Τώρα και πότισμα online

από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Φεύγω, πάω να ποτίσω. Μου ήρθε e-mail ότι ανέβηκε η θερμοκρασία στο φύλλωμα...». 

Μην ξαφνιαστείτε αν ένας αγρότης φύγει επί τόπου από την παρέα, γιατί του ήρθε ηλεκτρονικό μήνυμα στον υπολογιστή ή στο κινητό του τηλέφωνο ότι επείγει η άρδευση της καλλιέργειάς του.

Στο άμεσο μέλλον, με τη χρήση αισθητήρων στα χωράφια, οι αγρότες θα έχουν τη δυνατότητα να προλαμβάνουν καταστάσεις.

Μέσω υπολογιστή ή ακόμη και κινητού τηλεφώνου θα μπορούν να παρακολουθούν τις θερμοκρασίες της ατμόσφαιρας αλλά και του φυλλώματος των φυτών, ώστε να παρεμβαίνουν έγκαιρα, για να μειώσουν τις πιθανότητες να πληγούν οι καλλιέργειές τους.

Πειράματα γεωργίας ακριβείας, που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας τη διετία 2010-2011, δοκίμασαν νέες τεχνολογίες στην καλλιέργεια βαμβακιού.

Το πρόγραμμα «Life Hydrosense», που αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2012, εκπονήθηκε από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Χαρτογράφησης Εδαφών Λάρισας του ΕΘΙΑΓΕ που είχε την ευθύνη πειραμάτων αγρού, τα Πανεπιστήμια Γεωπονικό και Θεσσαλίας αλλά και το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο.

Για τις ανάγκες του προγράμματος, μας εξήγησε ο δρ Βασίλειος Σαμαράς, γεωπόνος-εδαφολόγος, τέως ερευνητής Χαρτογράφησης Εδαφών του ΕΘΙΑΓΕ, επιλέχθηκαν πειραματικοί αγροί, που το έδαφός τους παρουσίαζε μεγάλη ανομοιομορφία.

Οι επιστήμονες είχαν στη διάθεσή τους δορυφορικές αεροφωτογραφίες που αφορούσαν την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο. Πάρθηκαν δείγματα από το έδαφος για ανάλυση στο εργαστήριο ενώ πραγματοποιήθηκε και σκανάρισμα των αγρών με πολυφασματικούς αισθητήρες.

Κάθε πειραματικός αγρός στα χωριά Ελευθέριο, Κουλούρι και Ομορφοχώρι Λάρισας χωρίστηκε, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του, σε καλλιεργητικές ζώνες, στις οποίες εφαρμόστηκε ένα πολύπλοκο αρδευτικό σύστημα ενώ χρησιμοποιήθηκε και λίπασμα αζώτου. Τοποθετήθηκαν δίκτυα αισθητήρων υπέρυθρης ακτινοβολίας για τη μέτρηση της θερμοκρασίας του φυλλώματος των καλλιεργειών.

Τα δεδομένα των αισθητήρων μεταδίδονταν ασύρματα ανά δύο λεπτά σε κάθε σταθμό βάσης, που είχε τοποθετηθεί στους αγρούς. Μόλις ο σταθμός συνέλεγε κι επεξεργαζόταν τα δεδομένα, συνέκρινε τις πληροφορίες με τη γνωστή καλύτερη δυνατή θερμοκρασία για την καλλιέργεια. Σε συνδυασμό με τα δεδομένα του χρόνου, αναγνώριζε πότε τα φυτά υπέφεραν από την έλλειψη νερού, προτού αρχίσει να επηρεάζεται αρνητικά η καλλιέργεια.

Ο σταθμός βάσης επικοινωνούσε με δίκτυο κινητής τηλεφωνίας και ανά 15 λεπτά τα δεδομένα έμπαιναν σε ειδικές ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο, ενώ μπορούσε να στείλει και ειδοποίηση στον παραγωγό για την ανάγκη άρδευσης με e-mail ή στο κινητό του τηλέφωνο.

Παρ' ότι στην Ελλάδα η διαδικασία αυτή είναι σε πειραματικό στάδιο, στις ΗΠΑ το σύστημα αυτό εφαρμόζεται ευρέως. Οι αισθητήρες αυτού του είδους χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στη χώρα μας, στο πλαίσιο του καινοτόμου ευρωπαϊκού προγράμματος.

Με άλλου είδους αισθητήρες που είναι συνδεδεμένοι και με GPS, οι οποίοι προσαρμόζονται στις μηχανές Θεσσαλίας κι έχουν ιδιαίτερη διάδοση στις ΗΠΑ αλλά πολύ μικρή στην Ελλάδα, οι αγρότες θα μπορούν να παρακολουθούν με σάρωση του αγροκτήματος το μέγεθος της παραγωγής ώς το τελικό στάδιο της συγκομιδής. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να ενισχύσουν το χωράφι τους στα αδύνατα σημεία, όπου δηλαδή η παραγωγή ήταν χαμηλή, ώστε να μη δημιουργηθεί το ίδιο πρόβλημα και την επόμενη χρονιά.