Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια κληθήκαμε σα λαός να
απαντήσουμε στο ερώτημα: τι είναι νόμιμο και τι ηθικό.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα εάν η βούληση και η θέληση του λαού
είναι σκοπός και γνώμονας για τους αιρετούς άρχοντές του και αν όντως αυτή η
θέληση γίνεται πράξη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι αστοχίες είναι απόρροια
άτυχων χειρισμών ή ακόμη χειρότερα παραλείψεων και εσκεμμένων κωλυσιεργιών.
Τι από όλα αυτά συνέβη με την υπόθεση του ΚΤΕΛ στα Σέρβια;
Θεωρώ κομβικό –λάθος- χειρισμό την «εγκατάλειψη» του
ζητήματος από την προηγούμενη δημοτική αρχή. Η κοινωνία των Σερβίων είχε
εκφραστεί αμέσως μετά την ανακοίνωση απόκτησης του γνωστού οικοπέδου από το
ΚΤΕΛ. Ήταν γενική η κατακραυγή για το χάσιμο από το Δήμο ενός οικοπέδου που του
ανήκε δικαιωματικά, αφού πριν χρησιμοποιηθεί
από το Στρατό ήταν σχολείο, που ανήκε στην τότε κοινότητα Σερβίων. ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ!