Νεοδημοκρατική ακροδεξιά

Του Ρ.Σωμερίτη από το ΒΗΜΑ

Ο Αντωνάκης Σαμαράς έχει από χρόνια περιλάβει στο στενό προσωπικό επιτελείο του τα κυριότερα στελέχη του ακραίου Δικτύου 21. Δηλαδή τους κκ. Κρανιδιώτη, Λαζαρίδη και Καραχάλιο. Ισως και άλλους, αν υπάρχουν. Κάθε τόσο τα στελέχη αυτά προκαλούν μέσα και έξω από τη Νέα Δημοκρατία. Το πιο πρόσφατο συμβάν, όπως λένε στα αστυνομικά δελτία, είναι ένα βίαιο άρθρο του κ. Κρανιδιώτη σε φιλικό του μπλογκ. Πολλοί λένε ότι ο κ. Σαμαράς οφείλει να ξεκαθαρίσει τη θέση του σχετικά με τους ακραίους αυτούς συνεργάτες του.

Είναι σαφές ότι ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν συνεργάζεται με όλους αυτούς από άγνοια· συμφωνεί μαζί τους. Το έχει αποδείξει χίλιες φορές και στη Βουλή. Ασπάζεται τις «ιδέες» και τις μεθόδους τους. Εξάλλου, αν δεν κάνω λάθος το μπλογκ που φιλοξένησε το ανησυχητικό για την ποιότητα της δημοκρατικής μας ζωής άρθρο του κ. Κρανιδιώτη ανήκει και αυτό σε ανθρώπους του άμεσου περιβάλλοντός του.
Η δημόσια διαφορά μεταξύ Σαμαρά και Δικτύου είναι φραστική και καλής ανατροφής. Δεν είναι διαφορά ουσίας. Αν απομακρύνει μερικούς ακραίους από το περιβάλλον του δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι το ουσιαστικό στο μεγάλο ελληνικό συντηρητικό κόμμα. Το πρόβλημα του κόμματος αυτού είναι ότι εκλέγοντας τον κ. Σαμαρά παραδόθηκε τόσο εύκολα σε μια νέα λαϊκίστικη ακροδεξιά πολύ πιο ανησυχητική από το καρατζαφερικό κόμμα. Αν μάλιστα προχωρήσουν τα πράγματα και η Νέα Δημοκρατία «αποκτήσει» και ανθρώπους σαν τον γνωστού παρελθόντος κ. Βορίδη (που φλερτάρει με τους πάντες), τότε η ελληνική Δεξιά δεν θα είναι πια τίποτε το διαφορετικό από αυτό που ήταν στα σκοτεινά «πέτρινα χρόνια». Και υπάρχει και η υπόγεια υποθήκη Μαρκεζίνη...
Η χώρα μας χρειάζεται ένα δημοκρατικό, συντηρητικό, ευρωπαϊκό και φιλελεύθερο κόμμα και όχι αυτό που μερικοί προσπαθούν να κατασκευάσουν στα παρασκήνια σε συνεργασία και με κατακάθια της πολιτικής. Τα στελέχη και οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας οφείλουν να το καταστήσουν αυτό σαφές στον κ. Σαμαρά, που δεν είναι μάλιστα και τόσο λαοπρόβλητος όσο το ισχυρίζεται. Η νίκη του στις αρχηγικές εκλογές της ΝΔ δεν ήταν και τόσο μεγάλη και ακολούθησε μια στην ουσία πραξικοπηματική αλλαγή των κανόνων του εσωκομματικού παιγνιδιού. Η απόπειρά του να κερδίσει τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές απέτυχε πλήρως. Και οι δημοσκοπήσεις, παρά το Μνημόνιο, παραμένουν αρνητικές και για το κόμμα του και για τον ίδιο.
Είναι πρόδηλο ότι θα χρησιμοποιήσει περισσότερο από ό,τι ως σήμερα τον επικίνδυνο τυχοδιωκτικό υπερεθνικισμό του Δικτύου με την ελπίδα κάποιας ανάκαμψης. Μόνο η Νέα Δημοκρατία, αν δεν ξέχασε το 1974, μπορεί να τον συνετίσει.