε.