Η επανάσταση των wikileaks

του Πάσχου Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«Ηθικώς παράνομη» χαρακτήρισε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ τη δημοσίευση των 92.000 απόρρητων εγγράφων του Πενταγώνου από την οργάνωση Wikileaks, έγγραφα που δείχνουν ότι ο ίδιος και οι στρατιωτικοί του τα έκαναν θάλασσα στο Αφγανιστάν. Προφανώς, το να σκοτώνεις επτάχρονα παιδάκια είναι «ηθικώς νόμιμο» και το να αποκρύπτεις αυτές τις δολοφονίες από τους φορολογούμενους πολίτες είναι «ηθικώς επιβεβλημένο».

Η δημοσιοποίηση του «Ημερολογίου του Αφγανικού Πολέμου» ξεσήκωσε τη γνωστή υποκριτική θύελλα εκείνων που λειτουργούν με το δόγμα «σκοτώνουμε και λογαριασμό δεν δίνουμε». «Υποσκάπτεται», λένε «η επιτυχία της εκστρατείας», (λες και εννιά χρόνια τώρα μετά που μας απέκρυπταν την αλήθεια είδαμε τρομακτικές επιτυχίες) ή «κινδυνεύουν οι ζωές των στρατευμένων» (λες και οι ζωές των άλλων, των –ανεξαρτήτως ηλικίας– μαυριδερών δεν μετράνε). 

Είναι η ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία που η κυβέρνηση του Ρίτσαρντ Νίξον χρησιμοποίησε για να σταματήσει τη δημοσίευση των εγγράφων του Πενταγώνου για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Η μόνη διαφορά με τη σημερινή διαρροή είναι το μέσο δημοσίευσης. Τα νέα έγγραφα του Πενταγώνου δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο, κάτι που προκάλεσε τη ζήλια πολλών εφημερίδων και υιοθέτησαν την επιχειρηματολογία των γραφειοκρατών του Πενταγώνου.

Τα 92.000 έγγραφα που δημοσιοποίησε η Wikileaks δείχνουν ένα άλλο πρόσωπο του πολέμου από εκείνο που οι δημόσιες σχέσεις του Πενταγώνου προσπαθούσαν να περάσουν, πολλές φορές με αρκετή επιτυχία. Δείχνουν φόνους αμάχων (οι οποίοι κατόπιν βαφτίστηκαν «μαχητές του εχθρού»), θύματα από φίλια πυρά, βασανιστήρια κρατουμένων, ειδικές (και ανεξέλεγκτες) μονάδες θανάτου που σχηματίστηκαν για να φονεύσουν ηγετικά στελέχη των Ταλιμπάν κ.λπ. Κυρίως, όμως, δείχνει ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν χάνεται. Η περιγραφή μιας μάχης σε κάποιο χωριό, στην οποία αμούστακοι αντάρτες πολεμούν τις νατοϊκές δυνάμεις, ενώ οι μητέρες τούς προμηθεύουν με πολεμοφόδια, δείχνει ότι η άφρονη (και μυστική) τακτική των δυτικών δυνάμεων εναντιώνει τον πληθυσμό στην επέμβαση. Και με τον πληθυσμό εξαγριωμένο εναντίον των νατοϊκών δυνάμεων, οι Ταλιμπάν σίγουρα θα κερδίσουν τον πόλεμο.

Η επανάσταση των Wikileaks είναι μια μεγάλη συνεισφορά στις δυτικές δημοκρατίες. Οχι μόνο γιατί εξασφαλίζει ότι οι πολίτες μαθαίνουν τα πεπραγμένα των μισθοφόρων τους που πολεμούν τους τρομοκράτες. Κυρίως, γιατί η δημοσιοποίηση δημιουργεί μια αχτίδα αισιοδοξίας για την έκβαση του αναγκαίου αυτού πολέμου. Ισως, υπό τον φόβο των μελλοντικών διαρροών, οι στρατοκράτες να σκεφθούν δύο φορές τις ενέργειες που χαρίζουν τον πληθυσμό στους Ταλιμπάν. Ισως το ΝΑΤΟ να ξαναδεί πώς και γιατί τα έκανε θάλασσα στο Αφγανιστάν. Και τότε, ίσως, η Δύση να ξανακερδίσει την καρδιά και το μυαλό των Αφγανών και κατ’ επέκταση τον πόλεμο.