Κι όμως πάμε καλύτερα από την Πορτογαλία

Του Σήφη Πολυμίλη

Μέσα στη γενική μιζέρια και γκρίνια που κυριαρχεί, χάνουμε και τη δυνατότητα να αξιολογήσουμε και να προβάλλουμε ό,τι θετικό έχει γίνει στον τόπο τους τελευταίους μήνες. Γιατί η μαυρίλα που σκεπάζει τα πάντα δεν επιτρέπει να δούμε το μικρό έστω φωτάκι που αχνοφέγγει στο βάθος του τούνελ που βρισκόμαστε. Προφανώς, η κρίση και τα προβλήματα είναι εδώ και θα είναι εδώ για αρκετό καιρό ακόμα. Ομως στο λίγο διάστημα που της επέτρεψαν να δράσει, η κυβέρνηση Παπαδήμου κατάφερε να βάλει τουλάχιστον το νερό στο αυλάκι, να αφήσει μια θετική παρακαταθήκη που ελπίζουμε ότι δεν θα την γκρεμίσουν οι διάδοχοι της.

Δεν είναι μόνο η συμφωνία για το PSI, που έτσι κι αλλιώς αποτελεί μια σημαντική ανάσα. Για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό ο προϋπολογισμός το πρώτο δίμηνο της χρονιάς είχε πρωτογενές πλεόνασμα, παρά τις αντίθετες προβλέψεις της τρόικας. Κι αυτό έγινε παρά την υστέρηση που παρουσιάστηκε στα έσοδα λόγω της ύφεσης και των μειωμένων εισπράξεων ΦΠΑ και των ειδικών φόρων στα καύσιμα αφού μειώνεται η κατανάλωση. Σημαντική συμβολή στη δημιουργία του πλεονάσματος είχε η εντατικοποίηση των ελέγχων των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, που παρά τα προβλήματα που συνεχίζουν να υπάρχουν, φαίνεται ότι αποδίδει. Είναι γεγονός ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας για να ελέγξουμε τη μαύρη τρύπα της φοροδιαφυγής, αλλά και την απίστευτη σπατάλη που σιγά σιγά αποκαλύπτεται ότι γίνεται σε όλο το θολό φάσμα των ποικιλώνυμων κοινωνικών επιδομάτων. Ομως επιτέλους κάτι κινείται, γιατί για πρώτη φορά υπήρξε η πολιτική βούληση να μπει ένας φραγμός σ' αυτό το απίστευτο κράτος της σπατάλης και της κομματοκρατίας.

Και για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης αρκεί να δούμε την κατάσταση στην Πορτογαλία, που αποτελούσε ως τώρα για τους Ευρωπαίους το υπόδειγμα του τι δεν κάνουμε. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθες, το πρώτο δίμηνο της χρονιάς το έλλειμμα του προϋπολογισμού τριπλασιάστηκε σε σχέση με τους στόχους που είχαν τεθεί. Φυσικά και εκεί καθοριστικό ρόλο έπαιξε η ύφεση που συνεχίζει να αυξάνεται με συνέπεια να μειώνονται τα έσοδα.

Είναι δεδομένο ότι αν δεν αλλάξουν οι ισορροπίες στην Ευρώπη, αν δεν χαλαρώσει η συνεχής δημοσιονομική προσαρμογή, η κατάσταση δεν θα είναι εύκολη. Όμως μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, με όλες τις παρενέργειες που κουβαλάμε κάτι καταφέραμε. Το θέμα είναι να περάσει αυτή η εικόνα και προς τα έξω. Ότι δεν είμαστε δηλαδή το μαύρο πρόβατο, το υπόδειγμα προς αποφυγήν, οι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά της Ευρώπης. Δεν μπορεί ο Μόντι με πέντε κινήσεις που έκανε στην Ιταλία, να θεωρείται υπόδειγμα διακυβέρνησης κι εμείς που με τόσες θυσίες προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς στις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις μας, να εισπράττουμε συνεχώς γκρίνια. Αρκεί βέβαια να μην τα γκρεμίσουμε όλα μετά τις εκλογές...