Στη χώρα ετούτη, με την κατάντια στην οποία έχει περιέλθει, ακόμη και
όταν ακούγονται σοβαρά πράγματα, σχεδόν κανείς δεν έχει πλέον διάθεση
να τα ακούσει.
Με μία κυβέρνηση η οποία έχει πλέον κάνει το παιχνίδι με τους θεσμούς ρουτίνα και με ένα ακροατήριο το οποίο δεν ενοχλείται ούτε από τις προσβολές της νοημοσύνης του, ούτε από τις συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από «μαγκιά», «τσαμπουκά», «έλα μωρέ…» και «γιατί; Οι άλλοι ήταν καλύτεροι;», όλα πλέον είναι «κανονικότητα». Τα capital controls είχαν στείλει χιλιάδες πολίτες στις ουρές των τραπεζών, τώρα οι περισσότεροι λένε «σιγά, και τι έγινε; Δεν πάθαμε και τίποτε». Και τρώνε το παραμύθι των επενδύσεων που έρχονται…
Για να μην επεκταθούμε πολύ, κανονικότητα είναι επίσης ο Πρωθυπουργός χωρίς γραβάτα, ο Πρωθυπουργός που μιλά tarzan-english, η αντιπρόεδρος της Βουλής να βρίζει ενώπιον της Ολομέλειας, η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου να διορίζεται επικεφαλής του νομικού γραφείου του Πρωθυπουργού άμα τη συνταξιοδοτήσει της, οι λειτουργοί της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας να βρίσκονται σε τακτική συνεννόηση και τόσα άλλα. Για να μην μιλήσουμε για εκείνο το πρώτο εξάμηνο του 2015, την περίοδο που κάποιοι μοιάζει να αναπολούν…
Κάποιες φορές, όλο αυτό το ξεχαρβάλωμα οδηγεί ασυναίσθητα (;) και σε ολέθρια ολισθήματα. Ένα από αυτά φαίνεται πως είναι και ο χειρισμός, με όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, της υπόθεσης Novartis.
«Μεθόδευση» μπορεί να είναι όρος ήπιος για το ακροατήριο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπορεί να τους προκαλεί και ένα από αυτά τα αλαζονικά στραβά χαμόγελα.
Όμως την προηγούμενη Τετάρτη στην Βουλή ακούστηκε μία βαριά κουβέντα. Από τη μεθόδευση φτάσαμε στην εσχάτη προδοσία.
Το είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο οποίος ως γνωστόν έχει καταθέσει έγκληση και μήνυση κατά δικαστικών και κυβερνητικών λειτουργών. Στο σχετικό σημείο της αναφοράς του ο κ. Βενιζέλος αναφέρει:
«Ο Πρωθυπουργός και μέλη της κυβέρνησης, σε συνεργασία με κρίσιμους κρίκους, σφετεριζόμενοι την ιδιότητα τους ως οργάνων του κράτους, χρησιμοποιώντάς την δηλαδή για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που προβλέπονται στο Σύνταγμα και τον νόμο, επιχειρούν να ασκήσουν αρμοδιότητες που ανήκουν μόνο στη δικαστική εξουσία, επιδιώκουν να καθοδηγήσουν, να υποκαταστήσουν ή να προκαταλάβουν τα αρμόδια εισαγγελικά και δικαστικά όργανα και κατά τον τρόπο αυτό να αλλοιώσουν θεμελιώδεις αρχές και θεσμούς του πολιτεύματος, δηλαδή τη διάκριση των εξουσιών και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης».
Oπως ο ίδιος σημείωσε κατά την ομιλία του στην Βουλή την Τετάρτη: «Ο σφετερισμός της ιδιότητος του κρατικού οργάνου για να αλλοιωθούν θεμελιώδεις θεσμοί του πολιτεύματος, όπως η διάκριση των εξουσιών, είναι ο ορισμός του άρθρου 134 του Ποινικού Κώδικα;». Το ξαναεξήγησε προς εμπέδωση μία ημέρα αργότερα σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «η ανάμιξη δικαιοσύνης και πολιτικής, επί μήνες, είναι σφετερισμός της ιδιότητας του κυβερνητικού οργάνου, για να αλλοιωθούν θεμελιώδεις θεσμοί του πολιτεύματος, δύο από τους οποίους είναι η διάκριση των εξουσιών και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης».
Για την Αριστερά αυτά ακούγονται αστεία. Δεν είναι όμως. Μπορεί ήδη να αισθάνονται πάλι κάπως σαν ήρωες αλλά… «εσχάτη προσδοσία»;
Επειδή λοιπόν όταν ακούγονται τόσο βαριές κουβέντες είναι χρήσιμη η γνώση, ιδού τι αναφέρει το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο επικαλείται ο κ. Βενιζέλος και μοιάζουν να περιφρονούν οι κυβερνώντες.
