Του Πάσχου Μανδραβέλη
Δεν είναι δέκα τα πράγματα που πρέπει να γίνουν για να σωθεί η χώρα.
Ούτε καν εκατόν δέκα. Είναι χιλιάδες κι όλα αλληλένδετα. Γι’ αυτό οι
κουβέντες δεν καταλήγουν πουθενά. Η συζήτηση μοιάζει με φαύλο κύκλο.
Ναι: η (μη) λειτουργία της Δικαιοσύνης είναι ένα από τα μεγαλύτερα
προβλήματα του τόπου. Για να έχουμε όμως αδέκαστους δικαστές πρέπει να
τους αμείβουμε καλά. Για να πληρώνουμε πολλά λεφτά, πρέπει η εφορία να
τα μαζεύει. Για να τα μαζεύει πρέπει οι
φοροφυγάδες να ξέρουν ότι η Δικαιοσύνη θα τους τιμωρήσει και συνεπώς θα
λειτουργεί. Η Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί, λεφτά δεν μαζεύονται, άρα
αδιέξοδο…
Αδιέξοδο; Μα δεν λέμε ότι «η δημοκρατία δεν έχει
αδιέξοδα»; Πώς γίνεται και η δική μας δημοκρατία σε κάθε πρόβλημα
βρίσκει τοίχο; Πώς γίνεται να μην έχουμε λύσει ούτε καν το πρόβλημα των
σκουπιδιών της Αθήνας; Πώς γίνεται να έχουμε μάχες στους δρόμους για
ένα πρόβλημα που αντιμετώπισαν όλες οι δυτικές πόλεις και το έλυσαν
χωρίς μολότοφ και ΜΑΤ;