«Κοίταξέ με στα μάτια, κύριε πρόεδρε»

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΛΙΠΗΣ

Ποτέ άλλοτε στη μεταπολιτευτική Βουλή δεν ήταν τόσο φτωχός ο πολιτικός λόγος και ποτέ δεν ήταν τόσο αισθητή η έλλειψη επιχειρημάτων.

Η όλη συζήτηση που διεξήχθη την τελευταία ημέρα για την πρόταση δυσπιστίας στη Βουλή με ατάκες, αστεϊσμούς, προσωπικές επιθέσεις, κοκορομαχίες και περισσή αμετροέπεια, μόνο θλίψη προκάλεσε.

Αν εξαιρεθεί η μακρά αντιπολιτευτική περίοδος του Κώστα Καραμανλή που για να γίνει πρωθυπουργός δεν δίστασε να υβρίζει προσωπικά τον Κ. Σημίτη και να φθάσει να τον αποκαλεί «αρχιερέα» της διαπλοκής, ουδέποτε οι συζητήσεις στη Βουλή «έπεσαν» σ' αυτό το χυδαίο, υβριστικό επίπεδο.

Ιστορικά έμεινε στη μνήμη μόνο το στιγμιότυπο (εκτός Βουλής φυσικά) με τον νεαρό άπειρο και αλαζόνα βασιλέα τότε Κωνσταντίνο με τον Γεώργιο Παπανδρέου στις ταραγμένες ημέρες, λίγο πριν ξεσπάσουν τα Ιουλιανά του '65, όταν ο άναξ απαιτούσε από τον λαοπρόβλητο πρωθυπουργό υποταγή.

«Να με κοιτάζετε στα μάτια, κύριε Πρόεδρε», είχε πει επιτακτικά στον εκλεγμένο κυβερνήτη, πριν τον αποπέμψει.

Έκτοτε ποτέ δεν παρατηρήθηκε με τόση ένταση μια προσωπική επίθεση που είχε ως στόχο να μειώσει με απαξιωτικές αναφορές τον πολιτικό αντίπαλο.

Οι τόνοι το βράδυ της περασμένης Κυριακής δεν τιμούν κανέναν από τους πολιτικούς.

«Κοίταξέ με, δεν είναι κακό», ο ένας, «δεν σε κοιτάω για να μη γελάσω», ο άλλος.

Μέχρι και προσκλήσεις για μονομαχίες «κάτω από τον ήλιο» στο Ελ Πάσο και σκηνές από το έργο «για ένα τρύπιο δολάριο»? παίχθηκαν.

Με κορύφωμα τις ύβρεις περί γελοίων, για τζάμπα μάγκες, για «πιάτσες» και υπηρέτες συμφερόντων, αποδεικνύοντας ότι το πολιτικό σκηνικό κυριαρχείται από προσωπικές φιλοδοξίες και αμοραλισμό.

Οι αρχηγοί των κομμάτων επιβεβαίωσαν αυτό που όλοι υποψιάζονταν. Ότι όχι μόνο διάθεση για σύγκλιση δεν έχουν, αλλά είναι έτοιμοι ακόμη και να ξιφουλκήσουν ο ένας εναντίον του άλλου.

Θυμίζοντας έτσι τον ιστορικό Κ. Παπαρρηγόπουλο που στην Ιστορία του Ελληνικού Εθνους ανάμεσα στα αίτια της πτώσης του Βυζαντίου έγραφε για τους τότε ταγούς ότι ενώ τους περιέσφιγγε εχθρός αδυσώπητος, αυτοί προτιμούσαν την καταστροφή παρά την αποχώρηση από το πάθος.

Έτσι κι αυτοί τώρα, σε μια κρίσιμη στιγμή για την οικονομία και τη χώρα επιδίδονται σε προσωπικές κατηγορίες και αντί για σύγκλιση, κόβουν όλους τους δρόμους επικοινωνίας.

Και εκδηλώνουν ένα μένος κατά του πολιτικού αντιπάλου μέσα στη Βουλή, στην οποία ιστορικές φυσιογνωμίες παρά τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές που τους χώριζαν, άκουγαν με προσοχή και τιμούσαν ο Παν. Κανελλόπουλος τον Ηλ. Ηλιού, ο Κ. Καραμανλής τους Λ. Κύρκο και Χαρ. Φλωράκη ακόμη και ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Κ. Μητσοτάκη.

Αλλά όπως έγραφε κι ένας αρθρογράφος για άλλη περίπτωση «το χυδαίο γλωσσικόν ιδίωμα προδίδει χαμηλό νοητικόν».