Του Παντελή Καψή
Αν για κάτι ξεχωρίζει ο διάλογος για τα πανεπιστήμια, δεν είναι βέβαια για τις διαφωνίες που εκδηλώθηκαν. Φυσικές, αναμενόμενες και επιθυμητές. Αλλά για το επίπεδο του διαλόγου, τη χωρίς όρια ιδεολογικοποίηση των διαφωνιών και την αδυναμία των ακαδημαϊκών μας δασκάλων να επικοινωνήσουν στοιχειωδώς με τις ανησυχίες της κοινωνίας και εντέλει των γονιών και των φοιτητών που αισθάνονται, δίκαια ή άδικα, ότι τα πτυχία και οι σπουδές τους διαρκώς υποβαθμίζονται.
Αν για κάτι ξεχωρίζει ο διάλογος για τα πανεπιστήμια, δεν είναι βέβαια για τις διαφωνίες που εκδηλώθηκαν. Φυσικές, αναμενόμενες και επιθυμητές. Αλλά για το επίπεδο του διαλόγου, τη χωρίς όρια ιδεολογικοποίηση των διαφωνιών και την αδυναμία των ακαδημαϊκών μας δασκάλων να επικοινωνήσουν στοιχειωδώς με τις ανησυχίες της κοινωνίας και εντέλει των γονιών και των φοιτητών που αισθάνονται, δίκαια ή άδικα, ότι τα πτυχία και οι σπουδές τους διαρκώς υποβαθμίζονται.