του Γ. Πρετεντέρη από τα ΝΕΑ
Το γεγονός από μόνο του κινείται στο πλαίσιο γνωστών αφηγήσεων. Μια ομάδα άσχετων, ανίδεων και ασυνείδητων ανθρώπων στήνει ένα παρανοϊκό κόλπο με αποκλειστικό όπλο την έλλειψη επίγνωσης, ορίων κι ενδοιασμών που τη χαρακτηρίζει.
Το γεγονός από μόνο του κινείται στο πλαίσιο γνωστών αφηγήσεων. Μια ομάδα άσχετων, ανίδεων και ασυνείδητων ανθρώπων στήνει ένα παρανοϊκό κόλπο με αποκλειστικό όπλο την έλλειψη επίγνωσης, ορίων κι ενδοιασμών που τη χαρακτηρίζει.
Δεν είναι οι πρώτοι. Από την αλληγορία του πλοίου στην «Πολιτεία»
του Πλάτωνα έως «Το πλοίο των τρελών» (1494) του Σεμπάστιαν Μπραντ,
φτάνοντας στη «Συνωμοσία των ηλιθίων» (1980) του Τζον Κένεντι Τουλ, το
μοτίβο κάποιων ανόητων που συνασπίζονται για έναν αμφιλεγόμενο σκοπό και
τελικά αποτυγχάνουν μέσα στην ανοησία τους έχει γνωρίσει πολλές
αναπαραγωγές.
Ισως η πιο απολαυστική εκδοχή είναι ο «Κλέψας του κλέψαντος», η
κινηματογραφική κωμωδία