Του Παύλου Τσίμα*
«Από παιδί με μάγευαν τα μακρινά ταξίδια/ σε μέρη που στα όνειρα είχα μονάχα δει/ γιαυτό κι εγώ μπαρκάρισα μια νύχτα σ ένα τρένο/ πέρασα από τη Λάρισα και βγήκα Αργεντινή»....
Είναι ένα ωραίο τραγούδι του Γιώργου Ανδρέου, που τραγουδά η Τσαλιγοπούλου. Αρζεντίνα. Το θυμάμαι, κάθε φορά που ανοίγει η συζήτηση περί Αργεντινής και αρχίζουν οι συγκρίσεις της μοίρας της με της Ελλάδας την μοίρα. Κάθε φορά, τόσες αμέτρητες φορές, από την αρχή του δράματος, από τότε που τρόϊκες και ΔΝΤ μπήκαν στην ζωή μας, που κάποιος λέει «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή», θα ήταν καλύτερα να είχαμε χρεοκοπήσει, να είχαμε γυρίσει στην δραχμή.
Η Αργεντινή αυτών των συζητήσεων μικρή σχέση έχει, συνήθως, με την αληθινή χώρα και τα αληθινά της πάθη. Μοιάζει περισσότερο με την φανταστική χώρα του τραγουδιού. Όπου φθάνει κανείς με τρένο. Μέσω Λάρισας...