«1. Τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης: Α) όποιος αποπειράται να αποστερήσει με οποιονδήποτε τρόπο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα, Β) όποιος αποπειράται με σωματική βία ή με απειλές σωματικής βίας:
α) να παρεμποδίσει κάποιoν απ’ αυτούς από την άσκηση της συνταγματικής εξουσίας του ή να τον εξαναγκάσει να επιχειρήσει πράξη που απορρέει από αυτή την εξουσία και β) να μεταβάλλει το πολίτευμα του Κράτους.
2. Με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου: α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού, β) επιχειρεί με τα μέσα που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο και με τρόπο πρόσφορο να διαταράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή, την Κυβέρνηση ή τον Πρωθυπουργό από την ενάσκηση της εξουσίας που τους παρέχει το Σύνταγμα ή να τους εξαναγκάσει να εκτελέσουν ή να παραλείψουν πράξεις που απορρέουν από την εξουσία αυτή,
γ) ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέβαλε με τους τρόπους και με τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό.
3. Οποιος αποπειράται να θανατώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή εκείνον που ασκεί την προεδρική εξουσία τιμωρείται με [θάνατο ή] ισόβια κάθειρξη».
Εν συνεχεία, το άρθρο 134 A του Ποινικού Κώδικα εξειδικεύει:
«Θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του πολιτεύματος θεωρούνται στο πλαίσιο του προηγούμενου άρθρου: α) η ανάδειξη του Αρχηγού του Κράτους με εκλογή,* β) το δικαίωμα του λαού να εκλέγει τη Βουλή με γενικές, άμεσες, ελεύθερες, ίσες και μυστικές ψηφοφορίες μέσα στα συνταγματικά χρονικά πλαίσια,* γ) το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης,* δ) η αρχή του πολυκομματισμού,* ε) η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, όπως προβλέπεται στο Σύνταγμα,* στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας από το Σύνταγμα και τους νόμους,* ζ) η αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, και η) η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα».
Θα έλθει πάλι η στιγμή που η Αριστερά θα διαμαρτυρηθεί για ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής; Μπορεί. Oμως για μία ακόμη φορά, το κακό θα έχει ξεκινήσει από αυτήν…
Αγγ. Κωβαίος-protagon.gr
Με μία κυβέρνηση η οποία έχει πλέον κάνει το παιχνίδι με τους θεσμούς ρουτίνα και με ένα ακροατήριο το οποίο δεν ενοχλείται ούτε από τις προσβολές της νοημοσύνης του, ούτε από τις συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται από «μαγκιά», «τσαμπουκά», «έλα μωρέ…» και «γιατί; Οι άλλοι ήταν καλύτεροι;», όλα πλέον είναι «κανονικότητα». Τα capital controls είχαν στείλει χιλιάδες πολίτες στις ουρές των τραπεζών, τώρα οι περισσότεροι λένε «σιγά, και τι έγινε; Δεν πάθαμε και τίποτε». Και τρώνε το παραμύθι των επενδύσεων που έρχονται…
Για να μην επεκταθούμε πολύ, κανονικότητα είναι επίσης ο Πρωθυπουργός χωρίς γραβάτα, ο Πρωθυπουργός που μιλά tarzan-english, η αντιπρόεδρος της Βουλής να βρίζει ενώπιον της Ολομέλειας, η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου να διορίζεται επικεφαλής του νομικού γραφείου του Πρωθυπουργού άμα τη συνταξιοδοτήσει της, οι λειτουργοί της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας να βρίσκονται σε τακτική συνεννόηση και τόσα άλλα. Για να μην μιλήσουμε για εκείνο το πρώτο εξάμηνο του 2015, την περίοδο που κάποιοι μοιάζει να αναπολούν…
Κάποιες φορές, όλο αυτό το ξεχαρβάλωμα οδηγεί ασυναίσθητα (;) και σε ολέθρια ολισθήματα. Ένα από αυτά φαίνεται πως είναι και ο χειρισμός, με όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, της υπόθεσης Novartis.
«Μεθόδευση» μπορεί να είναι όρος ήπιος για το ακροατήριο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπορεί να τους προκαλεί και ένα από αυτά τα αλαζονικά στραβά χαμόγελα.
Όμως την προηγούμενη Τετάρτη στην Βουλή ακούστηκε μία βαριά κουβέντα. Από τη μεθόδευση φτάσαμε στην εσχάτη προδοσία.
Το είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο οποίος ως γνωστόν έχει καταθέσει έγκληση και μήνυση κατά δικαστικών και κυβερνητικών λειτουργών. Στο σχετικό σημείο της αναφοράς του ο κ. Βενιζέλος αναφέρει:
«Ο Πρωθυπουργός και μέλη της κυβέρνησης, σε συνεργασία με κρίσιμους κρίκους, σφετεριζόμενοι την ιδιότητα τους ως οργάνων του κράτους, χρησιμοποιώντάς την δηλαδή για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που προβλέπονται στο Σύνταγμα και τον νόμο, επιχειρούν να ασκήσουν αρμοδιότητες που ανήκουν μόνο στη δικαστική εξουσία, επιδιώκουν να καθοδηγήσουν, να υποκαταστήσουν ή να προκαταλάβουν τα αρμόδια εισαγγελικά και δικαστικά όργανα και κατά τον τρόπο αυτό να αλλοιώσουν θεμελιώδεις αρχές και θεσμούς του πολιτεύματος, δηλαδή τη διάκριση των εξουσιών και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης».
Oπως ο ίδιος σημείωσε κατά την ομιλία του στην Βουλή την Τετάρτη: «Ο σφετερισμός της ιδιότητος του κρατικού οργάνου για να αλλοιωθούν θεμελιώδεις θεσμοί του πολιτεύματος, όπως η διάκριση των εξουσιών, είναι ο ορισμός του άρθρου 134 του Ποινικού Κώδικα;». Το ξαναεξήγησε προς εμπέδωση μία ημέρα αργότερα σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «η ανάμιξη δικαιοσύνης και πολιτικής, επί μήνες, είναι σφετερισμός της ιδιότητας του κυβερνητικού οργάνου, για να αλλοιωθούν θεμελιώδεις θεσμοί του πολιτεύματος, δύο από τους οποίους είναι η διάκριση των εξουσιών και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης».
Για την Αριστερά αυτά ακούγονται αστεία. Δεν είναι όμως. Μπορεί ήδη να αισθάνονται πάλι κάπως σαν ήρωες αλλά… «εσχάτη προσδοσία»;
Επειδή λοιπόν όταν ακούγονται τόσο βαριές κουβέντες είναι χρήσιμη η γνώση, ιδού τι αναφέρει το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο επικαλείται ο κ. Βενιζέλος και μοιάζουν να περιφρονούν οι κυβερνώντες.
«1. Τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης: Α) όποιος αποπειράται να αποστερήσει με οποιονδήποτε τρόπο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα, Β) όποιος αποπειράται με σωματική βία ή με απειλές σωματικής βίας:
α) να παρεμποδίσει κάποιoν απ’ αυτούς από την άσκηση της συνταγματικής εξουσίας του ή να τον εξαναγκάσει να επιχειρήσει πράξη που απορρέει από αυτή την εξουσία και β) να μεταβάλλει το πολίτευμα του Κράτους.
2. Με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου: α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού, β) επιχειρεί με τα μέσα που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο και με τρόπο πρόσφορο να διαταράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή, την Κυβέρνηση ή τον Πρωθυπουργό από την ενάσκηση της εξουσίας που τους παρέχει το Σύνταγμα ή να τους εξαναγκάσει να εκτελέσουν ή να παραλείψουν πράξεις που απορρέουν από την εξουσία αυτή,
γ) ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέβαλε με τους τρόπους και με τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό.
3. Οποιος αποπειράται να θανατώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή εκείνον που ασκεί την προεδρική εξουσία τιμωρείται με [θάνατο ή] ισόβια κάθειρξη».
Εν συνεχεία, το άρθρο 134 A του Ποινικού Κώδικα εξειδικεύει:
«Θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του πολιτεύματος θεωρούνται στο πλαίσιο του προηγούμενου άρθρου: α) η ανάδειξη του Αρχηγού του Κράτους με εκλογή,* β) το δικαίωμα του λαού να εκλέγει τη Βουλή με γενικές, άμεσες, ελεύθερες, ίσες και μυστικές ψηφοφορίες μέσα στα συνταγματικά χρονικά πλαίσια,* γ) το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης,* δ) η αρχή του πολυκομματισμού,* ε) η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, όπως προβλέπεται στο Σύνταγμα,* στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας από το Σύνταγμα και τους νόμους,* ζ) η αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, και η) η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα».
Θα έλθει πάλι η στιγμή που η Αριστερά θα διαμαρτυρηθεί για ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής; Μπορεί. Oμως για μία ακόμη φορά, το κακό θα έχει ξεκινήσει από αυτήν…
Αγγ. Κωβαίος-protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου