21η του Απρίλη η σημερινή και δεν ξέρω αν σας θυμίζει εσάς τους παλιότερους τίποτα; Καλά για τους νεότερους δεν λέω, όπως δεν λέω και για την τηλεοπτική ενημέρωση (τουλάχιστον όσο είδα πριν γράψω αυτό το κείμενο) που αγνόησε εκκωφαντικά αυτή την αποφράδα μέρα. Δεν ξέρω αν έχει απομείνει κάτι στο «θολωμένο μας μυαλό» από τις ερπύστριες των τανκς, η τα σκέπασε όλα ο θόρυβος των επιδομάτων της κυβέρνησης. Δεν ξέρω αν θυμάστε το πρώτο θύμα της Χούντας τον Παναγιώτη Ελή, ή χαθήκατε ψάχνοντας το καλάθι της νοικοκυράς. Δεν ξέρω αν θυμάστε καν, ότι κάποιοι επίορκοι γαλονάδες φυλάκιζαν τη Δημοκρατία σε στρατόπεδα, σε ξερονήσια και εξορίες, ή περιμένετε τις εξαγγελίες για το Δώρο του Νονού. Άλλωστε προπαραμονές Πάσχα ήταν και τότε αλλοίμονο, όπως και τώρα καλή ώρα.
Βέβαια δεν χάλασε ο κόσμος αν δεν θυμάστε, το δικαιολογεί ως ένα βαθμό και η ηλικία μας. Άλλωστε τα όρια από μια επίφαση Δημοκρατίας και ένα καθεστώς δικτατορίας, μπορεί ως προς τη βιαιότητα να είναι εύκολα αναγνωρίσιμα, στην ουσία της καθημερινότητας είναι δυσδιάκριτα. Απλά τότε ορίζανε τη ζωή μας με ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ, σήμερα την καθορίζουν με προειλημμένες αποφάσεις, που μας εκπαίδευσαν να ενστερνιστούμε. Και ο χορός καλά κρατεί. Τότε ο κίνδυνος από Βορά… Σήμερα οι Πόλεμοι στη γειτονιά μας. Η Ενεργειακή κρίση που ελλοχεύει και οικονομικά προβλήματα. Το Μεταναστευτικό και όπως πάντα χρόνια τώρα, ο Τουρκικός επεκτατισμός που μας απειλεί.
Παρ’ ότι σκοπός μου ήταν να γράψω ένα συνοπτικό αφιέρωμα μνήμης στην κατάλυση της Δημοκρατίας από τη Χούντα των συνταγματαρχών, δεν μπορώ να αποφύγω τις προκλήσεις που βιώνει εξοντωτικά ο Τόπος μας. Την ώρα δηλαδή που άλλοι Λαοί με Οικονομική και Κοινωνική στέρηση, που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση πολύ αργότερα από μας, όχι απλά μας προσπέρασαν, αλλά μας άφησαν ουραγούς στις τελευταίες θέσεις όσον αφορά την αγοραστική δύναμη, των μελλών της Ε.Ε. (Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat). Και μπορεί τη Χούντα της 21ης Απριλίου του 67 να την έφερε «η Γέννηση του Νεοφασισμού» στη Χώρα μας (την περιγράφει δραματικά στο ομώνυμο βιβλίο του ο Γιάννης Κάτρης). Την κρίση που βιώσαμε και βιώνουμε την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον, δεν την έφερε ένας Λοχίας, αλλά αυτοί που τζογάραμε τις ζωές μας στο προφίλ της Πολιτικής Αλαζονείας που μας θυσιάζει στις οικονομικές Ολιγαρχίες και στα ξένα συμφέροντα.
Ζητώ λοιπόν ταπεινά συγνώμη απ’ όλους όσους έχουμε απομείνει να μας συνδέει αυτή η μέρα μνήμης, γι’ αυτή την αναγωγή στο σήμερα. Πιστεύω όμως ότι ο ΑΓΩΝΑΣ για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ παραμένει πάντα επίκαιρος, όπως και ο συμβολισμός για ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Οι ΗΡΩΕΣ του Αντιστασιακού Αγώνα, ο Παναγιώτης Ελής, ο Νικηφόρος Μανδηλαράς, ο Γιώργος Τσαρουχάς, ο… ο κατάλογος μακρύς. Όπως και η μνήμη στα χιλιάδες ΘΥΜΑΤΑ που βασανίστηκαν από το αιμοσταγές καθεστώς της Χούντας, θα είναι η έμπνευση, η πίστη, και το χρέος μας, απέναντι στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Άλλωστε όπως έλεγε ο George Santayana : Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει.
Μαγκλάρας Βασίλης 21/4/2024 magklarasvas@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου