Στέκει αγέρωχη και καμαρωτή σε πείσμα των αέρηδων και των στοιχείων της φύσης. Εχει, βλέπετε, σοβαρό έργο να επιτελέσει. Να κουβαλήσει εις το διηνεκές τη μνήμη των ονομάτων (έστω και λάθος γραμμένων) εκείνων που επί υπουργίας ή προεδρίας τους θεμελιώθηκε το έργο, στο οποίο αναφέρεται η πλακέτα.
Κάποτε, σε κάθε βρύση στα χωριά μπορούσες να διαβάσεις ποιος ήταν ο κοινοτάρχης, επί θητείας του οποίου, το νερό ήρθε.
Ευτυχώς που η ωραία αυτή συνήθεια με τα χρόνια κόπηκε, γιατί αλλιώς σε κάθε βιολογικό και αποχέτευση θα καμαρώναμε και τα ονόματα των δημιουργών τους.
Ξέμεινε μάλλον σε κάποιες θεμελιώσεις έργων για να μας θυμίζει πόσο δύσκολα μπορούμε να αποκοπούμε από τις συνήθειες του παρελθόντος μας. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι αυτό καθ’ αυτό το μάρμαρο, στο οποίο αποτυπώνονται ανάγλυφα τα γράμματα, αλλά η ματαιοδοξία όσων με τα χρήματα των υπολοίπων, εφόσον μιλάμε για δημόσια έργα, κορδώνονται για να βγουν μια φωτογραφία.
Ολα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό, βλέποντας τη φωτογραφία μιας πλακέτας θεμελίωσης τις τελευταίες μέρες. Και θυμήθηκα μια άλλη πλακέτα σε δημόσιο κτίριο της περιοχής που άλλαζε, κατά πως άλλαζαν και τα κέφια των ενοίκων του κτιρίου, στον οποίο βρισκόταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου