Η Δευτέρα Απουσία

Του Νίκου Μπίστη
Στο Ζάππειο τα φώτα έπεσαν στην άδεια καρέκλα του Τσίπρα. Λίγοι ασχολήθηκαν με την καρέκλα που πήρε μαζι του ο Κουβελης στην " ανειλημμένη υποχρέωση" που τον κράτησε μακρυά. Και ως προς τον Τσίπρα ηταν αναμενόμενη η στάση του. Όχι μόνο γιατί το κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου έπρεπε να μιμηθεί το πρωτότυπο αλλά και γιατί αυτή ειναι η ισορροπία τρόμου στο εσωτερικό ενός κόμματος που ενα κομμάτι του βλέπει την ΕΕ με τα μάτια του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ και του Αλαβάνου ενώ ταυτοχρόνως φαντασιώνεται με την δραχμή.

Η απουσία όμως του Κουβέλη έχει για ενα κόσμο τεράστια συμβολική και πρακτική σημασία. Σηματοδοτεί την διάρρηξη των τελευταίων δεσμών της ΔΗΜΑΡ με τα Άγια των Αγίων της ανανεωτικής Αριστεράς δηλαδή τον ευρωπαισμό. Όταν το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ ζούσαν στον αστερισμό τού " ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο " η ανανεωτική Αριστερά μόνη στην έρημο ετοίμαζε το έδαφος για την στροφή στις συνειδήσεις των πολιτών που αναγνώριζαν τον εαυτό τους στον ευρύ κεντροαριστερό χώρο. Ακολούθησε η ανομολόγητη στροφή του Ανδρέα Παπανδρέου και η συντεταγμένη πορεία του Σημίτη προς την ΟΝΕ . Η χώρα απέκτησε την χειρολαβή για να κρατηθεί όρθια στην κρίση. Και ενώ το τριτοκοσμικό και αρχικά αντιευρωπαϊκό ΠΑΣΟΚ βασανιστικά άλλαζε δέρμα αντίστροφη ηταν η πορεία των ποικίλων επιγόνων της Ανανεωτικής Αριστεράς. Μέσα απο διαδοχικές πολιτικές επιμειξίες χάθηκε το καθαρό πολιτικο στίγμα, οτι το ευρωπαϊκό κεκτημένο ηταν αδιαπραγμάτευτο. Εγκσταλείφθηκε η θέση αρχής οτι η απάντηση στην κρίση την εποχη της παγκοσμιοποίησης θέλει περισσότερη Ευρωπη και όχι επικίνδυνες αναδιπλωσεις στα διαμπερή πλέον όρια του εθνικού κράτους. Η απουσία Κουβέλη απο το Ζάππειο δένει με την τοποθέτηση του οτι" το διακύβευμα των Ευρωεκλογών δεν είναι η θεση της Ελλάδας στην Ευρώπη αλλά η αντιμετώπιση της κρίσης". Λες και είναι δύο ανεξάρτητες παράμετροι, λες και η ανεργία, το μεταναστευτικό , τα προβλήματα του τραπεζικού συστήματος και όλα όσα μας βασανίζουν μπορούν να επιλυθούν με κάποια μεγαλοφυή πολιτική εντός των συνόρων. Το οτι κινδυνεύει αυτη καθεαυτή η χειρολαβή, η αγκύρωση της χώρας στην ευρωζώνη και κατ' επέκταση στην ΕΕ , δεν τον απασχολεί. Όσο ήταν στην κυβέρνηση τα προβλήματα ήταν πιεστικά και αλληλένδετα με την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Το οτι αυτός έφυγε δεν σημαίνει οτι άλλαξε η φύση των προβλημάτων. Απλώς ο ιδιος με γοργά βήματα αλλάζει στρατόπεδο. Αυτο σηματοδοτεί με τον πιο εμφαντικό τρόπο η απουσία του απο το Ζάππειο.