Για τα τρένα που φεύγουν

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Βλέποντας και τα τελευταία βαγόνια να απομακρύνονται απο το σιδηροδρομικό σταθμό Κοζάνης, θυμήθηκα –την όχι πριν πολλά χρόνια (2007)- έλευση σε στυλ sixties του τότε υπουργού μεταφορών για τα εγκαίνια της ανακαινισμένης σιδηροδρομικής γραμμής.
Ευτυχώς ο Γούγλης ή η Γκουγκλίτσα (κοινώς google) μας βοηθούν να μη χάσουμε ούτε τη μνήμη, ούτε τα λογικά μας. Διαβάζοντας, λοιπόν, στο δελτίο τύπου του υπουργείου μεταφορών με ημερομηνία 19/1/2007 ότι «εξασφαλίσαμε χρηματοδότηση 2 δις ευρώ έως το 2013 για μεγάλα έργα υποδομής, καθώς είναι βαθιά μας πίστη ότι ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρόμου αποτελεί βασικό μοχλό οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας», διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά το χάος που χωρίζει τα λόγια από τα έργα.

Εξι χρόνια μετά όχι μόνο η γραμμή έχει κλείσει και τα τρένα έχουν φύγει, αλλά συνολικά ο σιδηρόδρομος στη χώρα έχει απαξιωθεί. Είναι ο ανταγωνισμός, είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης, είναι ο κακός μας ο καιρός, είναι όλα μαζί; Κανείς δεν ξέρει. Το μόνο που ξέρουμε στα σίγουρα είναι όταν παντού αλλού ο σιδηρόδρομος θεωρείται ένα από τα γρηγορότερα και ανετότερα μέσα επίγειας μεταφοράς, εμείς κλείνουμε τους σταθμούς τον ένα πίσω από τον άλλο, χωρίς να υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο. Αραγε η εξασφαλισμένη χρηματοδότηση τι απέγινε;