Καν’ το όπως οι γερμανοί νεοναζί Πώς η Χρυσή Αυγή μιμείται τον προσηλυτισμό διά «κοινωνικών δράσεων» που εφαρμόζει το αδελφό της κόμμα

Από ΤΑ ΝΕΑ
Αποκαλείται στρατηγική των συσσιτίων και αποτελεί μετά τις βουλευτικές εκλογές βασικό κορμό στην προσπάθεια διείσδυσης της Χρυσής Αυγής στον κοινωνικό ιστό. Είναι μια παλιά, δοκιμασμένη τακτική, που βρήκε μιμητές σε αρκετές εξτρεμιστικές ομάδες και πιο πρόσφατους θιασώτες στο γερμανικό νεοναζιστικό κόμμα NPD. Από τις αρχές του 2000 οι γερμανοί ομοϊδεάτες της Χρυσής Αυγής προπαγάνδιζαν τις ιδέες τους με κοινωνικές παροχές μόνο για συμπατριώτες τους.

Ανάλογες ενέργειες αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της δράσης του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στα χρόνια του Χίτλερ. «Ηταν το πρώτο βήμα, το πρώτο σκαλοπάτι για την ενίσχυσή τους», παρατηρεί μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο Ντάνιελ Κέλερ, διευθυντής έρευνας στο Ινστιτούτο Μελέτης Εξτρεμιστικών Κινημάτων στο Βερολίνο. «Επειδή κάποιος συμμετέχει σε αυτά τα συσσίτια δεν σημαίνει ότι ενστερνίζεται τη νεοναζιστική ιδεολογία. Με αυτές τις πρακτικές, όμως, το NPD και άλλες αντίστοιχες οργανώσεις απενοχοποιούνται και δημιουργούν μια βάση που τους δέχεται ως πολιτικό κόμμα. Αργότερα, μπορεί να δεχτούν και τις ιδέες τους», προσθέτει ο ερευνητής.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ. Το NPD ιδρύθηκε στη Γερμανία στις αρχές του '60, αλλά προχώρησε σε δράσεις αλληλεγγύης ύστερα από εκλογικές επιτυχίες αξιοποιώντας μέρος της κρατικής επιχορήγησής του. Ειδικά στις αρχές του 2000 στόχευσε στις γειτονιές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας καλύπτοντας το κενό που άφησε η πολιτεία μετά την πτώση του Τείχους. «Ο κρατικός προνοιακός τομέας κατέρρευσε σε αυτά τα μέρη με την επανένωση και το NPD βρήκε μελλοντικούς ψηφοφόρους σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Απευθύνθηκε στους φτωχούς και απογοητευμένους πολίτες. Ιδρυσε λέσχες νέων. Διένειμε τρόφιμα και διοργάνωνε εκδηλώσεις μόνο για Γερμανούς. Προσπάθησε μάλιστα να χρηματοδοτήσει νηπιαγωγεία που έκλειναν λόγω της μείωσης των κρατικών πόρων. Τουλάχιστον εκεί επενέβη αποφασιστικά η κυβέρνηση και φρόντισε να μη γίνουν περικοπές», λέει.

Πριν από τις δημοτικές εκλογές του 2010 η Χρυσή Αυγή εστίασε σε γειτονιές και πλατείες του αθηναϊκού κέντρου. Ο Ηλίας Παναγιώταρος, υποψήφιος τότε δημοτικός σύμβουλος και νυν βουλευτής, είχε δηλώσει σε συνάντησή μας στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα ότι αν η οργάνωση αναδείκνυε δημοτικό σύμβουλο θα ακολουθούσαν πογκρόμ. «Θα τις κάνουμε κολέγια», είχε πει για τις αθηναϊκές πλατείες υπονοώντας διώξεις κατά μεταναστών. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2012 η στόχευση της Χρυσής Αυγής αλλάζει. Τον περασμένο Οκτώβριο η οργάνωση ιδρύει 15 νέους πυρήνες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό τους στους 43. Οχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην Εύβοια, στη Βοιωτία και στην Κόρινθο η οργάνωση μοιράζει τρόφιμα. Εφαρμόζει παντού το ίδιο σχέδιο. Οι ξενοφοβικές δράσεις αλληλεγγύης απευθύνονται μόνο σε Ελληνες. Οσοι άποροι ζητούν τη βοήθειά της επιδεικνύουν την αστυνομική τους ταυτότητα και τα στοιχεία τους καταγράφονται. Με τις σακούλες της ελεημοσύνης μοιράζεται προπαγανδιστικό έντυπο της οργάνωσης.

