Κεντρική Ομιλία Προέδρου Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Κοζάνης Δημήτρη Ντέντη για την 40η επέτειο του Πολυτεχνείου

Θυμόμαστε και τιμούμε 40 χρόνια μετά, την εξέγερση του λαού που θυσίασε τη νέα γενιά του μέσα στις πύλες του Πολυτεχνείου.

Θυμόμαστε και τιμούμε τους αγώνες του λαού για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, για το δικαίωμα σε ένα καλύτερο μέλλον.

Εκείνο που και σήμερα βιώνει η κοινωνία μας, είναι ανεπαρκείς και εθελόδουλες κυβερνήσεις, που στο όνομα δήθεν της σωτηρίας μας, έχουν παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους τοκογλύφους των λαών.

Όταν ο κόσμος χάνεται γύρω μας αντί το πολιτικό προσωπικό να σκύψει στη λύση των προβλημάτων, ασχολείται με τις αμοιβές του.

Ανίκανοι να εμπνευστούν και να αρθρώσουν εναλλακτικές προτάσεις, έχουν ταυτιστεί και κατ’ ουσίαν συμπορευτεί με το μηχανισμό κατεδάφισης των κοινωνικών κατακτήσεων.

Αν μέχρι χθες μιλούσαμε για την πλούσια προσόντων και πάμπτωχη εργασίας γενιά των 700 ευρώ, σήμερα μιλάμε για τη χαμένη γενιά των ανέργων που βγήκε στο δουλεμπόριο της παγκόσμιας εργασίας.

Σαράντα χρόνια πριν, οι Έλληνες της γενιάς του Πολυτεχνείου αγωνίστηκαν ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες, την ξενιτιά, την οπισθοδρόμηση, την αγραμματοσύνη και έδωσαν το αίμα τους για να έλθουν πραγματικά καλύτερες μέρες για την κοινωνία και το λαό μας.

Η σημερινή γενιά καλείται να δώσει τους δικούς της αγώνες απέναντι στους πλουτοκράτες και τα χυδαία διεθνή συμφέροντα εκμετάλλευσης των ανθρώπων.

·         Έκλεψαν το μέλλον των νέων μας κατεδαφίζοντας τα όνειρά τους.

·         Έφαγαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, έφαγαν δηλαδή τον ιδρώτα των εργαζόμενων που ήταν για την εξασφάλιση των γηρατειών τους και σήμερα σχεδιάζουν την εξαφάνιση των επικουρικών.

·         Ξεπάτωσαν την εργασιακή προστασία και σήμερα πετούν ψίχουλα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, οδηγώντας παράλληλα στην ανεργία εκείνους του δημόσιου για λόγους «ισότητας». Μιας «ισότητας» μονίμως προσανατολισμένης προς τη διάλυση.

Η ανεργία στην Ελλάδα καλπάζει αγγίζοντας το 30% χωρίς να ιδρώνει κανένας από αυτούς που στρογγυλοκάθονται στις υπουργικές καρέκλες. Η νέα γενιά των Ελλήνων σήμερα, μια μορφωμένη γενιά νέων επιστημόνων, απαξιώνεται συστηματικά και οδηγείται μαθηματικά στο επιστημονικό προλεταριάτο. Προσφέρει υψηλή γνώση και κατάρτιση, ενώ αμείβεται με ημερομίσθια τριτοκοσμικών ασιατικών κρατών.

Σαράντα μόλις χρόνια μετά τη λήξη του τελευταίου μεταναστευτικού ρεύματος, τα παιδιά των Ελλήνων ακολουθούν την πορεία των γονιών τους και φεύγουν μαζικά ως μετανάστες.

Σήμερα παρά ποτέ μετά τον ηρωϊκό Νοέμβρη του ’73, το ψωμί, η παιδεία, η ελευθερία, αποκτούν απόλυτα το νόημα που κρύβουν οι λέξεις.

Τώρα είναι η σειρά μας να εμπνευστούμε, να δώσουμε τον αγώνα, ν’ αντισταθούμε και να θυσιαστούμε για την ανατροπή των σύγχρονων δυναστών μας.

Για να ξαναγυρίσει το χαμόγελο στα χείλη μας, για να κερδίσει πάλι ο λαός μας την κλεμμένη του περηφάνια.

Εμπρός λοιπόν για τα «πολυτεχνεία» της δικής μας γενιάς!