Αθάνατη επαρχία!

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Εδώ και χρόνια ο δημόσιος διάλογος κουβαλάει δύο ανίατες ασθένειες.

Πρώτον, την ασχετοσύνη. Οι περισσότεροι μιλούν για πράγματα που ούτε ξέρουν ούτε καταλαβαίνουν.

Δεύτερον, τον επαρχιωτισμό. Νομίζουμε ότι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να μας αντιμετωπίζουν όχι όπως θέλουν εκείνοι αλλά όπως πιστεύουμε εμείς.

Παράδειγμα ασχετοσύνης. Οταν η χώρα χρεοκόπησε το 2009-2010, η πρώτη πάνδημη αντίδραση ήταν η αντίδραση του μπαταχτσή.

«Να μην πληρώσουμε διότι δεν έχουμε, άρα δεν χρωστάμε».

Η αυταπόδεικτη αλήθεια βεβαίως ήταν ότι και χρωστάμε και θα πληρώσουμε.

Τότε κάποιος κουτοπόνηρος βρήκε νέα πατέντα για να κοροϊδεύει την κοινωνία: «Το επαχθές χρέος».

Ούτε ξέρω πόσα πρωινάδικα έβγαλαν το ψωμί τους με το επαχθές χρέος. Ούτε θυμάμαι πόσοι πολιτικοί μάζεψαν ψηφαλάκια στο όνομά του.

Τελικά έρχεται ο Σταθάκης και τους λέει το αυτονόητο: κομμένες οι παπαριές, το λεγόμενο «επαχθές χρέος» άντε να φτάνει στο 5% του συνολικού χρέους.

Το υπόλοιπο είναι δημόσιο χρέος κανονικότατο.

Παράδειγμα επαρχιωτισμού. Ολοι (συμπολίτευση και αντιπολίτευση) συμφωνούν ότι το σημερινό χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Πώς θα μειωθεί; Ελα ντε!..

Η στοιχειώδης λογική λέει ότι αρμόδιοι να μειώσουν ένα χρέος δεν είναι εκείνοι που το χρωστούν αλλά αυτοί που έχουν δώσει τα λεφτά.

Και πώς θα συμβεί αυτό;

Μα όπως λέει ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ: «Στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής ρύθμισης για το χρέος».

Θα κάτσουμε δηλαδή με τους δανειστές, θα συζητήσουμε, θα διαπραγματευτούμε και θα εφαρμοστεί ό,τι συμφωνηθεί.

Κάθε άλλη διαδικασία σημαίνει έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Και ακούστε τώρα το καλαμπούρι. Ο Στουρνάρας αποκαλύπτει ότι έθεσε το θέμα του «κουρέματος» στον Σόιμπλε και ότι εκείνος του απάντησε: «Γιάννη, ξέχνα το!».

Δικαίωμά του. Υποθέτω ότι δεν αποτελεί υποχρέωση του δανειστή να ρυθμίζει το χρέος με τον τρόπο που συμφέρει τον δανειολήπτη.

Τι κάνουμε λοιπόν;

Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή αντίληψη, η ελληνική κυβέρνηση επαναφέρει το θέμα της ρύθμισης επικαλούμενη τις δεσμεύσεις των δανειστών, εφόσον έχει εκπληρώσει τις δικές της δεσμεύσεις απέναντί τους.

Σύμφωνα με την επαρχιώτικη αντίληψη, ο Στουρνάρας έπρεπε να κλωτσήσει το καροτσάκι του Σόιμπλε, να τον πιάσει από τον λαιμό και να φωνάξει: «Τι λες παλιο-Γερμαναρά! Κούρεψε αμέσως 70% το χρέος διότι η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα ανθρωπιστικής κρίσης».

Και τότε, έντρομος ο Σόιμπλε από τον τσαμπουκά θα έβγαζε το καρνέ των επιταγών.

Στο Detlev Rohwedder άλλωστε διαβάζoυν κάθε μέρα Left.gr και Rednotebook, φοβούνται ότι ο Τσίπρας θα πάρει τη θέση του Μπαρόζο για να αλλάξει την Ευρώπη και τρέμουν μην τους πλακώσει ο Νότης Μαριάς στις γρήγορες.