ΤΑ ΔΙΚΤΥΑ. «Ακόμη και ομάδες σκίνχεντ στη Γερμανία οργανώνονται και βοηθούν ηλικιωμένους να μεταφέρουν τα ψώνια τους, να ανακαινίσουν τα σπίτια τους ή διαθέτουν αυτοκίνητα για τις μετακινήσεις τους», λέει ο Κέλερ. Το 2006 ο συμπατριώτης του, πολιτικός επιστήμονας Ντιρκ Μπόστελ παρατηρούσε στο περιοδικό «Spiegel» ότι ομάδες ακροδεξιών - ανάμεσά τους και το NPD - είχαν στήσει δίκτυα αλληλεγγύης σε γειτονιές του Βερολίνου και σε περιοχές της χώρας που είχαν εγκαταλειφθεί από την Εκκλησία και τα κόμματα. Η στρατηγική τους απέδωσε. Το 2005 τα μέλη του NPD αυξήθηκαν από 700 σε 6.000. «Το δόλωμά τους έπιασε», είχε δηλώσει τότε ο Κλάους Γκουγκενμπέργκερ, εκπρόσωπος στο Βερολίνο του Ομοσπονδιακού Γραφείου για την Προστασία του Συντάγματος. 

ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ. Ο Ντάνιελ Κέλερ αναγνωρίζει ότι η Πολιτεία δεν μπορεί να απαγορεύσει ευθέως ρατσιστικές εκδηλώσεις «ελεημοσύνης» εφόσον γίνονται από νόμιμες ομάδες ή νόμιμα κόμματα. Οπως εξηγεί όμως στα «ΝΕΑ», οι γερμανικές Αρχές προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της κοινωνικής δράσης του NPD ελέγχοντας αυστηρά κάθε πτυχή των εκδηλώσεών τους. «Ερευνούσαν εάν στις εκδηλώσεις συμμετείχαν μέλη των οργανώσεων που διώκονταν από τις Αρχές ή είχαν λερωμένο ποινικό μητρώο. Εάν έπαιζε μια μπάντα μουσική ήλεγχαν την άδειά της. Εψαχναν εάν αναρτούσαν δημοσίως απαγορευμένα ναζιστικά σύμβολα ή εάν οι διοργανωτές είχαν εκφραστεί ανοιχτά ως αρνητές του Ολοκαυτώματος. Εάν συνέτρεχαν κάποιοι από τους παραπάνω λόγους απαγόρευαν τις εκδηλώσεις», λέει ο γερμανός ερευνητής.

Στον ίδιο άξονα κινείται και η στάση του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη, ο οποίος απαγόρευσε το συσσίτιο μίσους της Χρυσής Αυγής καθώς η οργάνωση δεν είχε ζητήσει εκ των προτέρων την άδεια του δήμου ως όφειλε. Για τον Κέλερ όμως αυτές οι απαγορεύσεις δεν αρκούν, ούτε στην περίπτωση της Ελλάδας ούτε σε αυτή της Γερμανίας. «Πού βρίσκονται οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις; Πώς αντιμετωπίζουν τις τακτικές των εξτρεμιστών; Κόμματα που ασκούν περισσότερη επιρροή και έχουν μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια πρέπει να επέμβουν, να γεμίσουν το κενό στους τομείς πρόνοιας, να κερδίσουν και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών», λέει.