του Θ. Ε. Παπαδημητρίου
"Πάγωσ' η τσιμινιέρα" τραγουδούσε
βαριανασαίνοντας, καθώς ορκιζόταν στον πιο λαχταριστό μουσακά που είχε
καταβροχθίσει ότι δεν θα ξαναχλαπακιάσει για πρωινό ολόκληρο ταψί
σπανακοτυρόπιτα. Το θεωρούσε (το άσμα) υποχρέωσή του προς τον πιο φάλτσο
τραγουδιστή της χώρας (αυτό μεταξύ μας) που πρόσφατα εκδήλωσε την υποστήριξή
του προς τις πολιτικές επιλογές της διορισμένης κυβέρνησης του.
Είχε πασχίσει χρόνια. Είχε αναγκαστεί πάμπολλες φορές να
διακόψει τη δίαιτά του, απλά για να παραβρεθεί σε ένα σημαντικό δείπνο, όπου
διάφοροι χαραμοφάηδες-τεμπελχανάδες, συζητούσαν και κατέστρωναν τα σχέδιά τους,
για το πώς θα ξεγελάσουν και πάλι τον δύσμοιρο λαό με τις δημαγωγίες και τα
πολιτικάντικα τερτίπια τους.
Επιτέλους, είχε ξεφορτωθεί και τον ηλίθιο (πανηλίθιο) που
εκμεταλλευόμενος την ευαισθησία και την ανθρωπιά του λαού, που πίστευε χωρίς να
ερευνά –παρά τον συνταγματικό εναγκαλισμό του κράτους με την θρησκεία, που άλλα
διατεινόταν- ότι το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει … και τελικά το μήλο αποδείχθηκε
ότι δεν είχε κουκούτσι (μυαλό). Ήταν πια
ο απόλυτος άρχων και περίμενε τους εναπομείναντες κομματικούς του χαχόλους να
επικυρώσουν με την ψήφο τους (χωρίς αντίπαλο) το αρχοντιλίκι του. Επιτέλους! Ο
κόπος και η ρεμούλα τόσων χρόνων επιβραβεύονταν.
Ετοιμάστηκε. Πάλεψε για λίγο με το κουμπί του σακακιού του,
που σα να ήθελε να δραπετεύσει μακριά, μην αντέχοντας άλλο την πίεση και το
αφόρητο σφίξιμο. Διέσχισε αγέρωχα τον διάδρομο, που τον χώριζε από το μπαλκόνι
και τη δόξα.
Έβηξε με προσποιητή, λουδοβίκεια χάρη, βάζοντας το χέρι
χαμηλά στο πηγούνι του και πλησίασε το μικρόφωνα. Η φωνή του αντιλάλησε μέσα
από τις γιγαντιαίες μικροφωνικές, που είχαν στηθεί περιμετρικά της πλατείας, που
ακόμη μύριζε από τα δακρυγόνα του παρά τρίχα εσωκομματικού του αντιπάλου.
Λαέ, ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ …
Για κλάσματα δευτερολέπτου μια μικρή σιγή άρχισε να παγώνει
την ατμόσφαιρα, αλλά ξαφνικά οι πράσινες σημαίες άρχισαν να ανεμίζουν …
ΤΟ ΧΑ.ΣΟ.Κ. ΕΙΝ’ ΕΔΩ ΕΝΩΜΕΝΟ ΔΥΝΑΤΟ
Και ζήσαν αυτοί καλά και μεις χειρότερα (γαμώ το κέρατό μου)
Σημείωση: Οποιαδήποτε ομοιότητα με
τετράπαχα πρόσωπα είναι τυχαία και πιθανότητα οφείλεται στις, καταπραϋντικές
για τα νεύρα, επιθέσεις στο ψυγείο …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου