Σηκώνει κεφάλι το κόμμα της δραχμής

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Ο τόπος αυτός αποδεικνύεται ότι έχει ανάγκη μόνιμα από έναν «μπαμπούλα» ή έναν αποδιοπομπαίο τράγο.

Παλαιότερα, στα ηρωικά χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν η Αμερική, τώρα η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο ευρωσκεπτικισμός όσο πλησιάζουμε στις ευρωεκλογές δυναμώνει, ενώ αρκετά κόμματα δεξιά και αριστερά από τη «μέση γραμμή» σηκώνουν το αντικοινοτικό φλάμπουρο.

Ακόμη και κόμμα της δραχμής λειτουργεί ατύπως, που τέμνει οριζοντίως και καθέτως μέρος του εκλογικού σώματος και των κοινωνικών ομάδων.

Συνωστίζονται σε αυτό ετερόκλητες ομάδες και για διαφορετικούς λόγους εξοστρακίζουν το ευρώ, ο άνεργος που αναζητά μία θέση στον ήλιο, ο εξαγωγέας που θυμάται τις καλές εποχές με το σκληρό συνάλλαγμα, ο ιδιοκτήτης ακινήτων που ελπίζει σε μία υποτίμηση για να διπλασιασθεί η αξία της περιουσίας του, αλλά και ο κεφαλαιούχος που φρόντισε να βγάλει τις καταθέσεις του στο εξωτερικό και ο φτωχός που -υποτίθεται- δεν έχει τίποτε να χάσει.

Ο μύθος της δραχμής διανθισμένος από μνήμες παρελθόντων χρόνων και η εύπεπτη προπαγάνδα ότι για όλα τα δεινά φταίει το ευρώ, συνθέτουν ένα περίεργο «μωσαϊκό» δυνάμεων που αποκτούν σιγά σιγά μία κρίσιμη και υπολογίσιμη εκλογική μάζα.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ακόμη και κόμματα που διεκδικούν την εξουσία χωρίς να υιοθετούν ανοιχτά την αντιευρωπαϊκή πολεμική, διατυπώνουν εμμέσως κοντόφθαλμες θεωρίες και συμπεριφορές με ήξεις αφήξεις, διατυπώνοντας ακόμη και απόψεις όπως εκείνο το γνωστό πως «το ευρώ δεν είναι ταμπού».

Αλλά οι στιγμές είναι κρίσιμες για την οικονομία και τη χώρα.

Και όσο πλησιάζουμε στις ευρωεκλογές επιβάλλεται ένας πιο ξεκάθαρος λόγος.

Κανείς δεν απαγορεύει ούτε υπαγορεύει μία θέση υπέρ της δραχμής ή υπέρ του ευρώ, υπέρ της Ευρώπης ή ενός άλλου δρόμου. Αρκεί ανοικτά να το δηλώσει.

ΓΙΑΤΙ σε αυτές τις ευρωεκλογές κρίνεται πλέον η όλη στρατηγική που χαράχθηκε την τελευταία υπερτεσσαρακονταετία.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γελούσε με τους γύρω του όταν του απαριθμούσαν τις εξαγγελίες του Ανδρέα Παπανδρέου. «Δεν με νοιάζει τι κάνει στο εσωτερικό, αρκεί να διατηρήσει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας», έλεγε.

Κι αυτός κάτι ήξερε...