Αριστεροί... μπαλαδόροι!

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Και η Αριστερά; θα με ρωτήσετε. Καλά ευχαριστώ. Εχει πιάσει στασίδι στις κερκίδες και αποδοκιμάζει όσους ιδρώνουν στο γήπεδο.

Διότι για την Αριστερά τίποτα απ' ό,τι συμβαίνει δεν συμβαίνει πραγματικά. Ολα είναι μια παντομίμα για τα μάτια του κόσμου.

Η διαπραγμάτευση είναι «θέατρο». Η διατήρηση του 13ου και του 14ου μισθού είναι «παρωδία». Η προσπάθεια να διατηρηθούν οι συμβάσεις αποτελεί «κοροϊδία». Και οι πολιτικοί αρχηγοί πηγαινοέρχονται στον Παπαδήμο όχι επειδή προσπαθούν να διασώσουν κάτι από τις απαιτήσεις της τρόικας αλλά για να παίξουν μπιρίμπα.

Ακόμη πιο επιβαρυντικό είναι ότι (όπως έγραφε και η χθεσινή «Αυγή) τινές των αγωνιζομένων αναδίδουν τη «διακριτή οσμή» της «Πασοκίλας» - ή της «πασοκικής αλητείας», αν προτιμάτε... Ομολογώ ότι ουδέποτε είχα υποψιαστεί πόσο αριστερή είναι η αντίληψη να εκφράζεις τη διαφωνία σου με όρους δυσοσμίας!

Μη σας ξενίζει, όμως, η έκφραση σιχαμάρας. Η Αριστερά αυτοδικαίως θεωρεί ότι κανείς δεν πασχίζει πραγματικά για τη ζωή των ανθρώπων. Κανείς δεν δικαιούται πεποιθήσεις και ευαισθησίες. Κανείς δεν πονάει, ούτε αγωνίζεται για τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της.

Εκτός από την ίδια. Μόνη αυτή κατέχει το ηθικό προτέρημα να κλείνει τη μύτη στη μυρουδιά των αντιπάλων της. Μόνη αυτή αποφάσισε ότι μπορεί να διαμορφώνει τα πράγματα κάνοντας φασαρία από την εξέδρα. «Παίξτε μπάλα, ρεεε!».

Αλλά ούτε αυτό μοιάζει πρωτοφανές. Τα ελληνικά γήπεδα είναι γεμάτα από τέτοιους μπαλαδόρους. Ειδικότεροι από τους προπονητές, καλύτεροι κι από τους παίκτες, ξέρουν πάντα τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι, ποιο είναι το σωστό της κάθε στιγμής.

Ετοιμοι να αποδοκιμάσουν, να επικρίνουν, να εκνευριστούν, να υποδείξουν, να γιουχάρουν, να ξεσκεπάσουν. Με ένα σακουλάκι πασατέμπο στο χέρι...

Και όταν οι άλλοι πασχίζουν το παραμικρό προστρέχουν έτοιμοι να απαξιώσουν κάθε προσπάθεια. Με το επιχείρημα ότι εκείνοι θα έκαναν καλύτερα αυτό που δεν προσπάθησαν ποτέ. Θέατρο, λοιπόν, η διαπραγμάτευση!

Είναι προφανές ότι ουδείς αμφισβητεί το δικαίωμα της Αριστεράς να διαφωνεί με όσα συμφωνούν οι άλλοι. Αλλά κι ότι ουδείς της έχει παραχωρήσει το δικαίωμα να διαβάλλει την πολιτική και ηθική υπόσταση των άλλων.

Μπορεί ασφαλώς να κρίνει το αποτέλεσμα. Δεν μπορεί, όμως, να απαξιώνει εκ του ασφαλούς την προσπάθεια.

Η οποία θα είχε σίγουρα μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας αν μια τόσο ικανή στη διαπραγμάτευση Αριστερά έπαιρνε κι αυτή θέση στο τραπέζι όπου κρίνονται τα πράγματα.

Εστω και αν τα ευαίσθητα ρουθούνια της χρειαζόταν να παραβλέψουν για λίγο τη «διακριτή οσμή» της «Πασοκίλας».