Μάημ' Μάημ' Εκλογομάημ', τι μας ήρθες;

του Ματθαίου Λεωνίδα, 

μαθητή της Β' τάξης του Γενικού Λυκείου Σερβίων

Οι εκλογές. Τα χωριά. Οι δήμοι. Οι περιφέρειες. Οι όμορφοι υποψήφιοι που δεν τελειώνουν. Το στραβοφτιαγμένο έθνος, νεοεισαχθέν και πάλι στον θεόκαφτο κύκλο των βρώμικων αγορών του εν πολέμω κόσμου. Οι αβαρείς ψήφοι, οι δίχως περιεχόμενο, κατεύθυνση και ήθος. Το φρέσκο ακόμα αίμα της αξέχαστης Πρωτομαγιάς. Η γηραιά κυρία Ευρώπη, η χορευταρού με το προκλητικό ντύσιμο. Κι αυτός ο διάολος ο τετραγωνισμένος κι ευτελής, η κάλπη. 

Κι ενώ κάποιοι ανηφορίζουν με συνείδηση τον Γολγοθά των ερχόμενων εκλογών της λεόντιας αυτής βαρύτητας,
ο τεντιμποϊσμός κάποιων μαξιλαρωμένων που, σε μια μάταιη προσπάθεια καθετοποίησης της διαγωνίου επιθυμούν να αυτοπροσδιοριστούν ως περιβαλοντολάτρεις, πατριδολάτρεις και δημοκρατολάτρεις, αυξάνεται διαρκώς, παντί τρόπω, ελεύθερα και ακηδεμόνευτα. Έχοντας γίνει όψιμα υπερασπιστές αυτής της αναιμικής δημοκρατίας, προτάσσοντας τα άρρωστα από τα αναβολικά στεροειδή στήθια τους ή καταστρέφοντας την όραση των ανθρώπων από την εκτυφλωτική λευκότητα των δοντιών τους, θέτουν υποψηφιότητα για οποιοδήποτε αξίωμα σε δήμους ή περιφέρειες, σε έδρανα Ευρωβουλής ή τοπικής κοινότητας, κοπτόμενοι, τάχα μου δήθεν, για τον τόπο, τη διαφάνεια, την οικονομία, την πρόοδο. Κι επειδή, σύμφωνα με το ρηθέν υπό του σοφού τούτου λαού, γενίκευσις αρχή φασισμού, ουδεμία πρόθεση έχω να εξομοιώσω όλους τους υποψήφιους στην πουλημένη αυτή κατηγορία. Είναι εξαιρετικά παρήγορο που μέσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων υπάρχουν κάποιοι που ξεχωρίζουν για τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Αυτοί ξεχωρίζουν δίχως μέικ απ, πολυτέλειες και στολίδια. Είναι ταπεινοί και έχουν στόχους. Προτιμούν η διεκδίκηση κι ο αγώνας να λαμβάνουν χώρα στους δρόμους και όχι με τα χέρια στο πληκτρολόγιο. Αυτοί αξίζουν ανεπιφυλάκτως την ψήφο μας. 

Και είναι κάποιοι που τους βλέπεις να μαλώνουν, να εφευρίσκουν τρόπους με ταπεινά κίνητρα για να υπονομεύσουν άλλους, προκειμένου να λάβουν μια θέση ως τοπικοί πρόεδροι στο πιο ασήμαντο χωριό του πιο ασήμαντου δήμου του πιο ασήμαντου νομού της πιο σημαντικής χώρας. Θέλουν να πολιτεύσουν, ενώ δεν ξέρουν καν τι σημαίνει τούτη η λέξη ή το πόσο βαριά είναι. Βλέπεις το μίσος στα πρόσωπα των ανθρώπων. «Μην ψηφίσεις αυτόν, να ψηφίσεις εκείνον». Ειδάλλως τι; 

Και είναι και οι ευρωεκλογές. Ο κύριος Τσίπρας από τον ΣΥΡΙΖΑ τονίζει φυσικά τη σημασία των εκλογών, αλλά δεν αποσαφηνίζει την πολιτική του. Παράλληλα, τα κυρίαρχα ΠΑΣΟΚ/ΝΔ φαίνεται να επικαλούνται επιλεκτική μνήμη, καθώς ξεχνούν όσα έχουν συμβεί και βαδίζουν περήφανα σε νέους δρόμους, αλλά μάλλον θα πάρουν μαζί τους μόνον τους πιστούς οπαδούς τους. Γεμίσαμε γνωμάκιδες. Ο καθείς έχει κι από μια γνώμη, ρηξικέλευθες προτάσεις, ψευδαισθήσεις αθανασίας. Υπερφίαλοι και σαλατολόγοι, στερούνται ακόμα και του στοιχειώδους πολιτικού λόγου. Και το μεγαλύτερο θύμα δεν είναι άλλο από τον δυστυχώς εύκολα εκβιαζόμενο λαό, οποίος έχει υποστεί επισήμως, τυπικώς και από πολιτική επιλογή μια τρομακτική επίθεση.

Η ψήφος αποτελεί συνάρηση υποκειμενικής αντίληψης κι ευθύνης. Αποτελεί τρόπο ζωής, στάση ζωής. Άρα, λοιπόν, ο πολιτικός εκφυλισμός εξισώνεται υψιφώνως με την αθλιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης σε όλο της το σύνολο. Ο μέσης νοημοσύνης πολίτης πρέπει να συνειδητοποιήσει αρχικά αν εμπιστεύεται ακόμα την πολιτική παράταξη την οποία υποστήριξε σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Αν γίνει αυτό, είναι βέβαιο πως θα είναι μεγάλος ο τρόμος, η ντροπή. Και ίσως τότε να στραφεί εκεί που πρέπει, στο κόμμα που πρέπει. Κι αυτό το κόμμα θα τον δεχτεί, θα του δώσει τα χέρια του και θα αγωνιστούν μαζί. Για μια Ελλάδα και μια Ευρώπη που θα ανατραπούν, θα θωρακιστούν και θα ανέβουν και πάλι ψηλά. Απαιτούνται προσοχή και γνώση.