Μερικοί επιχαίρουν στο άκουσμα της αποτυχίας κάποιου και βιάζονται να προσθέσουν «μα εγώ σας τα ‘λεγα». Είναι κι αυτή μια εκδοχή της δικαίωσης μέσα από την πιθανή ή πραγματική αποτυχία του διπλανού, ακόμα κι αν ο διπλανός έχει το ίδιο συμφέρον και στόχο. Κι εδώ κρύβεται ένας μεγάλος παραλογισμός.
Οι δικαστικές αρχές, λοιπόν, δεν έκριναν κάποιους απο τους προσαχθέντες για ανάκριση, μέλη της .Χ.Α., υπόπτους για τέλεση αξιόποινων πράξεων και επέλεξαν να τους αφήσουν ελεύθερους με εγγύηση. Το ίδιο έκαναν και με πολλούς άλλους γνωστούς κατηγορούμενους και δεν έκαναν ταυτόχρονα με αρκετούς άλλους, επίσης, γνωστούς κατηγορούμενους.
Το γιατί είναι ασφαλώς ένα θέμα που προβληματίζει, αλλά δεν μπορούμε να απαντήσουμε, χωρίς να έχουμε τα στοιχεία της κάθε δικογραφίας. Eχουμε επιλέξει, εξάλλου, ως κοινωνία να εμπιστευόμαστε τη δικαιοσύνη.
Από εκείνο το σημείο μέχρι το να δημιουργούμε διαρκώς και από τα πάντα ένα τσίρκο, να μιλάμε για «κυνήγια μαγισσών», χωρίς να ξέρουμε ακριβώς για τι μιλάμε και να δημιουργούμε σόου, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Μια απόσταση που δημιουργεί μόνο εντυπώσεις και δεν ωφελεί σε τίποτα τον κοινό στόχο. Λίγη ψυχραιμία, λοιπόν, δε βλάπτει από κάθε πλευρά, γιατί η λογική του ασανσέρ ποτέ δεν ωφέλησε συλλογικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου