Ασήμαντα και ουσιαστικά

Tου Πάσχου Μανδραβέλη 

Προχθές ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος δημοσίευσε ένα σημαντικό άρθρο στην «Καθημερινή». Σ’ αυτό διατύπωσε πραγματικά «δύο ουσιαστικές προτάσεις για το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα». Πρότεινε: α) «Εκατό βουλευτές θα εκλέγονται με απόλυτα απλή αναλογική σε μια ενιαία πανελλαδική περιφέρεια ή δύο έως τρεις περιφέρειες, αν αυτό είναι
συνταγματικώς επιβεβλημένο, από λίστες που θα αποφασίζουν τα κόμματα ή από ανεξάρτητους υποψηφίους.
Με αυτό το σύστημα ένας ανεξάρτητος που θα εξασφαλίσει 1% πανελλαδικά θα μπει στη Βουλή. Διακόσιοι θα εκλέγονται σε μονοεδρικές περιφέρειες που θα συγκροτηθούν με ισοδύναμη εκλογική βάση ή στον πρώτο γύρο με απόλυτη πλειοψηφία ή στον δεύτερο γύρο μεταξύ των δύο πλειοψηφισάντων». β) Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να διοργανώνει τα συνέδριά του όπως και άλλα κόμματα της Δύσης, γύρω από κείμενα θέσεων που θα αφορούν τα θεμελιώδη πολιτικά προβλήματα της χώρας.

Δεν κρίνουμε αν οι προτάσεις είναι ορθές, καλές, λάθος ή κακές. Είναι, όμως, ουσιαστικές, με την έννοια ότι μπαίνουν στον πυρήνα του πολιτικού συστήματος. Η ουσία τους, λογικά, θα πρέπει να κριθεί στο αμόνι του δημόσιου διαλόγου. Αμ, δε! Περισσότερη κουβέντα έγινε για τη φράση του κ. Πάγκαλου ότι «η χειρότερη από κάθε άποψη κατάσταση που μπορεί να διαπιστωθεί είναι αυτή που υπάρχει στον χώρο του ΠΑΣΟΚ». Φαίνεται ότι κάτι που το ξέρουν όλοι, όταν το λέει ο κ. Πάγκαλος γίνεται χαμός. Στα παραθύρια όλοι στάθηκαν στο δάχτυλο που έδειχνε την κακή κατάσταση των κομμάτων και όχι σε μια πιθανή -καλή, κακή, μένει να συζητηθεί- διόρθωση της κατάστασης.
Το ’χουμε γράψει πολλάκις και θα το ξαναπούμε. Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι ο δημόσιος διάλογος. Αποκρύπτει τα πραγματικά προβλήματα κάτω από τόνους πολιτικού κουτσομπολιού· δεν αναζητά λύσεις, αλλά μόνο αιχμές και βολές μεταξύ των πολιτικών στελεχών. Ετσι πορευτήκαμε αμέριμνοι στην κρίση (όταν η οικονομία βούλιαζε, αλλά τα κανάλια ασχολιόταν με τις «κόντρες» Σουφλιά-Αλογοσκούφη), έτσι βαδίσαμε τα δύο πρώτα χρόνια του Μνημονίου (με τις κραυγές «αυτοί -δηλαδή η τρόικα- θέλουν να πουλήσουμε και τα τασάκια»), έτσι συνεχίζουμε και σήμερα λαλώντας «τα ’φτιαξε ο Ανδρέας με τον Μπένι, που τον ήθελε ο Μιχάλης ατυχώς...».
Και συνεχίζουμε να επικεντρωνόμαστε στα ασήμαντα, ενώ χάνουμε το δάσος που είναι η επίπονη αναδιάρθρωση της χώρας σε όλα τα επίπεδα.