του Τακη Μίχα από το protagon.gr
Όπως έχω επισημάνει και άλλες φορές, οι
αντιδράσεις του ελληνικού status quo έναντι των πολιτικών του ΓΑΠ είχαν
ελάχιστη σχέση με ορθολογικά αίτια και λόγους. Κλασικό παράδειγμα
υπήρξαν οι αντιδράσεις απέναντι στην πολιτική και τις προτάσεις του ΓΑΠ
μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης. Με αποκορύφωμα την περίφημη
πρότασή του για δημοψήφισμα σχετικά με το αν η χώρα θα πρέπει να
παραμείνει στην ευρωζώνη (αποδεχόμενη τη δανειακή σύμβαση) ή όχι.
Η πρότασή του είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τους
νεοσυντηρητικούς της ΝΔ, τους νεοσταλινικούς του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά από
τους εσωτερικούς κομματικούς του αντιπάλους. Χωρίς φυσικά να λησμονούμε
και τον μιντιακό χώρο των ολιγαρχών. Με αποτέλεσμα, όπως όλοι
γνωρίζουμε, την πραξικοπηματική ανατροπή του. Αν φυσικά είχε γίνει
αποδεκτή τότε η πρόταση του Έλληνα πρωθυπουργού, το τοπίο θα είχε
ξεκαθαρίσει. Τώρα, αντιμετωπίζουμε ακριβώς την ίδια προοπτική -δηλαδή να
συρθούμε μέσα στον επόμενο μήνα σε ένα δημοψήφισμα με το ίδιο ακριβώς
ερώτημα. Μόνο που τώρα το δημοψήφισμα θα το προτείνουν εκείνοι που είχαν
αντιταχθεί λυσσωδώς στην ιδια ακριβώς πρόταση όταν την έκανε ο ΓΑΠ.