Της Τάνιας Γραμματικού
Χθες προσπαθούσα να πείσω έναν φίλο να πα να ψηφίσει την Κυριακή 12/11/2017 για επικεφαλής της Προοδευτικής Παράταξης. Μπας και την ξανακάνουμε ελκυστική και κυρίως μεγάλη!
Βέρος πασοκος ο φίλος μου, «ζιβάγκους» τους λέμε μεις αυτούς, Αντρέα
ζεις, εσυ μας οδηγείς / μαζί με τον Αντρέα, για μια Ελλάδα Νέα κι έτσι…
Δεν είχα φοβερά επιχειρήματα, το αισθανόμουν. Είναι αυτό το μούδιασμα
της μοναδικής ανεπάρκειας που μας διακατέχει τα τελευταία …οχτώ (8)
χρόνια, να πείσεις για τα αυτονόητα.
Δίπλα στον Ηλία, στέκονταν ένας άνθρωπος, γνωστός μας, πήγα να του κάμω άνοιγμα/κάλεσμα και κείνου, στο πλαίσιο: σοσιαλδημοκράτισσα σε απόγνωση.
Τον ρώτησα που τοποθετείται πολιτικά. Πήγε να πει «σε ένα γκλόμπαλ
κίνημα…», «ααα, με το Βαρουφάκη είσαι συ;! Κατάλαβα…» τον έκοψα.
«Όοοοχι…» μου λέει, «αυτόν τον διώξαμε».
Χαμογέλασα, είπα χιουμορίστας ο
τύπος. Αμ δε… Το εννοούσε! Ψέλλισε κάτι για την ελληνικότητα της Φυλής,
του ονόματος της Μακεδονίας, τον Γκρούεφσκι…
Σκιάχτηκα. Την έβλεπες πριν οκτώ χρόνια την επέλαση των πολιτικών
αμοιβάδων, παραδέξου το. Που ροκάνιζαν όποια σχέση με την πολιτική
ορθότητα, με το δίκιο, με την αλήθεια. Που δεν πλήρωναν διόδια γιατί
μπορούσαν, που σταμάταγαν την παρέλαση γιατί ήταν πιο πατριώτες από
σένα, από μένα, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που αγανακτούσαν κάθε
βραδάκι στις 8, ολόκληρο το καλοκαίρι του 2011.Την έβλεπες και δεν της
έδινες σημασία…
Έχει όμως δυο χρόνια τώρα, που τα ίδια μονοκύτταρα ορίζουν την
πολιτική ατζέντα της χώρας. Hell, ορίζουν τις ζωές μας. Και μας γλεντάνε
κι από πάνω. Πουλάνε αριστεριλίκι, χρεώνοντας όλη τη διαπλοκή στο παλιό
σαπιο (πασοκ/νδ) και πλασάρονται ως the Immaculates!