Να φάμε, να πιούμε … στις εκλογές να κοιμηθούμε

του Θανάση Παπαδημητρίου

Εδώ και καιρό αναρωτιόμουν τι μου θυμίζει.

Κάτι η κίνηση του σώματος, κάτι τα εκφραστικά παιχνιδίσματα του προσώπου, κάτι τα πλαγιάσματα του κεφαλιού, σαν υπάκουο σπανιέλ που ακούει με προσοχή τις εντολές του αφεντικού του.

Όσο γι αυτά που λέει, ε, αυτά κι αν δε θυμίζουν τους διαλόγους του αείμνηστου Σπαθάρη!

Ιδού λοιπόν το ίνδαλμά του, ιδού ο πολιτικός του μέντορας : Ο Χατζηαβάτης!

Ένας μιμητής του, πάλαι ποτέ κοσμαγάπητου, θεάτρου σκιών στο τιμόνι μιας χώρας. Και βέβαια δεν παίζει μόνος του, όλος ο θίασος/συγκυβέρνηση εκπροσωπείται στη σκηνή (βάλτε λίγο το μυαλό σας να δουλέψει και θα σκάσει το χειλάκι σας)

Ομολογώ (ο αναμάρτητος) ότι, στη χθεσινοβραδινή συνέντευξη γέλασα με …μαύρο δάκρυ.

Δεν είναι δυνατόν να κυβερνά αυτός ο άνθρωπος. Τόσο απλοϊκή κοροϊδία, τόση πολιτική ρηχότητα, τόσος παλαιοκομματικός θεατρινισμός.

Εάν δεν είχε πίσω του, και συνοδοιπόρους του, τους μεγαλοεργολάβους των ΜΜΕ, με τους διαπλεκόμενους δημοσιογράφους, αυτός ο άνθρωπος ούτε έξω από το κυβερνητικό μέγαρο δε θα περνούσε, και θα συνέχιζε το κερδοφόρο (όπως ο ίδιος ανέφερε) delivery πίτσας στην Αμερική. PIZZA KARAGIOZOS προς τέρψιν των αμερικανών και ανακούφιση των ελλήνων.

Όσο γι’ αυτό που είδαμε και ακούσαμε στη συνέντευξη, δε χωρά ιδιαίτερος σχολιασμός.

Ένας προσποιητά ήρεμος πανικός. Ο φόβος εμφανής, το αδιέξοδο στα μάτια του. Μια εικόνα για λύπηση.

Άντε γεια!

Πάμε γι’ άλλα.

Σε λίγο καιρό θα λέμε το ανέκδοτο που λέγαν κατά τη δικτατορία για τα «φρούτα» κάτω απ’ τη συκιά, με μια παραλλαγή: τα «φρούτα» θα υπάρχουν και πάλι, αλλά κάτω από μια …Ελιά! (άλλο καραγκιόζ μπερντέ αυτοί, θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή, εάν υπάρχουν ακόμη).

Υ.Γ. ΕΠΟ …….., ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