Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης
Κάθε φορά που ο Γιάνης Βαρουφάκης
μιλάει για εκείνο το εξάμηνο της καταστροφής που ήταν υπουργός
Οικονομικών, όλοι οι νουνεχείς αυτής της χώρας πρέπει να νιώθουν
σύγκρυο.
Σαν εκείνο το τρέμουλο που κυριεύει τους θεατές
παρακολουθώντας μεταμεσονύκτια ταινία θρίλερ, οι οποίοι, αν και
αντιλαμβάνονται πως είναι πια μια ιστορία, εντούτοις δεν μπορούν να
κρύψουν την ταραχή τους.
Ο ίδιος ο πρώην υπουργός με τις
παραστατικές αφηγήσεις και διηγήσεις του που τις συνοδεύει με εκείνο το
θριαμβευτικό ύφος και το παράταιρο, χωρίς λόγο, γέλιο, φροντίζει να
«ντύνει» το σίριαλ-θρίλερ με την απαραίτητη «ταπετσαρία» και με τα
κατάλληλα ηχητικά εφέ.
Αλλά εκείνο που τρομάζει ακόμη είναι η
διαπίστωση ότι ολόκληρη η χώρα είχε αφεθεί στα χέρια ενός «τρελού»
οδηγού που χαμογελώντας μπορούσε κάλλιστα να τη ρίξει στο γκρεμό και
μάλιστα ο ίδιος να κομπορρημονεί γι’ αυτό στη συνέχεια.